Pencereyi kapatır mısın ? Sensizlik esince üşüyorum....

Kötürüm yaralardan savsaklanmış bir başkaldırının anlamsızca yuvalandığı, geceden kalma bir besteyim Dilime mesken tutulan mabedin sol ayak ucunda izbe bir ses

Bağırmaaaaaa dedim sana kaç defa Çığlıklarımdan sökülüyorsun ve içime hapsoluyorsun
Zorlama sancıyla kilitlenmiş his parçacıklarının rendeyle çıkarılmış en ince parçasıyım Sesimi duy-ura-mayacak kadar küçüğüm Kim bilir hangi oyunun yarım kalmışlığından sıçradım en sevdiğin salatanın içine
Parmaklarını yemesen de en az koca bir kaseyi silip süpürecek kadar iştahlıydı doğurgan sevdan Tek celsede hücrelerine değerdi ırak gülümsemeler
Tutardın Tutar ve bir mevsim rengi kaçan soluğuna değdirip ısıtırdın Oysa yalnız kuyudaki karanlık kaçışın anlamını bilemeyecek kadar yoksuldu hazinen Bir tek hain kanatların gölgesinden kurtulamadığın anlarda cana kast ederdi sesindeki hırıldayış Böyle zamanlarda bolca öksürürdün Şöyle dolu dolu içini kanatacak kadar
Salatanın rengârenkliğine aldanmış olamazsın Al rengi bakışların seni aldatmasına izin vermeyeli çok zaman geçti ne de olsa Kendini yere vurduğun zamanlardı, anımsarsın Yıl hesabı yapmayacağım Sen nasıl olsa o hikayenin baş kahramanıydın
Henüz damarlarından boşalan kan değilim Bir gün o soğuk katmanlarda dolaşırken sen, bir gece yarısında ansızın kalkıp seni terk edişimin cezasını nasıl çektiğimi kirpiklerinin düşmesine izin vermeden çizeceğim dudaklarına Hala unutmamışım ne tuhaf Bir tek dudaklarımdaki kanı taşırdın yüreğine nefes nefese Acılardan arta kalan tek şey belki de kahrolası anımsamalar Gökyüzünün ortak olduğu göz ucu cilveleşmeler
Yağmurun sarkacı hep aynı yere doğru
Uzak dur benden Bu evin kapılarını teker teker çarpmandan nefret ediyorum Sanki hep aynı şarkı çalıyor ellerinin ucunda Yeter, kes artık dolanmayıve sussss

Ne olduğu belirsiz sızlanmaların karelendiği, eklem yerlerinin çıtır çıtır ettiği, beyin hücrelerimin ayarsızlığına rastlayan bitap bir bedenim Az önce kitabı bırakıp kaçan delinin sayfaları arasından sızan ışık, gözlerimden akıp gidiyor



Dalgalar bu yaz çakıl taşlarını boyunlarına alıyor Deniz masalları, uzak diyarların sarhoş bakışlı çaresizliğinde bir durak ötesine devriliyor
Uyandığımda yastık içi boşluğuna rastlamadım Oysa saatlerdir uyuduğumu sanıyordum
Bahçenin kapısından süzülen mor ışık, süpürgesini aynamdan gözlerime doğru hedef alıyor
Yan(ıl)sımalar
Biliyorum o kutuyu hep sileceksin bakışlarımdan
Yitene kadar




Pencereyi kapatır mısın ? Sensizlik esince üşüyorum

bende üşüyom :)

emeğine sağlık