Kim Bir İyiliğe Aracılık Yaparsa, İyiliğin Sevabından Ona Pay Vardır.

Kim bir iyiliğe aracılık yaparsa, iyiliğin sevabından ona pay vardır
ŞEFAAT


Âyet

1 "Kim bir iyiliğe aracılık yaparsa, iyiliğin sevabından ona pay vardır"
Nisâ sûresi (4), 85

Şefaat, yardım etmek, başkası için yardım istemek, bir kimseden aracı olmasını dilemek gibi mânalara gelir Hatırlı ve sözü geçen bir kimse, kendi seviyesindeki birinden veya daha üst mertebedeki bir zâttan bir başka şahsa iyilik yapmasını yahut ona uygulayacağı cezadan vazgeçmesini dilerse, aracı olduğu kimseye şefaat etmiş olur
Şefaat denince ilk hatıra gelen, kıyâmet gününde Resûl-i Ekrem Efendimiz'in ümmeti adına Allah Teâlâ'nın huzurunda aracılık etmesi, onları bağışlaması için niyâzda bulunmasıdır Şefaate dair birçok âyet-i kerîme vardır "Rahmân nezdinde söz ve izin alandan başka hiç kim-senin şefaate gücü yetmeyecektir" [Meryem sûresi (19), 87] âyeti bunlardan biridir Adına Makâm-ı mahmûd denilen ve kıyâmet günü Resûlullah Efendimiz'e verilecek olan büyük şefaat yetkisi [İsrâ sûresi (17), 79] en güvenilir hadislerde belirtilmektedir
Sözünü ettiğimiz hadislerde genişçe anlatıldığı üzere, mahşerde bütün insanlar düz ve geniş bir arazide toplanacak Korkunç sıkıntılar içinde hesaba çekilmeyi bekleyen insanlar sonunda bir kurtarıcı aramaya başlayacaklar Kendilerine başvurdukları büyük peygamberlerden yardım göremeyince Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem'e gelip yalvaracaklar O zaman Peygamber-i Zîşân Efendimiz Arş-ı Rahmân'ın altında secdeye kapanarak Cenâb-ı Hak'tan ümmetini dileyecek Kendisine büyük şefaat yetkisi verilince, önce sorgusuz sualsiz cennete gireceklere, belli bir süre sonra da kelime-i şehâdeti söylemekten başka iyiliği bulunmayan günahkârlara şefaat edecek ve onları cennete götürecektir (bk Buhârî, Rikak 51, Tevhîd 36, Tefsîru sûre (17), 5; Müslim, Îmân 322, 326, 327)
Sıkıntıda olan bir insanın derdine çözüm aramak ona şefaat etmektir Bir kimsenin başına gelen fenalığı ondan uzaklaştırmak için aracılık yapmak, insana Allah rızasını kazandırır Yapılacak aracılığın, Allah'ın yasakladığı bir konuda olmaması şarttır İlâhî bir yasağı çiğneyen kim-senin ceza görmemesi için aracılık yapılmayacağı gibi, aracılık yapılırken, bundan kimse zarar görmeyecek, bir başkasının hakkı çiğnenmeyecektir
İnsanların işlerini kolaylaştırmaya çalışan kimse, arzu ettiği şekilde yardım edemese bile, niyeti iyi olduğu için teşebbüsünün karşılığını mutlaka görecek, hakettiği sevabı alacaktır "Hayırlı bir işe ön ayak olan kimse, onu yapan gibi sevap kazanır" (Tirmizî, İlim 14) hadîs-i şerîfi de bunu göstermektedir Kötü bir işe aracılık eden ise, âyetin devamında belirtildiği üzere, yaptığı bu haksızlığın cezasını çekecektir
Hadisler
248 Ebû Mûsâ el-Eş`arî radıyallahu anh şöyle dedi:
Peygamber aleyhisselâm'a sıkıntı içinde bulunan biri geldiği zaman, yanındakilere döner:
"Bu adama yardım ediniz, sevap kazanırsınız Allah Teâlâ istediği şeyi Peygamberi'ne söyletir" buyururdu
Buhârî, Zekât 21, Edeb 36, 37, Tevhîd 31; Müslim, Birr 145 Ayrıca bk Ebû Dâvûd, Edeb 117; Tirmizî, İlim 14; Nesâî, Zekât 65
Açıklamalar
Ashâb-ı kirâm her sıkıntısını Resûl-i Ekrem Efendimiz'e arzederlerdi Ödeyemedikleri bir borçları, karşılayamadıkları bir ihtiyaçları varsa, bunu Peygamber aleyhisselâm'a söylemekten ve yardımını istemekten çekinmezlerdi Zira onun mü'minlere yardım etmekten derin haz duyduğunu bilirlerdi
Allah'ın Resûlü de, elinde varsa verir, hatta gerekirse bir başkasından borç alarak o kimsenin sıkıntısını giderir veya bu hadîs-i şerîfte gördüğümüz gibi, iyiliğin yapılmasına aracılık ederdi
Sıkıntı çekenlere yapılacak yardımın karşılıksız kalmayacağını, bu karşılığın Cenâb-ı Hak'tan hayır ve sevap olarak alınacağını belirten Efendimiz, bunu şöyle açıklıyor:
Şayet kardeşinize yardım ederseniz, ben de size dua ederim "Peygamberi'nin niyaz edip dilediği herşeyi yapan" Cenâb-ı Hak, yaptığınız iyiliğin karşılığını size hem dünyada hem de âhirette verir
Mü'minlere yardım edenlere, ilâhî yardımın eksilmeden her zaman devam edeceğini, "Müslümanların İhtiyaçlarını Karşılamak" adlı bir önceki bahsimizde görmüştük Bunu Resûl-i Ekrem Efendimiz 246 numaralı hadiste "Kim din kardeşinin ihtiyacını karşılarsa, Allah da onun ihtiyacını karşılar" şeklinde açıklamıştır Konumuzla ilgili âyet-i kerîmeyi açıklarken söylediğimiz gibi, insanların yalnız başına üstesinden gelemedikleri dert ve sıkıntıları vardır Bu dertlerin hâlledilme imkânını Cenâb-ı Hak bize lûtfetmiş, bizi sıkıntıda olana aracı kılmış, onun tek başına yapamayacağı şeyi yapma fırsatını vermişse, bu iyiliği onlardan esirgememek gerekir Kim bilir, belki de yapacağımız aracılık sâyesinde Rabbimizi memnun eder, rızasını kazanmış oluruz
Hadisten Öğrendiklerimiz
1 Sıkıntıda olan kimselerin derdini halletmeye çalışmak, Allah Teâlâ'nın beğendiği güzel bir davranıştır
2 Önemli olan, yardım etmeye çalışmaktır İstenen sonuç elde edilmese bile, Cenâb-ı Hak o gayretin karşılığını lutfedecektir
3 İlâhî bir yasağın çiğnendiği veya bir kul hakkının yendiği konularda, kimseye aracı olmamak gerekir
4 Dertlilere derman olmaya çalışmak, Efendimiz'in sünnetidir
`

249 İbni Abbas radıyallahu anhümâ Berîre ile kocası arasında geçen olaya dair şunları söyledi:
Peygamber aleyhisselâm Berîre'ye:
- "Keşke tekrar kocana dönsen!" buyurdu
Berîre:
- Yâ Resûlallah! Böyle yapmamı bana emrediyor musun? diye sordu
Resûl-i Ekrem Efendimiz:
- "Hayır, sadece aracılık yapıyorum" buyurdu
Bunun üzerine Berîre:
- Benim ona ihtiyacım yok, dedi
Buhârî, Talâk 16 Ayrıca bk Buhârî, Talâk 15; Ebû Dâvûd, Talâk 21; Nesâî, Âdâbü'l-kudât 28; İbni Mâce, Talâk 29
Açıklamalar
Berîre ile kocası Mugîs'in kıssası pek ibretlidir
Berîre, Ebû Leheb'in oğlu Utbe'nin veya ensardan birinin câriyesi idi Zaman zaman Hz Âişe'nin yanına gelerek hizmetinde bulunurdu Âişe annemiz hicretin 9 veya 10 yılında onu efendisinden satın alarak hürriyetine kavuşturdu Fakat Berîre Hz Âişe'den ayrılmadı; onun hizmetinde bulunmayı bir şeref saydı
Câriye olduğu günlerde Mugîs adlı siyâh renkli bir kimseyle evliydi Bu olayı rivayet eden Mekkeli ve Medineli râviler o zaman Mugîs'in de köle olduğunu belirtmişlerdir Berîre hürriyetine kavuşunca, artık Mugîs ile evli kalma mecburiyetinde olmadığını öğrendi ve Mugîs'den ayrıldı Fakat Mugîs Berîre'yi çok seviyordu Onun kendisini terk etmesine dayanamadı Medine sokaklarında ve Berîre'nin etrafında ağlayarak dolaşmaya başladı Onun gözyaşları dökerek Mecnun gibi dolaşmasına hayret eden Nebiyy-i Muhterem Efendimiz amcası Hz Abbas'a:
"Mugîs'in Berîre'ye olan aşkına, onun da Mugîs'e karşı duyduğu nefrete hayret etmiyor musun?" diye sormuştu Birgün Mugîs, belki Hz Peygamber aramızı bulur diye ümide kapıldı Resûl-i Ekrem Efendimiz'e gelerek perişan hâlini arzetti ve bu konuda şefaat etmesi için yalvardı Ümmetinin ıstırap çekmesine dayanamayan Efendimiz, hadi-simizde okuduğumuz üzere, Berîre'ye:
"Keşke tekrar kocana dönsen!" diye ricada bulundu Berîre bu sözün bir emir olup olmadığını öğrenmek istedi Şayet böyle davranmasını Peygamber aleyhisselâm emrediyorsa, Mugîs'den hoşlanmamasına rağmen ona elbette dönecekti Fakat Resûlullah ona kocasına dönmeyi emretmediğini, bu konuda kendisini tamamen serbest bıraktığını, ama bir din kardeşi olarak aracılık yaptığını söyledi
Mugîs ile mutlu olmayan Berîre, istemediği bir evliliğe Resûl-i Ekrem'in kendisini zorlamadığını öğrenince çok sevindi ve Mugîs ile evli kalmayı kesinlikle düşünmediğini belirtti
Berîre 60 (680) yılı civarında vefat etti
Berîre ile Mugîs kıssası, Berîre'nin Hz Âişe tarafından satın alınarak hürriyetine kavuşturulması ve onun Hz Âişe'nin evindeki durumu, İslâm hukuku bakımından pek önemli sonuçlar taşıdığı için bazı âlimler bu konuda müstakil eserler kaleme almışlardır Bu hususta geniş bilgi için Ahmed Davudoğlu'nun Sahîh-i Müslim Terceme ve Şerhi'ne bakılabilir (VII, 558-574)
Hadisten Öğrendiklerimiz
1 Yöneticilik görevini üstlenmiş olan kimse, yönettiği kimselerin dertleriyle ilgilenmeli ve kendilerine her konuda yardım etmeye çalışmalıdır
2 Evlilik gibi bir gönül işinde kimse zorlanmamalı, duygulara değer verilmelidir
3 Bir aile yuvasının yıkılmaması için aracı olmaya çalışmak iyi bir davranıştır
Riyazüs salihin