Karanlıktan Aydınlığa‏

Bir zamanlar küçük bir çekirdek vardı Yüzlerce arkadaşıyla beraber,koca bir ambarın içinde yaşayan küçük mü küçük bir çekirdek Buradaarkadaşlarıyla beraber mutlu bir hayat sürmekteydi Fakat bu mutlulukları uzun sürmedi Bir gün, bazı arkadaşlarıylabirlikte alınıp bir yere götürüldüler Önce biraz endişelendi, amadaha sonra endişesinin yersiz olduğu kanaatine vardı Çünkü hiçdeğilse yalnız değildi Arkadaşlarıyla beraberdi Tam "oh, şükür"demişti ki, onu arkadaşlarından ayırdılar Karanlık ve soğuk birtoprak altına attılar İlk başta korktu ve sıkıldı, ama kısa bir süre sonra yeni yerinealıştı ve sevmeye başladı Hatta artık oradan bir yere gitmekdüşüncesi bile sıkıcı gelmeye başladı Öylece bir ömür sürme hayalinekapıldı Çünkü kimse onu rahatsız etmiyor, o da kimseye karışmıyor birvaziyetteydi Ancak bir süre sonra, yattığı yatağının her tarafında bir ıslaklıkhissetmeye başladı "Yine mi rahat yok?" diye düşünmeye başladıSıkıldı Bir üzüntü kapladı Haklıydı da! Çünkü sıcak yatağı ıslanmış,üşümeye başlamıştı Artık yavaş yavaş buradan gitme zamanınıngeldiğini anlamıştı Bir süre sonra topraktan kafasını çıkardı Önce çok korktu Çünküburasını daha önce hiç görmemişti "Ya başına bir şey gelirse, yabirileri ona zarar verirse, ya dışarı çıkmak çok da iyi bir fikirdeğilse?" Günlerce bu düşünceler içinde endişelendi durdu Fakatbaşına, korktuğu gibi kötü bir şey gelmedi Sonunda bu düşüncelerinin yersiz olduğunu anladı Çünkü yalnızdeğildi Kendisine yeni arkadaşlar edinmişti Ve en önemlisi de, o artık karanlık bir yerde değildi Aydınlığaçıkmıştı Karanlık ve nasıl olduğu belli olmayan bir yerden, rengârenkbir âleme gözlerini açmıştı Uçuşan kelebekler, cıvıldayan kuşlar,oynayan börtü böcekler, ifil ifil esen rüzgâr, şırıl şırıl akannehir Burası bir cennet olmalıydı! Nasıl olmuştu da bunca zaman okaranlık yerde durabilmişti? Yattığı yerin üzerinde bunca güzellikdururken, o bütün bunlardan habersiz aşağıda yatmış durmuştu Belki de biraz zahmet çekmeseydi, bu mutluluk tablosuna eremeyecektiAşağıdaki geçici rahatını bozmak istemeseydi, boşu boşuna çürüyüp yokolup gidecekti Çünkü her halükarda çürüyecekti Ya çürüyüp yokolacak, börtü böceğe yem olacaktı veya görünüşte çürüyüp aslındaaydınlığa filiz açacaktı İşte o da ikincisini tercih etme bahtiyarlığına ermiş ve mutlulukdiyarına girmişti *** Evet, ahiret bütün güzelliğiyle insanı bekliyor İnsan, biraz olsundünya rahatından ödün verip ahirete yatırım yapabilirse, bu dünyadançok daha güzel bir âleme geçiş yapacaktır Hem bu şuurla yaşadığıiçin, dünyası da huzurla dolacaktır Evet, her halükarda gidiş var, herkes kabre girecek, ama farklımuamele görecek Ve geçiş için iki yol var İnsan ya toprak altındaçürüyüp, azaba müstehak olacak veya kabir, onun için mutluluklartarafına bir geçiş kapısı olacak Bu ikisi de insanın kendi elindeSeçim ona kalmış


ALINTI