Ümmeti Muhammede Yan Gözle Bakmak

Rabia SULUK • 59 Sayı / DEĞERLERİMİZ

Geçen ay Almanya/Bremen’deydim Birlikte en güzel sohbetlerimizi yaptığımız çok sevdiğim bir arkadaşımı ziyarete gitmiştim; daha önceki yurtdışına çıkışlarımda ilgilenmediğim bir konuyu da gündemime alarak: Yurt dışında bulunan cemaatlerin durumu ve birbiriyle olan ilişkileri

Bir haftaya üç haftalık yoğun bir programı sığdırarak oradaki cemaatlerin önde gelenleriyle görüşmeler yaptım, ziyaretlerde bulundum Denk geldiğim bazı programlarına katıldım Bremen’de güzel bir konumda inşa ettirilen şehrin minareli tek camisisini gezdim Avrupa’nın göbeğinde böyle büyük bir camiyi gezerken hissedilen duygular gerçekten tecrübeye değerdi Yine Afrika’da inşa edilen modern binalı bir okulun ve oradaki faaliyetlerin anlatıldığı bir tanıtım ve yardım programına katıldım Çeşitli hayır çalışmalarının yapıldığı hizmet evlerini gezip, gönüllüler ile sohbetlerde bulundum O evlerden birinde tanıştığım sonradan Müslüman olmuş ve Allah’a ulaşma aracı olarak tasavvuf yolunu seçmiş ve zerrelerine kadar sindirmiş, mütevaziliğiyle dikkat çeken Polonyalı bir hanımla yaptığım sohbet çok ilgi çekiciydi Vazifesi, her ırktan çocuğa Kur’an-ı Kerim öğretmekti Tüm bu güzellikler orada bulunan çeşitli cemaatler tarafından hayata geçiriliyordu Kısacası yurt dışında cemaatler küçümsenemeyecek hizmetler yapıyordu

Gezim esnasında bazı can sıkıcı şeyler de duymadım değil Ama orada gördüğüm faaliyetler daha çok ümit verici cinstendi, cemaatlerin birbirleriyle olan ilişkileri açısından Hepsi de ellerinden geldiğince Avrupa‘da İslam adına güzel çalışmalara imza atıyorlardı

BİRLİĞE MUHTACIZ!

Dünyada en fazla ihtiyacımız olan şey Müslümanların birliği Oysa bugün geldiğimiz noktada bundan çok uzağız Fakat birbirimize dostça el uzatmak zorundayız Birbirimize tahammül etmeyi öğrenmek zorundayız Öncelikle gönlümüze sinsice yerleştirilen nefret tohumlarından kurtulmayı başarmak zorundayız Farklılıklarımızın aslında zenginliğimiz olduğunu kabul etmeliyiz Çünkü meşrep farklılıklarımızla tuttuğumuz yollarda düşman kamplara bölünmek bizi ancak acınası, sefil bir hale sokar ki, yıllardır o halden kurtulamadık

Ebubekir Sifil’in de belirttiği gibi “Yüce Allah tarafından kardeş kılınan ve birbirlerine başka gözle bakmaları mümkün olmayan müminler bu yakınlığın gerektirdiği hukuku muhafaza etmek zorundadırlar Bunun için de kimi konularda farklı düşünceler taşıdıkları veya farklı tercihlere yöneldikleri gerekçesiyle birbirlerini dışlamak, aşağılamak ve küçümsemek gibi bir tavır içinde olamazlar, olmamalılar Eğer herhangi bir sebeple kardeşler arasında bir kırgınlık vuku bulmuşsa yapılması gereken kardeşlerin arasını düzeltmek ve kardeşlik hukukunun muhafazasını sağlamanın yollarını aramaktır… Ehli sünnet çerçevesinden çıkmayan ve günahlarda ısrarcı da olmayan herhangi bir kimseyi mezhep veya meşrep farklılığı nedeniyle ya da sırf falan alimi daha çok seviyor ve onun tarzını benimsiyor veya filancanın kitaplarını okuyor diye dışlamanın hikmetten ne kadar nasipsiz bir davranış olduğunu anlamak zor değildir”

Aslında birbirlerini bir kaşık suda boğabilecekken, aynı masa etrafında menfaatleri için toplanabilenlerin olduğu bir dünyada yaşıyoruz Neden bunu aynı Allah’a inanan ve aynı Rasul’ün (sav) ümmeti olan Müslümanlar gerçekleştiremesin?

DÜŞMAN KAMPLARA BÖLÜNMEK

Ne yazık ki pratiğe yansıyanlar çoğu zaman hiç de iç açıcı olmuyor Neden bizden farklı düşünüyor diye Müslüman birine kaş çatıp, sırt dönüyoruz? Neden karşımızdakini düşman ilan ediyoruz? Neden farklı görüşlerimizi, kişisel düşüncelerimizi besleyeceğimize ortak inançlarımız etrafında toplanamıyoruz? Neden birbirimize karşı bu kadar tahammülsüzüz? Efendimiz (sav) tarafından bir vücudun azalarına benzetilmişken, bize ne oluyor ki kolumuzu, bacağımızı beğenmiyoruz? Eğer pervasızca, “Falanca camiadan nefret ediyorum” diyorsak, onlarla “Bir”in etrafında toplanmayı nasıl ümit edebiliriz?

Çeşitli oyunlarla aramızı açmaya ve bizi parçalamaya çalışanlara en iyi cevap onların kötü emellerine alet olmamaktır Yani birliği sağlayabilecek şekilde tavır sergilemektir; tüm konuşma ve hareketlerimizle…

MUHABBETLE KUCAKLAŞABİLMEK

Fitne tohumlarını sulamaktan vazgeçip, onlara sırt dönüp muhabbetle kucaklaştığımız gün birlik türküleriyle tüm dünyada büyük işlere imza atabileceğiz İşte o zaman birbirimizi yemeyi bırakıp birlik gücüyle yüzümüzü diğer insanlığa çevirmeyi başaracağız Çöllerde suya hasret gönüllerle ümmeti bekleyen insanlığı da kucaklayabileceğiz Bunu, en tepeden en alttaki ferde kadar kimseye kaş çatmadan bir araya gelebildiğimiz gün becermiş olacağız Fakat o gün için; aramızdaki ayrılıkları bir kenara atıp ümmet bilinciyle tevhit etrafında toplanma çabasını herkes fert fert göstermek zorunda

Son olarak; başka hiçbir şey için yapamıyor olsak dahi sadece ve sadece, doğduğu anda da, sevgilisine kavuştuğu anda da “ümmetim, ümmetim” diye inleyenin hatırına, O’nun (sav) aşkla bağlı olduğu ümmetine yan gözle bakmayalım! Görüşlerini, gittiği yolu beğenmediğimiz için düşmanca bakmaktan rahatsızlık duymadığımız Müslüman kardeşlerimize, alemlere rahmet olanın (sav) emanetleri gözüyle bakalım!

“Müminler ancak kardeştir Öyleyse kardeşlerinizin arasını düzeltin” (Hucurat, 1

Semerkand Aile Dergisi