Gül Baba

Sultan II Bâyezid, Sahilde gezintiye çıkmıştı Denizin mavi sularına
bakarak ilerlerken bir aralık burnuna çok güzel kokular gelmeye başladı
Yanındakilere:
- Bu güzel kokular nerden geliyor? diye sordu
Paşalardan biri şu cevabı verdi:
- Devletlû Padişahım, İstanbul'un fethi sırasında yaralanarak gazi olan bir
yiğit vardı Ak sakallı, nur yüzlü bir ihtiyar Bugün kendisine Gül Baba
denilmektedir Ağaçları, çiçekleri çok sever Bütün bu gördüğünüz
yamaçları güllerle, türlü türlü çiçeklerle donattı Bu hoş kokular, işte o
zâtın bahçesinden geliyor"
Bu haber padişahın hoşuna gitmişti
- Merhum babamın bu gazi askerini ziyaret etmek isterim Ayrıca, yaşına
rağmen yaptığı bu faydalı işten dolayı, kendisini taltif etmek de iyi olur"
dedi
Padişah ve yanındakiler, Gül Baba'nın kaldığı kulübeye doğru yürüdüler
Zaten kulübe de birkaç yüz metre ilerde idi Gül Baba onları ayakta
karşıladı Padişahla aralarında şu konuşma geçti:
- Savaşta bastığı yeri sarsan, barışta oturduğu yeri gül bahçesine
çeviren yiğit asker sen misin?"
- Siz öyle diyorsanız, öyledir Sultanım Sizin iltifatınıza nâil olmak benim
için büyük bir şereftir"
Bu konuşmadan sonra, Padişah atından inip kulübeye girdi Gül Baba'nın
utana sıkıla gösterdiği sakince bir minderin üzerine bağdaş kurup oturdu
Bir müddet istirahat etti Gül Baba'nın sunduğu şerbeti içtikten sonra,
ona şöyle dedi:
- Dilersen seni saraya alayım, artık çalışma Yaşlılık dönemini dinlenerek
geçir"
Padişahın bu teklifine, Gül Baba şu cevabı verdi:
- Sağolun Sultanım, ben burada oturmak, yine güllerle, çiçeklerle,
ağaçlarla meşgul olmak isterim Bu meşguliyet benim için zahmet değil,
büyük bir zevktir Ama ille de bana bir iyilik yapmak isterseniz, şu
kulübenin bulunduğu yere benim hayrıma bir mektep yaptırın, memleket
evlâdı okusun, milletine faydalı insanlar olarak yetişsin Benim de amel
defterime devamlı nurlar yağsın, sevablar yazılsın"
Padişah, Gül Baba'nın bu sözlerinden çok duygulandı Onun bu yaştaki
çalışma azmi ve gayreti, hiçbir maddî menfaat gözetmeyen ihlâslı hâli
çok hoşuna gitmişti
- Gönlün rahat olsun, Gül Baba, dedi, dileğin en kısa zamanda yerine
getirilecektir"
Yıl 1491 idi Gül Babanın kulübesinin bulunduğu yere büyük bir bina
yapıldı O günden itibaren bu bina, sırayla mektep, hastahane ve saray
olarak kullanıldı Nihayet 1868'de tekrar mektep hâline getirildi
Cumhuriyet döneminde de adı Galatasaray Lisesi olarak değiştirildi
Gül Baba'nın kabri de mektebin hemen yanıbaşındadır
Bu tarihî olay, îman ve ibâdet duygusunun insana yaşlılıkta bile verdiği
çalışma gayretini, insanlara ve gelecek nesillere faydalı olma azmini, en
güzel şekilde göstermektedir (Mehmed Dikmen, İslâm'da Fazilet Yarışı)
* * *