İbrâhim-İ Havvâs Hazretleri

İbrâhim-i Havvâs hazretleri evliyanın büyüklerindendir Cüneyd-i Bağdâdî hazretlerinin talebelerindendir Yüksek makam ve kerâmetler sâhibiydi Bağdâtlıdır 903 (H291) yılında vefât etti

Bu mübarek zatın kıymetli nasihatleri vardır Buyurdu ki: “KALBİN İLACI BEŞTİR”

“Kalbin ilâcı beştir: Kur’ân-ı kerîm okumak ve Kur’ân-ı kerîme bakmak, mîdeyi boş tutmak, gece kalkıp ibâdet etmek, seher vaktinde ağlayıp sızlamak ve iyilerle berâber bulunmaktır”

“Bir Müslüman, Allahü teâlânın emir ve yasaklarına ne kadar dikkat edip tatbik ediyorsa, Allahü teâlâ da onu o derece azîz eder Diğer Müslümanların kalbine de onun sevgisini verir”

“Sâdık kimseyi ya üzerine farz olan bir ibâdeti yaparken veya nâfile bir ibâdetle meşgûl olurken görürsün Bunun dışında başka bir halde görmezsin”

“İlmin tamamı iki şeyden ibârettir: 1) Allahü teâlânın, ezelde, senin için takdir ettiği rızık için endişe etme 2) Allahü teâlânın emir ve yasaklarına riâyet eyle”

“Başkasına el açacak duruma düşmek, Müslümana yakışmaz”

“Bir kimse, baş olma sevdâsına kapılırsa, artık ibâdetten, ihlâstan sıyrıldı demektir”

“İyi insanların, bütün varlığı ile bağlı olduğu murâdı, maksadı, Allahü teâlâ olmalıdır Doğru, sâdık, kimselerle arkadaş olmalıdır Açlık, iyi insanın gıdâsı, ibâdet rûhunun süsüdür”


“TEVEKKÜL DÂVÂNDA SÂDIK İSEN”

İbrahim-i Havvâs hazretleri bizzat kendisi anlatır: Deniz yolculuğundaydım Gemide bir Yahudi vardı Ne yerini ne de yediğini değiştirdiğini hiç görmedim Örtüsüne bürünmüş duruyordu Onunla biraz konuştum Serazat, tevekkül sahibi ve çok güzel konuşan bir adamdı Benimle samimi oldu ve bana dedi ki:

“Sen tevekkül dâvânda (işini Allah’a bırakmada) sâdık isen, şu derin denize atlayıp sahile çıkalım!” Ben teklifi kabul eder etmez adam kendisini denize atıverdi! Peşinden ben de atladım Böylece denizi geçerek sahile çıktık Yahudi hiçbir mâbede sığınmamak şartıyla benimle arkadaşlık yapacağını söyledi Kabul ettim Bir şehre geldik Orada bir köşede üç gün bekledik Üçüncü gün bir köpek geldi, ağzındaki iki parça ekmeği adamın önüne bırakıp gitti Bana da güzel ve zarif bir genç temiz bir yemekle geldi, yemeği önüme koyarak “bunu ye” dedi ve gitti Bu hali gören Yahudi; “Senin yolun doğruymuş!” diyerek Kelime-i şehadeti söyledi ve oracıkta vefat etti