Kerîmüddîn Bâbâ Hasen Ebdâlî

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-02-2012

Kerîmüddîn Bâbâ Hasen Ebdâlî

Kerîmüddîn Bâbâ Hasen Ebdâlî, Hindistan evliyâsının en büyüklerindendir

Kabil ile Lâhor arasında, Keşmir’e ayrılan yol üzerinde bulunan, Bâbâ Hasen Ebdâl kasabasına yakın Osman-pûr beldesindendir

1050 (m

1640) senesi Muharrem ayında vefât etti

KISA ZAMANDA İCAZET ALDI
İmâm-ı Rabbânî hazretlerinin feyz ve himmetleri o kadar çok ve kuvvetli idi ki, daha sohbet olmadan, sâdece huzûrunda bulunmakla Kerîmüddîn’in hâli değişti, inâyetlere kavuştu

Misline rastlanamayan bereketli nazarlar (bakışlar) altında, kısa zamanda çok ilerledi

Hazret-i İmâm icâzet verdi

Memleketine dönen Kerîmüddîn Bâbâ Hasen, vazîfeye başladı

O memleketin halkından çok kimseler onun sayesinde bu şerefli yolun hakîkatine kavuştular

Menkıbe ve kerâmetleri çoktur

Kerîmüddîn’in talebelerinden biri hasta idi

Durumunu bildirdiler

Bunun üzerine Kerîmüddîn geldi ve o hasta talebenin yanında başka bir yatakta yattı

Allahü teâlâya yalvardı

Rüyâsında o talebesinin yaşayıp yaşamayacağını göstermesini diledi

Uykuya vardı ve rüyâsında siyahlar giyinmiş düşman askerleri ile kendi talebelerinin muharebe ettiklerini, bu hasta olan talebenin diğer askerlerden önde at koşturduğunu, kahramanca çarpışarak düşmana çok zayiat verdirdiğini, yaralanıp attan düştüğünü ve atının onu bırakıp kalabalığa karıştığını gördü

İNKÂRCILAR TALEBESİ OLDU
Uykudan uyandığında o talebesinin vefâtının yaklaştığını haber verip, esbâbına techiz, tekfin ve defin için hazırlık yapılmasını söyledi

O talebenin hastalığı ise ölüm şiddetinde görünmüyordu

Orada bulunan talebelerin hepsi hayret ettiler

Bundan az bir zaman geçtikten sonra, hastanın durumu ağırlaştı

Nefesi sıklaştı

Bu sırada orada bulunan ve tasavvuf ehlinin hâlini inkâr eden bazı kimseler kendi kendilerine; “Hocalığın ve talebeliğin şu anda (ölüm ânında) ne işe yaradığını görelim” dediler

Onların bu düşüncelerini kalb yolu ile anlayan Kerîmüddîn hazretleri, açıktan; “Ey Allahım! Vefât etmek üzere olan bu hastanın hakîki tasavvuf büyüklerine bağlanması hürmetine, seni
zikrettiğini bunlara da duyur!” diye duâ etti

Bu söz daha bitmemişti ki, o ölüm hastasının açıktan açığa “Allah, Allah” demeye başladığı duyuldu

Rûhunu teslim edinceye kadar böyle devam etti

Bu apaçık kerâmete şâhid olan o yabancılar da inkârlarından vazgeçip, Kerîmüddîn’e bağlı yakın talebelerinden oldular

08-02-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Kerîmüddîn Bâbâ Hasen Ebdâlî Kerîmüddîn Bâbâ Hasen Ebdâlî Kerîmüddîn Bâbâ Hasen Ebdâlî, Hindistan evliyâsının en büyüklerindendir Kabil ile Lâhor arasında, Keşmir’e ayrılan yol üzerinde bulunan, Bâbâ Hasen Ebdâl kasabasına yakın Osman-pûr beldesindendir 1050 (m 1640) senesi Muharrem ayında vefât etti KISA ZAMANDA İCAZET ALDI İmâm-ı Rabbânî hazretlerinin feyz ve himmetleri o kadar çok ve kuvvetli idi ki, daha sohbet olmadan, sâdece huzûrunda bulunmakla Kerîmüddîn’in hâli değişti, inâyetlere kavuştu Misline rastlanamayan bereketli nazarlar (bakışlar) altında, kısa zamanda çok ilerledi Hazret-i İmâm icâzet verdi Memleketine dönen Kerîmüddîn Bâbâ Hasen, vazîfeye başladı O memleketin halkından çok kimseler onun sayesinde bu şerefli yolun hakîkatine kavuştular Menkıbe ve kerâmetleri çoktur Kerîmüddîn’in talebelerinden biri hasta idi Durumunu bildirdiler Bunun üzerine Kerîmüddîn geldi ve o hasta talebenin yanında başka bir yatakta yattı Allahü teâlâya yalvardı Rüyâsında o talebesinin yaşayıp yaşamayacağını göstermesini diledi Uykuya vardı ve rüyâsında siyahlar giyinmiş düşman askerleri ile kendi talebelerinin muharebe ettiklerini, bu hasta olan talebenin diğer askerlerden önde at koşturduğunu, kahramanca çarpışarak düşmana çok zayiat verdirdiğini, yaralanıp attan düştüğünü ve atının onu bırakıp kalabalığa karıştığını gördü İNKÂRCILAR TALEBESİ OLDU Uykudan uyandığında o talebesinin vefâtının yaklaştığını haber verip, esbâbına techiz, tekfin ve defin için hazırlık yapılmasını söyledi O talebenin hastalığı ise ölüm şiddetinde görünmüyordu Orada bulunan talebelerin hepsi hayret ettiler Bundan az bir zaman geçtikten sonra, hastanın durumu ağırlaştı Nefesi sıklaştı Bu sırada orada bulunan ve tasavvuf ehlinin hâlini inkâr eden bazı kimseler kendi kendilerine; “Hocalığın ve talebeliğin şu anda (ölüm ânında) ne işe yaradığını görelim” dediler Onların bu düşüncelerini kalb yolu ile anlayan Kerîmüddîn hazretleri, açıktan; “Ey Allahım! Vefât etmek üzere olan bu hastanın hakîki tasavvuf büyüklerine bağlanması hürmetine, seni zikrettiğini bunlara da duyur!” diye duâ etti Bu söz daha bitmemişti ki, o ölüm hastasının açıktan açığa “Allah, Allah” demeye başladığı duyuldu Rûhunu teslim edinceye kadar böyle devam etti Bu apaçık kerâmete şâhid olan o yabancılar da inkârlarından vazgeçip, Kerîmüddîn’e bağlı yakın talebelerinden oldular