Elimde Kaldı Umutlarım

Her sabah hüzünle karışı bir umut var içimde
Sensizliğin hüznünü, yeni bir günün seni getirmesi umuduyla bastırıyorum
Her doğan gün yeni bir umut, yeni bir arayış benim için
Belki sana kavuşacağım ana bir gün daha yaklaşıyorum, bugün değilse yarın
Kim bilir belki de yanlızca kendimi avutuyorum
Gittiğinden beri hep yanlızlık şiirlerine takılır gözüm
Bir başıma değilim, sensizlikten yanlızım
Terk edilip gitmek en çok nasıl koyar insana bir ben bilirim
Gitmelerin, gidenlerin arkalarında bıraktığı çaresizlikleri, en koyu özlemleri
Senin gidişin de ateş gibi çöktü yüreğime
Hiç bir yağmur yetmedi içimdeki hasret ateşi küllendirmeye
Hiçbir sevgi yetmedi senin özlemini gidermeye
Ben her sabah beni sana götürecek yollarda yürüdüm,
Senin duyacağın sarkıları söyledim yanlızca
Ve gelmeyişinin her akşamında aslında doğduğunu hiç anlamadığım güneşle Beraber ben de battım bir kez daha
Geceleri hep uyudum, uyudum;
Gün boyu hasretini rüyalarımda biraz olsun giderebilmek için
Her şeye iyi gelen, yaraları iyileştiren zaman hiç bu kadar acıtmamıştı yüreğimi
Bin bir umutla sarıldığım sabahlar artık hiç doğmaz oldu
Benim günün de gecem de karanlık şimdi
Ne ay uğruyor gecelerime, ne sana benzettiğim yıldızlar parlıyor
Elimde kaldı umutlarım
Sensizlik öyle kötü bir yara oldu ki artık, içimde öyle bir yara açtın ki, bir gün Olurda geri dönersen kendi yaptığın boşluğa sende yetmeyeceksin
Orası hep bomboş, paramparça kalacak
Büsbütün cam kırıklarıyla kaplı kalbim
Ne zaman seni düşünsem, seni hatırlatacak en ufak bir görsem o kıraklarla dolu Yerim batmaya başlıyor yüreğime
Artık sabahları yanlızca hüzünle uyanıyorum
Hiçbir şey beklemiyorum günden, seni bile
Varlığında sensizliği yaşamaktansa içimdeki boşluklarla kırıklarla, boş umutlarımla Sensizken alışırım, alışmaya çalışırım yokluğuna