Mevlana Dan -Ömür Altın Heybeye Benzer

Mevlana dan -Ömür altın heybeye benzer
Ömür altın heybeye benzer


Dünyâ hırsı geçti gitti de gözü keskinleşti; gözü, kan-yaş dökecek çağda aydınlandı


Ululanması, öfkelenmesi yüzünden gözü vakitsiz öten horoz kesildi


Vakitsiz öten horozun başını kesmek gerek; çünkü o ortalığı vakitsiz ayağa kaldırır


Her zaman, canının bir parça buçuğu alınmadadır; can verirken inancını gör, gözet



Ömrün, bir altın heybesine benzer; geceyle gündüz de altınları sayan, iki er


Bilmeden, anlamadan sayar dururlar; sonunda heybe boşaldı mı, ay tutulur gider


Dağdaki madenden alsan da harcasan, fakat yerine komasan, maden bile o verişe dayanamaz; tükenir


Öyleyse her solukta, harcadığının karşılığını, heybeye koy da "Secde et de yaklaş" âyetindeki maksada eriş


Ama bütün işlere de böyle sarılma; din işinden başka işe o kadar çabalama


Çünkü sonunda, iş bitmeden gideceksin sen; işlerin bitmeyecek; ekmeğin pişmeyecek


Mezar yapmak, ne taşladır, ne tahtayla; ne kilimledir, ne keçeyle


Kendine, temizlik âleminde bir mezar kazman, varlığını, o mezara gömmen gerek


O mezara toprak olman, ona gömülmen gerek ki soluğun, onun soluğundan yardımlar elde etsin


Mezarın üstüne türbe yapmak, kubbe kurmak, yüce duvarlar örmek, mânâ erlerince makbul birşey değil


Diriyken atlaslara bürünmüş, ipekliler giyinmiş adama bak hele Şimdi, atlas, ipek, aklının elini tutuyor mu hiç?


Canı, Münker-Nekir'in azabına uğramış; gamlı gönlündeyse gam akrebi yer tutmuş


Dışardan, görünüşü süslü püslü; fakat gönlü düşüncelere dalmış, zârı-zârı ağlayıp inlemede


Fakat birini de görürsün ki eski püskü hırkaya bürünmüş; o hırka içinde tatlı düşüncelere dalmış, şeker gibi sözler söylemede