Kör Kuyu

Günlerden bir gün, köyün birinde, bir adamın eşeği, kuyuya düşmüş


Kuyu kör bir kuyu, ağzı tahtayla kapatılmış, üzerine de toprak dökülmüştü Zamanla tahta çürümüş, zayıflamış ve toprakta biten otları yemek isteyen eşeğin ağırlığını çekememiş


Hayvancık saatlerce acı içinde kıvranıp, bağırmış kendi dilinde


Eşeğin sesini duyan sahibi gelip bakmış ki vaziyet kötü Zavallı eşek kuyunun dibinde melul mahzun bakınıyor
Üstelik yaralanmış


Karşılaştığı bu durumda kendini eşeği kadar zavallı hisseden adamcağız köylüleri yardıma çağırmış
Ne yapsak, ne etsek, nasıl çıkarsak soruları havada kalmış


Sonunda karar vermişler ki kurtarmak için çalışmaya değmez
Tek çare, kuyuyu toprakla örtmek
Ellerine aldıkları küreklerle etraftan kuyunun içine toprak atmışlar


Zavallı hayvan, üzerine gelen toprakları, her seferinde silkinerek dibe dökmüş
Ayaklarının altına aldığı toprak sayesinde her an biraz daha yükseldi ve sonunda yukarıya kadar çıkmış
Köylüler ağzı açık bakakalmışlar


Hayat, bazen bizim de üzerimize abanır
Toz toprakla örtmeye çalışanlar çok olur Bunlarla baş etmenin tek yolu, yakınıp sızlanmak değil, düşünüp silkinmek ve kurtulmak, aydınlığa adım atmaktır


Kör kuyuda olsak bile!!!