İhtiyar Adam İle Ölüm

Zorlu bir hayattan ve yaşlılıktan iki büklüm olmuş ihtiyar bir oduncu, bir gün gene ormanda odun topluyordu Bir ara o kadar yoruldu ve öylesine bir ümitsizliğe düştü ki, kendi kendine:

“Bu hayata artık daha fazla tahammül edemeyeceğim,” diye söylendi “Bari ölüm gelip beni bu işkenceden kurtarsa!”

Adam daha sözünü yeni bitirmişti ki, ölüm meleği karşısına dikiliverdi:
“Dileğin nedir, ey insan!” dedi melek “Bana seslendiğini duydum”

Beti benzi atan oduncu, neden sonra kendini toparlayabildi Titrek dudaklarla:

“Şeyy” dedi, “odunları sırtıma kaldıramadım da, acaba şu odun ığınını omuzuma koymak lütfunda bulunur muydun?”

(Doğu klasiklerinden)