Paranın Yeri

Paranın yeri



Lisedeyken edebiyat öğretmenimiz bir ev ödevi vermişti Konu ise; "Paranın insan hayatındaki yeri" idi Kompozisyon hâlinde yazıp getirecektik

Herkes kendine göre birşeyler yazıp öğretmene vermişti Bir hafta sonra, öğretmenimiz elinde bu ödevlerimiz olduğu hâlde sınıfa girdi Belli ki, ödevlerin biri çok hoşuna gitmişti Çünkü bunu diğerlerinden ayrı koymuş

Ödevin sahibi arkadaşı ayağa kaldırıp dedi ki:

- Seni tebrik ederim Konuyu çok güzel anlamışsın ve anladığını da güzel ifade etmişsin

Sonra bu ödevi bizzat kendisi sınıfa okudu Komposizyonun sonu şöyle bitiyordu: "Paranın yeri ceptir, kalb değil Parayı, cep yerine kalbimize koyarsak, yanlış yere koymuş oluruz Bu ise fayda yerine zarar getirir Saraydaki o güzelim halıların ortasına çöp bidonunu dökmeye benzer"

Okuması bittikten sonra, öğretmenimiz bu arkadaşa sordu:

- Bu söz gelişigüzel söylenmiş bir söz değildir Uzun tecrübe ve bilgi birikiminin ifadesidir Bunu nereden yazdın?

- Öğretmenim, ödevimi yaparken dedem yanıma gelip, ne yaptığımı sordu Ben de anlattım Bunun üzerine; "Sizin yaşınız daha genç, paranın yerini tam bilemezsiniz Ben söyliyeyim de sen yaz!" dedi Sonra o söyledi, ben yazdım

- Evlâdım; bu tespit, söyliyenin tecrübesinin yanında, ayrıca irfan sahibi, gönül ehli bir zat olduğunu gösteriyor Dedenin kıymetini bil ve istifade etmekten geri kalma!

O zamanlar öğretmenimizin bu ödeve niçin bu kadar önem verdiğini pek anlayamamıştık Aradan yıllar geçip hayatın içine dalınca, daha iyi anlıyor insan konunun önemini

Bugün çektiğimiz sıkıntıların altında, hep parayı yanlış yere koymak yatmıyor mu?

Paranın yerini bilmek herkesin bildiği bir konu olmamakla beraber, aynı zamanda bunu uygulamak da çok zor bir meseledir Çok kimse sorduğunuz zaman, "Paranın kalbde ne işi var, tabiî ki cebime koyuyorum!" der Belki de öyle yaptığını zanneder kendince Ancak, yaptıklarına baktığınızda hiç de öyle olmadığını açık bir şekilde görürsünüz

Peki parayı cebe değil de kalbe koyarsak ne olur? Maksat para olmuş olur Maksat para olunca ne olur? Bunun cevabını dört asır önce İmam-ı Rabbanî hazretleri kısa ve öz olarak şöyle ifade etmiş: "Kişinin maksadı neyse mabudu o olur"

İnsanın maksadı neyse taptığı odur Eğer Allahı unutmuş, hep para için koşuyorsa, o, artık paraya tapıyor, demektir Bütün ömrü ve hayali bir araba almaktan ibaret ise onun tanrısı da araba olur

Eğer gayesi, maksadı cenab-ı Hak ise, para bir vasıta ise onun mabudu Allahtır Artık onun her şeyi, her işi ahiret olur; evi, arabası, parası ise ahiret için birer vasıta



Bütün mesele niçin yaşadığımızı, yaptığımız bir işi niçin yaptığımızı iyi tahlil edebilmektir Kısacası mabudu iyi seçmektir

Yönü ahirete dönük olan, her işinde "Niçin" sorusunu sorar kendine Yönü dünyaya dönük olan da, "Nasıl" sorusunu sorar "Nasıl daha çok kazanabilirim, nasıl daha çok zengin olabilirim?" sorularının cevabını arar durur Bunda sınır yoktur Dünyanın tamamını elde etse, bu defa da yıldızlara göz diker Bu doyumsuzluğa en güzel fren "Niçin" sorusudur Bu soru insana, maksadı, niyeti hatırlatır

Niyet çok önemlidir Yapılan iş, Allah için çalışmak, Allah için kazanmak, Allah için sarfetmek şeklinde olursa, kıymetlidir, faydalıdır Yoksa tapuları biriktirmek, insanlara kibirlenmek için yapılırsa hamallık olur Bu da akıl kârı değildir "Bir insanın dünyada yaşamaktan maksadı, gayesi, sadece para kazanmaksa, onun kıymeti helâya bıraktığı kadardır" buyurulmuştur Nitekim Peygamberimiz buyuruyor ki: "Paraya, altına ve gümüşe tapana Allah lânet etsin!"

Para sevgisi, dünya sevgisi, bütün kötülüklerin, bütün fenalıkların başıdır Felâketlerin giriş kapısı dünya sevgisidir

Eğer para cebe değil kalbe konulursa, paranın tuzağına düşer insan Bu tuzağa düşen de iflah olmaz Çünkü, parada sevgi yoktur, parada şefkat yoktur, parada merhamet yoktur Kısacası kontrolsuz para bir canavardır İşte Amerika Orada merhametin, sevginin zerresi yok, hayat dolara endeksli Sadece parası olan, insan muamelesi görür

Para kalbe değil de cebe konursa, arkasından sevgi gelir, şefkat gelir, merhamet gelir, gözyaşı gelir Böyle olunca Allahü teâlâ o parayı, ona hizmetçi yapar; sonsuz ahiret hayatını elde etmede vasıta kılar

Bütün arzumuz da zaten bu değil mi?

Mehmet Oruç