Sehl Bin Abdullah Tüsterî Hazretleri

Sehl bin Abdullah Tüsterî hazretleri


815 (H200) yılında Horasan’ın Tüster şehrinde doğdu 896 (H283) senesinde Basra’da vefât etti Hikmet dolu nasîhatlerinden ve sözleri vardır Buyurdu ki: AZ YEMENİN MÜKAFATI

“Kıyâmet günü, az yemenin mükâfâtını hiçbir amel karşılayamaz”

“Harama bakmaktan sakınan kimse, hiç göz ağrısı görmez”

“Allahü teâlâdan başka yardımcı, Resûlullah efendimizden başka delil, takvâdan başka azık, sabırdan başka amel yoktur”

“Sâdık kimseye Allahü teâlâ bir melek gönderir Bu melek namaz vakti gelince, o kimseye namaz kılmayı hatırlatır, uyuyorsa uyandırır”

“Kibir bulunan kalbde, havf (korku) ve recâ (ümit) bulunmaz”

“Korku, men edilenden uzak durmak; ümid, emredileni yapmak için koşmaktır”

“Zühd, kulların Allahü teâlâya yönelmeleridir”

“Açlık için üç yer vardır Tabiat açlığının yeri akıl, ölüm açlığının yeri fesad, şehvet açlığının yeri israftır Birincisi düşünceyi yok eder; ikincisi fitneye, üçüncüsü israfa yol açar”

“Her kim nefsini kendine dost edinirse, Allahü teâlâyı kendine düşman etmiş olur”

“Allahü teâlânın, insanlara şu şekilde hitâb etmediği hiçbir gün yoktur: Kulum! Hiç insaflı davranmıyorsun Ben seni anıyorum ama, sen beni unutuyorsun Seni kendime dâvet ediyorum fakat sen, başkalarının dergâhına gidiyorsun Ben dertleri belâları senden uzaklaştırıyorum Lâkin günah üzerinde ısrâr ediyorsun Ey Âdemoğlu! Yarın kıyâmette huzûruma gelince mâzeret olarak ne söyleyeceksin?”


KELİME-İ ŞEHADET GETİRDİ!

Sehl-i Tüsterî hazretleri vefât edince, insanlar cenâze namazı için toplandı O şehirde bir Yahûdî vardı Yaşı yetmişi aşmıştı İniltileri duyunca, ne oluyor diye dışarı çıktı Cenâzeye bakınca yanındakilere; “Benim gördüğümü siz de görüyor musunuz?” dedi “Ne görüyorsun?” dediklerinde; “Gökten inip, cenâze ile giden kimseler görüyorum” dedi Ve ardından Kelime-i şehâdet getirip Müslüman oldu ve az zaman sonra da vefat etti

Sehl bin Abdullah-ı Tüsterî hazretleri


815 (H200) yılında Horasan’ın Tüster şehrinde doğdu 896 (H283) de Basra’da vefât etti Hikmet dolu nasîhatleri vardır İşte o hikmetli sözlerinden bazıları:

HAKİKİ İMANA KAVUŞMAK İÇİN

“İnsanoğlunu şu iki şey mahvetmiştir: İzzet, makam arzusu ve fakirlik korkusu”

“Âlimin üç ilmi var Biri ilm-i zâhirîdir Bunu herkese açıklar Diğeri ilm-i bâtındır Bunu ancak ehline açıklar Üçüncüsü, kimseye anlatılması câiz olmayan bir ilimdir ki, bu ancak kendisiyle Allahü teâlâ arasındadır”

“İşin esâsı üç şeydir: Helâl yemek, ahlâk ve amelde Resûl aleyhisselâma tâbi olmak, her işi yalnız Allah için yapmak”

“İbâdetin en kıymetlisi, nefse uymamaktır”

“Hakîkî îmâna kavuşmak için dört şey lâzımdır: Bütün farzları edeple yapmak, helâl yemek, görünen ve görünmeyen bütün haramlardan sakınmak ve bu üçüne, ölünceye kadar devam etmeğe sabretmek”

“Bizim yolumuzun esası altı şeydir: Allah’ın kitâbına sarılmak, Resûlullah’ın sünnetine uymak, helâl yemek, insanları incitmemek, yasaklardan uzak durmak ve borç ödemede acele etmek”

“Kırk gün ihlâslı olan, dünyâda zâhid olur, kerâmeti görülür”

“Allahü teâlâyı unutmaktan büyük günah yoktur”

“İnsanların müptelâ olduğu belâ ve musîbetlerin en büyüğü; âhiret ve dünyâ işiyle meşgûl olmayıp, boş oturmaktır”

“Kulun Allahü teâlâya şükretmesi, O’nun kuluna verdiği nîmetlerle, O’na isyân etmemesidir Çünkü kulun bütün uzuvları, Allahü teâlânın kuluna olan lütuf ve nîmetleridir”


“BUNUNLA İDARE ET!”

Sehl hazretleri anlatır: “Bir gün çölde giderken, başında sarık ve elinde âsâ bulunan pîr-i fânî bir zâtın geldiğini gördüm İçimden ‘Gâlibâ kâfileyi kaçırmış’ diye geçirdim ve cebimden para çıkararak, ona ‘Gideceğin yere ulaşıncaya kadar bununla idâre et’ dedim Fakat bu zât elini havaya kaldırdı ve eli altınla doldu Sonra bana; ‘Sen cebinden alıyorsun, ben ise gaibden” dedi ve kayboldu Kâbe’ye varınca tavaf esnâsında o zâtı gördüm, bana; ‘Ey Sehl! Bir kimse Kâbe’nin cemâlini görmek için yola çıkarsa, onun muhakkak Kâbe’yi tavaf etmesi lâzımdır Fakat her kim Allahü teâlânın cemâlini görmek için, nefsini ayakları altına alırsa, Kâbe’nin onu tavaf etmesi lâzım gelir” dedi ve ruhunu teslim etti