Biz Kardeşiz''

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM



Hamd, inananlara, Rahman, Rahim, Selam, Mü’min olan, inanmayan zalimlere, her şeye rağmen yine Rahman, işledikleri zulümlere karşı da Cebbar, Mütekebbir ve Kahhar olan Allah’ımızadır Salât ve Selam inananların önderi Hz Muhammed Mustafa (sav)’e, temiz ailesine, tüm peygamberlere, arkadaşlarına ve sorumluluk bilinci kuşananlara olsun



“Size ne oluyor da, Allah yolunda “ey Rabbimiz! Bizi halkı zalim olan şu beldeden kurtar ve rahmetinle bize sahip çıkacak bir koruyucu ve destek olacak bir yardımcı gönder!” diye yalvaran güçsüz erkekler, kadınlar ve çocuklar için savaşmıyorsunuz” Nisa -75



Değerli kardeşlerim, bu ay yazımızı hazırlarken maalesef kardeşlerimiz yoğun bir bombardıman ve kara harekâtı arasında kundaktaki bebekten, yaşlısına, kadınına varıncaya dek hiç acımadan şehit edilmekte! Bizlerde bu bombardımanı ta yüreğimizin içinde hissederek bu ayki yazımızı hazırlıyoruz



Yeryüzü Müslümanları olarak, sorumluluk bilincini yeterince kuşanıp, yapılması gerekenleri yapmış olsaydık, bu gün zalim ve kâfirlerin zorbalığı da olmayacaktı Kardeşlerimiz elleri kolları bağlanmış, soğukta aç- susuz, ilaçsız bırakılmış İman gücü hariç hiçbir güvenceleri kalmamıştır Kafir, tabiri caiz ise bir köpek misali bir sağına, bir soluna dönüp önüne geleni ısırıyor!



Vicdanı olan her dünyalı ve tüm Müslüman âlemi bu katliamı televizyonlardan izleyip eli kolu bağlı oturmanın acısını yaşıyor Gerçekten elimiz kolumuz bağlı mı? Yapacak hiçbir şeyimiz yok mu? İmkânlarımız gerçekten tükendi mi? Yapılabilecek şeyleri kaç kere düşündük? Ya da yapılabilecekleri uygulama sahasına kaç kere taşıdık, uygulana bilir olması için elimizden geleni kaç kere yaptık?



Kahrolsun İsrail vb sloganlarla kendimizi daha ne kadar deşarj edeceğiz? İsrail kahrolunacak elbet, lakin bu kuru gürültü naralarla değil, İslam ümmetinin özverili, kararlı, ısrarlı tutumlarıyla olacaktır



Her şeyden önce bu çift boyutlu bir imtihandır Filistinli kardeşlerimiz zalimlerin zulmü altında imtihan olunurlarken, tüm müminler de zalimin zulmüne ortak olmamak ve kardeşlerine yardım etmekle imtihan olunmaktadırlar



Mademki bu bizim de imtihanımız o halde her Müslüman bu imtihandaki konumunu, nerede, ne zaman, neler yapabileceğini düşünüp, bularak uygulamaya geçme durumunda olmalıdır Aksi takdirde “size ne oluyor ki?”ifadesinin muhatapları bizler oluruz, Allah muhafaza etsin



Allah’a dua, dua yakaran masum, mazlum Filistin halkının dualarında istedikleri “Rahmetinle bize sahip çıkacak bir koruyucu ve destek olacak yardımcı” bizler olmalıyız Onlara ve tüm dünyadaki mazlum, inanmış kardeşlerimize yardımcı olmalı ve sahip çıkmalıyız



Değerli kardeşleri, zalim, hayatın her karesinde, sürekli planlı ve programlı yaptı, yapacağını… Hiçbir işini tesadüfe bırakmadı! Öyle ki zulmüyle kırıp geçeceği yeri önce abluka altına aldı, gücünü zayıflattı sonra bombardıman, ardından da kara harekâtı! Masum ve mazlum halka bu yetmezmiş gibi, havadan atılan “ saldırıların şiddeti daha da artacak” bildirileriyle psikolojik baskılar da yaptı



Hepsi bu kadar mı? Hayır, bu kez de katliamın gerisinde üstüne düşen görevi yapmaya çalışan, Filistinli kardeşleri için ellerinden geleni yapmak için çırpınan kardeşlerinin akıllarını çelmeye çalışıyorlar Daha önce Lübnan’a yapılan maddi ve manevi yardımların önüne geçmek için halkın içerisinde yaydıkları “ onlar kendi memleketini bırakıp kaçıyorlar, kendi topraklarını korumak onlara ağır geliyor Biz böyle mi yapmıştık Kurtuluş Savaşında? Kanımızın son damlasına kadar verip, topraklarımızı korumuştuk” söylemleriyle bizi bize soğuttular! Ve gerçekleri sıvamaya çalıştılar, demediler ki, “biz onlarla erkekçe savaşmıyoruz Biz, onları, kalleşçe gönderdiğimiz roketlerle, füzelerle vuruyoruz Savaşmak için fırsat vermiyoruz Hiç onlara fırsat verilir mi?” Tabi söylemez kâfir Aynı oyun, ümmetin yardımlarının kesilmesi için yine sahneleniyor Neymiş efendim Filistin halkının başına gelenler, dedelerinin günahıymış! Daha neler? Nasıl olduysa bu yaygaralar (daha önce hiç dile getirilmemiş) bir anda ortalığı kastı kavurdu Kaldı ki, hiç kimse varsa bile dedesinin günahının cezasını çekmez, çekmemeli:



Değerli kardeşlerim, sizlerde çok iyi biliyorsunuz ki, “ancak Müminler kardeştir” Bu öğretiyi de ancak mümin olanlar algılar, yaşar Kendini mümin olarak tanımlayan herkes mümin kardeşinin yardımına var gücüyle koşmak zorundadır! Niye mi? Çünkü ayet bize bu şekilde öğretiyor; “size ne oluyor ki…”



Evet, bize ne oluyor ki savaşmıyoruz, bizi engelleyen ne? Yoksa Kuran’ı ve sünneti bir tarafa bırakıp, yaygaralara mı inandık! Ya da acaba işimize mi geliyor bu söylentiler?



Hayır, bizler Allah’ın izni ve yardımıyla asla imtihanımızdan gafil kalmayacağız…



Tam bu noktada Tebük gazvesine katılmayan, münafık ve gücü yetmeyenlerden başka o üç kişiyi hatırlamak zorundayız;



Tebük gazvesine katılmayan o üç kişiden biri olan Kab bin Malik’in ağzından başına gelenleri özetle dinleyelim; “Tebük seferinin dışında Peygamberimizin hiçbir savaşından geri kalmadım Bedir savaşında da yanında yoktum, ama o zaman savaşa katılmayan hiçbir kimse (Allah tarafından) azarlanmamıştı Akabe gecesinde de Peygamberimizin yanındaydım Tebük Seferinde Peygamberimizin hazırladığı orduya bile bile katılmadım Bu seferlerden geri kaldığım sırada her zamankinden güçlü ve rahattım O zaman iki binek hazırlamıştım ki başka hiçbir savaşta böylesini hazırlayamamıştım Bu sefere Peygamberimiz yakıcı bir sıcakta çıkıyordu Yolculuk uzun ve öldürücüydü Karşı çıkılan düşmanın sayısı da fazlaydı Peygamberimizin Tebük’den Medine’ye doğru yola çıktığı haberini duyunca bir sıkıntıdır aldı beni… Onun öfkesinden korunmak için söylenecek söz aradım nihayet özür beyan etme sırası bana geldi selam verdim, O gülümsedi ama kızgın olduğu belliydi Bana



“neden bizimle gelmedin, yoksa binek hayvanı mı satın almadın?” diye sordu Ben “Ey Allah’ın Peygamberi, eğer şu, Dünya’da senden başka birinin yanında oturmuş olsaydım, bir özür ileri sürerek öfkenden kurtulurdum Allah’a and olsun ki herhangi bir mazeretim yoktu Senin çıktığın seferden geri kaldığım günkü gibi kendimi hiçbir zaman bu kadar güçlü hissetmemiştim” Bunun üzerine Peygamberimiz “işte bu adam doğru söylüyor Kalk ve Allah’ın senin hakkında vereceği hükmü bekle! Dedi”



Saygı değer kardeşlerim; bu olaya kısa bir göz atışta ilk karşılaştığımız şey savaşa katılmamanın asıl nedeninin yokluk ya da güçsüzlük olmadığını, tersine niyetin dürüst olmadığı yani tam bir yönelişle niyet edilmediği gerçeğidir Çünkü herkes sefer hazırlığı yaparken Kab bin Malik’in gölgelikleri ve olgunlaşmış meyveleri düşündüğünü görüyoruz Niyet olmayınca, harekette olmuyor Neyse ki, Allah’ın Semi ve Basar olduğunu iliklerine kadar tekrar hatırlayınca doğruyu söyleme güzelliğini yapıyor Neticede Kab bin Malik ve beraberindeki iki kişi Allah’ın emriyle çok zor geçirilen elli günden sonra affedildiler



Şu an yaşanan hayatta sorgulaması gerekenlerin başında bizler ne için savaşımdan geri kalıyoruz? Sıcak mı? Gölgelikler mi? Çocuklarımız mı? Eşlerimiz mi? Duyarsız oluşumuz mu? Tembellik ve uyuşukluğumuz mu? Tevbe suresini okuyanlar, Allah’ın münafıklar hakkında verdiği hükmü çok iyi bilirler; “ (Ey Muhammed) Onlar için ister af dile ister dileme, onlar için yetmiş kez af dilesen de Allah onları asla affetmeyecek” Tevbe- 80



Kimsenin arkamızdan gelip gelmemesi de önemli değil Biz geride kalanlarla değil kendimiz ilerliyor muyuz ona bakacağız Elbette ki, Resulullah’ın şu hadisi, bizim içimize su serpiyor: “bırakın onları, eğer bir hayır varsa Allah onları da bizimle birleştirir Eğer hayır yoksa onlardan kurtulmuş oluruz” Arkada kalanların, arkada kalması, önde gidenlere zarar değil faydadır Her adımda kuşku, vesvese ve korkaklık hastalığı yayacaklarına varsın arkada kalsınlar



Tüm bu saydığımız sebeplerden dolayı Allah’ım, emrolunduğumuz bu mücadeleyi senin istediğin gibi yapmaya çalışacağız, hem bize ne oluyor ki kardeşlerimize yardım etmeyelim? BİZ KARDEŞİZ İnşallah!



SADAKALLAHULAZİM




AYŞE ÜZÜMCÜ