Renklerin Solduğu Yer...

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-17-2012

Şizofreniye giren kişiyi orada yalnızca olağandışı yaşantılarla dolu bir karmaşa beklemiyor

Bazen ilk yılların fırtınası durulduktan sonra,kimi zaman da daha giriş kapısında kişi kendini cansız bir boşluğun ortasında buluyor

Kutup ya da çöl çağrışımı yapan sonsuz bir boşluk bu

Zaman,umut ve umutsuzluğun yolunu kaybettiği,her tür anlamın silinip yok olduğu bir belirsizlikte dinleniyor

Duygunun ve düşüncenin renkleri solup silikleşiyor

Tedirgin edici bir kayıtsızlığın egemen olduğu bu dünyayı bir ruh sağlılğı merkezinin gazetesinde yayınlanan şiir şöyle tanımlıyor

Hiçbir renk yok

Siyah ya da beyaz değil

O yalnızca gri

Pompeii'nin külleri gibi gri

Gecenin karanlığı değil

Ne de günün ışığı

Gri ölü bir adamın yüzüdür

Gülümsemez

Gözyaşı dökmez

Cesareti yoktur

Korkusu yoktur

Yürekli değil

Atılgan değil

Demir değil

Altın değil

Yaralanmaz

İyileşmez

Tanrı değil

Ya da Şeytan

Gri olan

Yalnızca gridir

(Şizofreni En Uzak Ülke) adlı kitaptan dır

07-17-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Renklerin Solduğu Yer... Şizofreniye giren kişiyi orada yalnızca olağandışı yaşantılarla dolu bir karmaşa beklemiyorBazen ilk yılların fırtınası durulduktan sonra,kimi zaman da daha giriş kapısında kişi kendini cansız bir boşluğun ortasında buluyorKutup ya da çöl çağrışımı yapan sonsuz bir boşluk bu Zaman,umut ve umutsuzluğun yolunu kaybettiği,her tür anlamın silinip yok olduğu bir belirsizlikte dinleniyor Duygunun ve düşüncenin renkleri solup silikleşiyor Tedirgin edici bir kayıtsızlığın egemen olduğu bu dünyayı bir ruh sağlılğı merkezinin gazetesinde yayınlanan şiir şöyle tanımlıyor Hiçbir renk yok Siyah ya da beyaz değil O yalnızca gri Pompeii'nin külleri gibi gri Gecenin karanlığı değil Ne de günün ışığı Gri ölü bir adamın yüzüdür Gülümsemez Gözyaşı dökmez Cesareti yoktur Korkusu yoktur Yürekli değil Atılgan değil Demir değil Altın değil Yaralanmaz İyileşmez Tanrı değil Ya da Şeytan Gri olan Yalnızca gridir (Şizofreni En Uzak Ülke) adlı kitaptan dır