Din Önderleri Ve Namaz

Tarih ve siyer kitapları incelendiğinde, Peygamber (Allah’ın salat ve selamı ona ve Ehl-i Beyt’in’e olsun) ve Ehl-i Beyt imamlarının her amelden daha çok namaza önem verdikleri anlaşılır Biz bu konuda bazı örneklere işaret edeceğiz:

Zalim Abbasi Halifesi Me’mun bir plan çerçevesinde birkaç defa İslam aleminde o güne kadar eşine rastlanmayan toplantılar düzenlemiş ve bir çok mezhep ve dinlerin büyük bilginlerini bir araya getirerek İmam Rıza aleyhisselam ile tartışmalarını kararlaştırmıştı; onun gayesi bu yolla İmam’da ilim yönünden bir eksiklik yakalayıp İmam’ın manevi ve ilmi makamına gölge düşürmekti Ama İmam Rıza (as) Allah’ın verdiği vehbi ilimle tek başına onların tüm sorularına cevap vererek hepsini delillerle ikna edip susturmuştur

Tarihte nakledildiğine göre, bunca önemli bir toplantı esnasında, İmam Rıza (as) namaz vakti olunca Memun’a yönelerek ‘Namaz vakti olmuştur’ dedi ve namaz için toplantıya ara verilmesini istedi; bu sırada büyük bir bilgin olan İmran, İmam ile konuşmaktaydı İmam’a yönelerek “benim cevabımı yarıda bırakma; kalbim yumuşamıştır ve senin sözlerini kabul etmeye hazırlıklıyım diye ricada bulundu, ama İmam bu isteği kabul etmedi ve namaz kılıp geri dönerim” diye karşılık verdi ve sonra namaz için ayağa kalktı

İmam Sadık, dört gün sabahtan öğleye kadar tevhit hakkında öğrencilerinden biri olan Mufazzal b Ömer’e özel olarak ders veriyordu Ama namaz vakti olur olmaz derse ara veriyor ve namaz kılıyordu

Sıffın savaşının en çetin muharebe gecelerinden biri olan Leylet’ul-Harır’de, savaşın, amansız şekilde sürmesine ve bizzat Hz Ali aleyhisselam’ın da savaşa katılmasına ve şiddetle çatışmasına rağmen gece namazını bile terk etmedi ve meydanda gece namazını kıldı

Yine Sıffin savaşında bir başka gün, İbn-i Abbas, Hz Ali aleyhisselam’ın meydanın ortasında bir yandan savaşırken ara sıra göğe baktığını gördü; İmam’a yaklaşarak ne yapıyorsunuz? dedi İmam ‘güneşe bakıyorum ki, öğle olduysa namaz kılayım’ dedi İbn-i Abbas şaşkınlıkla “Acaba savaşın bu kızgın zamanı namaz kılmak olur mu?! Muharebe, namaz kılmamıza engeldir” dedi Ama İmam Ali (as) “Biz onlarla ne için savaşıyoruz?! Biz sadece namaz için savaşıyoruz” dedi Kerbela’da Hz Hüseyin (as)’la Yezid’in ordusu karşı karşıya gelmişti; Aşura gününün öğle vaktiydi O gün sabah erkenden Kerbela kahramanları, düşmanın kalabalık ordusuna ve kendi sayılarının az oluşuna bakmayarak, en zor şartlarda bile mümin kimsenin hak ve İslam yolunda her türlü fedakarlığa hazır olması ve Allah yolunda her şeyini vermekten çekinmemesi gerektiğini göstermek için eşsiz bir yiğitlik destanını sergiliyorlardı Bazıları şahadet şerbetini içmiş ve geri kalanlar da Hz Hüseyin ile birlikte tüm varlıklarıyla düşmana karşı savaşmaktaydılar İmam’ın ordusundan olan Ebu Semame Seydavi Hz Hüseyin’e yaklaşarak şöyle dedi:

“Canım sana feda olsun Düşmanlar bize yaklaşmış bulunuyorlar; ama ben şehit olmadan onlar sana dokunamazlar; seni şehit edemezler Allah’a kavuşmadan önce öğle namazımı seninle kılmak istiyorum” dedi

İmam aleyhisselam, başını kaldırıp göğe baktı ve “Namazı hatırlattın; Allah seni namaz kılanlardan etsin Evet, şimdi namaz vaktidir; düşmandan namaz için muharebeye ara verilmesini isteyin” dedi Düşman bu isteği kabul etmedi Buna rağmen, İmam (as) henüz şehit düşmemiş olan ashabıyla İslam’da muharebe vakti için belirlenen şekilde namazlarını kılmaya başladılar Bu halde İmamı korumak için ashaptan bir grup düşmanın önünde durup kendi canlarını siper ettiler ve bir grup İmam’ın eşliğinde namaz kıldılar Ve sonra bu grup öne geçtiler ve birinci grup İmam’la namazlarını kıldılar

alıntı

Üveys el-Karani bazen rükû sırasında bütün gece öyle kalırdı Bazen de secdede kalır bütün geceyi öylece geçirirdi

- Amir Bin Abdullah (ra) namaz kılarken ev halkının konuşması şöyle dursun davul sesi olsa haberi olmazdı Kendisine; namazda neyin farkına varırsın diyen birine şöyle dedi: Evet benim bir gün Allah'ın huzuruna çıkacağımdan cennet yada cehennem birine gideceğimden haberim olur Ben bunu sormak istemedim

Bizim sözlerimizin hangisinden haberin olur demek istedim Diyen o kişiye Namazda sizin söz ve hareketlerinizin farkına varmaktansa vücuduma ok saplanmasını tercih ederim - Zeynel Abidin (ra) Hazretleri de Her gün yüzlerce rekat namaz kılarlardı Teheccüt Namazını seferde olmadığı durumda asla bırakmazlardı Abdest alırken yüzü sararır, namaz kılmak üzere ayağa kalkınca ayakları titrerdi Sebebini sorana: Kimin huzuruna durduğumdan haberin yok mu? diye cevap verdi Bir gün namaz kılarken evinde yangın çıktı O namaza devam ediyordu Daha sonra hadiseyi anlatanlara, " Ahiret yangını bana evimin yangınını unutturdu da haberim olmadı " dedi

Büyük zahitlerden Hâtem-i Esam -kuddise sirruh- Asım Bin Yusuf'u ziyarete gitmişti Asım ona:

"- Ey Hâtem! Namazını güzel kılar mısın?"diye sordu Hâtem:

"- Evet buyurdu Asım nasıl kıldığını sordu Hâtem -kuddise sirruh- dedi ki:

"- Namaz vakti yaklaştığı zaman, Abdest azalarımı tam yıkayarak güzelce abdest alırım Sonra gelir namaz kılacağım yere dikilirim Bütün azalarımın sükunet bulmasını beklerim Kabe'yi iki kaş arasında, makamı sadrımda, Allah Teala'yı üzerimde kabul ederim O, kalbimde ne varsa bilmektedir sonra ayaklarımı sırat üzerinde, cenneti sağımda, cehennemi solumda, ölüm meleğini de arkamda farz ederim Ve bu namazıma son namazıma son namazımmış gibi niyet ederim sonra ihsan üzere yani Allah'ı görürcesine bir tekbir alırım Kıraatimi tefekkürle, rükûu tevazuyla, sücudu tazarru ile yaparım Bunları tam yapmış olarak otururum Reca üzere teşehhüd ederim, sünnet üzere selam veririm, sonra bu namazımı ihlasla tamamlarım sonra havf ve reca (korku ve ümit) arasında yaşarım Namazımı böyle kılmaya sabırla devam ederim"

Bunları dikkatle dinleyen Asım dedi ki:

"- Ey Hâtem! Sen her zaman namazını böyle mi kılarsın? Hâtem -ks- :

"Evet otuz senedir böyle kılarım" dedi Bu cevabı üzerine Asım ağladı ve dedi ki:

"Ben şimdiye kadar hiçbir namazımı böyle kılmadım" (Ebü'l Leys Semerkandi, Gafletten Kurtuluş, c 2 s 772)

Ebü'l Cüveyriye (ra) anlatıyor:

"Ben, Ebû Hanife'ye tam altı ay hiç ayrılmadan arkadaşlık ettim Bir gece olsun uzandığını görmedim"

Süfyan-ı Sevri derdi ki: "Ben, Ebû Hanife'den daha fazla ibadete düşkün, kimse görmedim" (İmam-ı Şarani, İslam Büyüklerinin Örnek Ahlakı ve Hikmetli sözler, s 111)

Cüneyd-i Bağdadi kuddise sirruh, kırk yıl yatsı abdestiyle sabah namazını kıldı Namazda gece o kadar ayakta dururdu ki ayakları şişerdi

Veysel Karani Hazretleri kendini bildi bileli ömrü içinde bir gece yatıp uyumamıştır Bir geceye, "bu gece leyle-i sücud" der, sabaha kadar secde ile geceyi ihya ederdi Diğer bir geceye de "bu gece leyle-i kıyam" der, sabaha kadar ayakta ibadetle geceyi ihya ederdi Bir gün:

"Namazda hûşu nedir? " diye soran bir zâta:

"Namaza durduğunda, biri keskin bir kılıçla sırtına vursa, kılıcın ucu göğsünden çıksa, yine hiçbir acı duymamandır" diye cevap vermişti

Amr İbn-i Zer'in elinde bir hastalık hasıl olmuştu Tabipler elinin kesilmesi gerektiğini söylediler O da;

"-Kesin" dedi Tabipler;

"-Seni iple bağlayıp öyle kesebiliriz" deyince Amr İbn-i Zer:

"-Buna lüzum yok, ben namaza durunca rahatlıkla kesebiliriniz" dedi Amr İbn-i Zer namaza durunca elini kestiler O, bunu hissetmedi bile! (İmam-ı Gazali, İlahi Nizam, s 89)

İbni şirin hazretleri namaza durduğunda sapsarı kesilir bayılacak gibi bir hale girerdi Diyor ki:

"-Bana, cennete gitmekle iki rekat namaz kılmaktan birini tercih et, deseler, iki rekat namaz kılmayı tercih ederim Çünkü cennete gitmek benim hoşnut olmam içindir Namaz ise, Rabbimin hoşnut olması içindir"

Abdullah bin Abbas -radıyallahü anhüma- her gün bin kere secde ederdi Kendisine çok secde ettiği için "seccâd" denilirdi

Ömer bin Abdulaziz de, tevazudan kuru yerde namaz kılar ve toprağa secde ederdi

Kaynak: Osman ERSAN, Gözümün Nûru Namaz, Erkam Yayınları