Ateşle Su

ATEŞLE SU
Ateş bir gün suyu görmüş yüce dağların ardında sevdalanmış onun deli dalgalarına
Hırçın hırçın kayalara vuruşuna,
yüreğindeki duruluğa demiş ki suya:
Gel sevdalım ol,hayatıma anlam veren mucizem ol

Su dayanamamış ateşin gözlerindeki sıcaklığa al demiş;
Yüreğim sana armağan
Sarılmış ateşle su birbirlerine sıkıca, kopmamacasına

Zamanla su, buhar olmaya,ateş, kül olmaya başlamışYa kendisi yok olacakmış, ya aşkıBaştan alınlarına yazılmış olan kaderi de yüreğindeki kederi de
alıp gitmiş uzak diyarlara su

Ateş kızmış, ateş yakmış ormanları
Aramış suyu diyarlar boyu, günler boyu, geceler boyu Bir gün gelmiş, suya varmış yolu Bakmış o duru gözlerine suyun,
biraz kırgın, biraz hırçın Ve o an anlamış;aşkın bazen gitmek olduğunu
Ama gitmenin yitirmek olmadığını
Ateş durmuş, susmuş, sönmüş aşkıyla

İşte o zamandan beridir ki:Ateş sudan,
su ateşten kaçar olmuşAteşin yüreğini sadece su, Suyun yüreğini sadece ateş alır olmuş