Ölüm Son Değil...

Ölüm
Zor zamanın ilk haberi
İlişik kesme anı
Dönüşü olmayan eşik
Fânilikten ebediliğe göçüş
Gerçek bir ayrılış zaman ve mekandan
Ödünç alınan nimetin sahibine teslimi

Ya hayat ?
Hayat iki nokta arasında bir çizgi
Silip de baştan çizemediğimiz, titrek, kesiksiz, kısacık bir çizgi
Devran içinde anlık bir göz kırpması gibi
Bir koşumluk yol ya da bir atımlık mesafe gibi
Uğrayıp geçen kervanlar, gökteki bulut, ya da suya bırakılan iz gibi
Zamandan damıtılmış, tadımlık bir yudum mey gibi
El emeği göz nuru ince bir nakış gibi
Yedeği olmayan sermaye ile yapılan ticaret gibi

Ya Hayat ve Ölüm ?
Atılan taşın düşmesi,
gelmek ve gitmek,
veya, geceden sabaha çıkmak gibi
Silkinip de mahmurluğu atmak gibi
Gerçeği hayalde ararken, hayalden gerçeğe uyanmak gibi

Bizler, Âdem’in evlatları
Sıramız gelmiş, zamanın bir yerinden sessizce tutun-muşuz hayata
Hayatı biz dilememişiz
Ölümü de biz yazmamışız
Zamanın esaretinde kürek mahkumları gibiyiz; bir iskeleden ötekine
Bereketli topraklarda başlayıp, kurak iklimlerde son bulacak bir yolculuğa çıkmışız
Her kürekte, dönüp alması olmayan bir şeyler bırak-mışız kendimizden geriye
Ve hayatı azık edip tüketmişiz, bu sılası olmayan gurbetin peşinde

Hayat
Çeşit, çeşit
Doğum ve ölüm dahil, her şeyin farklılaştığı bir zemin
Parmak izi misali, biri diğerini tutmuyor
Bir renk cümbüşü halinde benzersiz tonlarla karşımıza çıkıyor
Kimimiz, aykırı tonlarda buluyor güzelliği
Buna inandığı gibi yaşamak deniyor
Kimimiz de renklere mahkum oluyor
Buna da yaşadığı gibi inanmak deniyor
Renklerle olan hasbıhalimiz, hazana dek sürüyor
Bir baharda tattığımız o heyecan, yapraklar sarıya çaldığında bitiyor
İşte ne oluyorsa, bahardan hazana dek oluyor


Evet
“Her insan bir hayat” ve her hayat, ideallerin, heves ve arzuların harman olduğu bir serüven
Bazen, inandığını yaşama çabası
Bazen, nasib-kısmet kavgası
Bazen, kuvvet-kudret sevdası
Bazen, başka şeyler
Özetle hayat, herkesin kendine ait serüveni
Her kişinin, bir benzeri daha olmayan hikayesi

Masallar, “bir varmış, bir yokmuş” diye başlar
Gelip geçiciliğin, hiç yaşamamış gibi olmanın çarpıcı bir ifadesidir bu Her ne kadar masallara özgü olsa da, gerçek hayatlara, sizin, bizim hayatımıza da tam oturur
Bir de ihmal edilmiş bir anlam gizlidir bu deyişte Belki de en önemli vurgusudur ki, “yoktan varolma” sürecine işaret eder
Çalışma masanızın üstünde size ait olmayan bir nes-neye rastladığınızda, “nereden çıktı bu” ya da “kim koydu bunu buraya” diye sorarsınız
Banka hesabınız, hiç sebepsiz bir gün önce bıraktığı-nızın iki katına çıksa, mutlaka “nereden geldi bu” diye araştırırsınız
İşte hayat da böyle; ansızın, irade dışı önünüze çıkan bir kazanımdır
En az masa üzerindeki nesne veya banka hesabınız kadar sorgulanmayı bekler
Yaşam dolu dizgin geçen bir süreç Bir kapıdan girip, apar topar diğer kapıya dayanmak gibi Ancak, göreceli olmasına, gelip geçivermesine rağmen, emeğiyle, çilesiyle, saniyesi saniyesine yaşanan bir zaman dilimi
Yaşadıklarımız anlamsız şeyler değil
Peki, nedir bu olup bitenler ?
Hayat denilen süreç niye var ?


Dünyaya konup göçenler, uyanıp uyumak gibi bir döngü ile hayata katılıp ayrılırlar Kimi taht beşiğine doğar, kimi toprak üstüne Kimi tantanalı merasimlerle uğurlanır son yolculuğuna, kiminin sırtını verecek bir kabri bile olmaz
İşte böylesine derin adaletsizliklerle ayrılır bir hayat ötekinden Bu durum, bir isyan hali yaratır insanlarda ki lanetlenen hep dünya ya da kader olur Oysa insan, hayvan, bitki, hava, su, toprak gibi her suçsuzun vebali, insanın üstündedir Hepsi de insanın zulmünden az ya da çok nasibini almıştır Bu çerçevede, lanet iskemlesine insandan daha yakışan kim vardır ?
Toplumu oluşturan katmanların en belirginleri, güç-lüler ve zayıflardır Detaya inince, zayıflardan güçlülere doğru küçük kopmalar olduğu görülür ki bu da orta sınıfı oluşturur Çok karmaşık bir görünüm sunsa da, özünde toplumsal hayat, bir yer kapma ve kaptığı yeri kaptırmama mücadelesidir

Güçlüler, bu mücadelenin hemen her zaman galibi-dirler Ve galipliğin doğası gereği, zayıflardan itaat bek-lerler Dolayısıyla zayıflar için sükunetin bedeli, kayıtsız şartsız bir teslimiyettir
Yakınma, koşullara rıza göstermeme gibi hallerde gürültünün en büyüğü kopar Bu anda, güçlünün hükmet-me arzusuyla, dalkavukların küçük menfaatlere düşkün kanaatkarlığı birleşir Bu ikisi bir araya gelince, artık bundan doğacak zararı ölçmek mümkün olmaz
Ölümden beter bir fitne salınır insanların arasına ki koskoca bir milleti sıtma tutmuşçasına sarsmaya yeter İnsan insandan ayrılır, kardeş kardeşe düşman olur Direnci kökünden söken bir eziyet, işkence ve sefalet dönemi başlar Ve parlayan ne varsa, zulmün o koyu karanlığında tek tek söner Bu böyle devam eder; ta ki bayrak düşüp, başlar eğilinceye kadar

Yazık ki insanlık zulmü merhametten daha çok sevmiş Ve her nesil, zulmü miras bırakmış kendinden sonraki nesle tarih diye… Bugün de değişen fazla bir şey yok Hâlâ insan insana kul olmaya zorlanıyor Görünen o ki, insanlığın sırtından kıyamete kadar eksik olmayacak kırbaç izi Zaman bile güç yetiremeyecek bunu değiştir-meye
Eziyet, işkence, sefalet, çaresizlik, umutsuzluk…
Eğer tatmadıysak, kahrolası birer kavram olmaktan öte bir şey değildir bizler için Oysa insanın insana reva gördüğü zulmü bilmek başka şeydir, yaşamak başka…
Bir an için kendinizi, piramitleri inşa etmek uğruna feda edilen on binlerce esirden birinin yerine koyun
Veya ailesinden, toprağından zalimce koparılıp, ırgat olarak Amerika’ya taşınan yüz binlerce Afrikalı kölenin içinde ya da diktatörlerin zulmünde yitip giden mazlum-larla birlikte ölüm tarlalarından birinin dibinde düşünün kendinizi…

İlk insandan bu güne, milyarlarca insan gelip geçmiş-tir bu dünyadan Kimi öylesine kuvvet ve iktidar sahibi olmuştur ki, tek bir söz ya da davranışı binlerce insanın hayatında olumlu ya da olumsuz değişiklikler meydana getirmiştir Kimi tüm zenginliğini ve saltanatını insanla-rın gözyaşı ve mutsuzluğu üzerine kurmuştur Kiminin kişisel ihtiras ve arzuları yüzbinleri ölüme sürüklemiştir

Şimdi, zayıflar zayıf doğacak, yaşamı boyunca ezilecek ve aynı eziklik içerisinde ölümle kucaklaşacaklar; zalimler saltanat içerisinde ezerek yaşayacaklar ve ölümleri, hatta ölümden sonraları bile insanlar için eziyet olacak ve maz-lumun bilançosu zarar, zaliminki kârla kapanacak…(!)
Asla
Ölüm üstünden geçti diye, yaşanan bunca şey, bunca hayat, iyilik-kötülük, adalet-zulüm toprağa karışıp kaybolmaz
Şurası muhakkak ki, mazlumların âhı da gökle yer arasında kalmaz; göğü yırtar, oradan da arşa yükselir
Ve çile de yazılır zulüm de; çileye ödül, zulme bedel diye
Yüce Allah, Kur’an-ı Kerim’de şöyle buyuruyor:

Yer, o şiddetli sarsıntısıyla sarsıldığı,
Yer ağırlıklarını dışarı çıkardığı,
Ve insan “Buna ne oluyor ?” dediği zaman,
O gün (yer), haberlerini anlatır
Çünkü Rabbin ona vahyetmiştir
O gün insanlar, amelleri kendilerine gösterilsin diye bölük bölük çıkarlar
Kim zerre miktarı iyilik yapmışsa onu görür
Kim de zerre miktarı kötülük yapmışsa onu görür
(Zilzâl Suresi, ayet 1-8)


-alıntı-