Erisin De Dağların Karı Erisin Türküsü Ve Hikayesi

Erisin ya! Erisin de sular düz ovayı bürüsün Cümle alem de baharı geçip yaza ulaşsın Yaylaya yürüsün Eee n'olacak cümle alem yaylaya yürürse? Hüseyin de Emine'yi alıp kaçacak Yani eskilerin deyişiyle ölme eşeğim yaz gelsin!

Emine bir köy kızı Ama köyün varsıllarından Hüseyin de aynı köyden Ama yoksul Aynı havayı soluyorlar Aynı pınardan su içiyorlar Ama biri varsıl Öteki yoksul Ne ki Hüseyin'le Emine birbirine vurgun Emine için ya Hüseyin olur; ya da hiç kimse Hüseyin için de varsa yoksa Emine Neden derseniz diyelim! Bir gün sığır sürerken köy meydanında göz göze gelmişler Bakışmış gülüşmüşler Sonra da ıpılık bir dostluk başlamış Arada bir buluşup kavilleşmişler Hüseyin yüzünü kızartıp Emine'yi babasından istetecek Olursa olur; olmazsa Emine'nin bohçası hazır olacak Yani ki kaçacaklar Köyden hatırlı üçbeş emmi dayı

Köyün imamı öğretmeni muhtarı Herkes Hüseyin'i seviyor Emine'yle evliliğine yardımcı olmak istiyor Ama ne mümkün? Emine'nin babası: "Yahu gerçekten Hüseyin efendi çocuktur çalışkandırdürüsttür Verdim gitti!" der mi ki! Demez İlkin hoşgeldiniz beşgittiniz Sonra da: "Ey imam efendi ey öğretmen ey benim güzel muhtarım bu işin oluru var mı? Ne zahmet edip geldiniz Hüseyin kim ben kim? Sizin bu iş için gelmeniz bile benim kredimi düşürür Davul dengi dengine vurur herkes yoluna gitsin" der

Emine derseniz telaşlı Babası yok derse bohçası hazır Anasına demiş zaten "Ölürüm de Hüseyin'den başkasına varmam Ya Hüseyin; ya hiç kimse!" Gözü kulağı da babasının vereceği yanıtta Bir yandan kahve cezvesini sürmüş ateşe; öte yandan gözü kulağı içerde konuşulanlarda Kahve tepsisi titriyor elinde Ya babası yok derse

Vermem derse Giriyor içeri Sırayla kahve sunuyor konuklara Ama durum iyi değil Babasında surat bir karış Emine içeri girince konuşmalar kesiliyor Bir şey duymuyor Ama durumun iyi olmadığı da açık

Çok geçmeden konuklar ayaklanmış El sıkışıp gitmişler Babası cin atında Açıyor ağzını yumuyor gözünü "Köyde örf kalmadı Düşünce sıfır! Ulan Hüseyin kim oluyor da benim kızımı istiyor Hüseyin kendi karnını doyursun ilkin Tövbe tövbe!" deyip dolanıyor evin içinde

Hüseyin sonucu duyunca deli koyunlara dönmüş N'apsa ki! Emine'yi kaçırsa nereye gider ki! Kışın ortası Yol-bel kar altında Hele bir yaz olsun Karlar erisin Akan sular düz ovayı bürüsün Cümle alem yaylasına yürüsün Koyunlar koça karışsın Ak kuzular melesin de ondan sonra gidelim Nedeni de sığınak meselesi Hiç değilse birkaç ay sığınacak yer gerek Bu kışın ayazında kime sığınırlar ki Yaz olsa bir tarlaya ırgat olurlar Bir sürüye çoban Kafalarını sokacak bir yer bulurlar Sabır gerekli Şunun şurasında ne kaldı ki kışın bitmesine karların erimesine

İyi hoş ama Emine'nin babasının kulağına da kar suyu kaçmış bir kez "Kızın vakti geldi Hayırlı bir kısmet çıksa da başını bağlasak Al duvağıyla gelin etsek" diyor Emine'nin anasına Ne desin anası "Aman ha herif Kızın kanlısı olma O Hüseyin'den başkasına varmam diyor" diyemez ki Derse dayak hazır "Demek öyle hal Deyip değneği almaz mı eline" Hem de nasıl Ana suspus! Sanki o kızı o doğurmamış Hiç söz hakkı yok Onun için bir yabancı sanki Susup dilini yutuyor Emine telaşlı

Durmadan haber salıyor Hüseyin'e "Karı kışı bıraksın götürsün beni Yoksa geç kalacak" diyor Korkusu da gelip gidenlerin çokluğu Ya bunlardan birisi kendisini istemeye geldiyse Ya babası "Verdim gitti" derse Sanki içine doğmuş Emine'nin

Iraklardan bir atlı gelmiş Atın terkisindeki heybe armağan dolu Anasına ayrıbabasına kendisine ayrı armağanlar Belli ki varsıl Atı da bakımlı İlkin atın sırtındaki heybeyi omuzlamış konuk sonra da atı ahıra çekmişler Selam verip selam almışlar Bir yorgunluk kahvesi içilmiş Tabakalar açılıp tütünler sarılmış Laf lafı açmış gelip Emine'ye dayanmış "Bak değerli ağam Bunca yolu bu karda kışta tepip neden buralara geldin diyeceksin Elini öper bir oğlum var bilirsin Gözümün nuru tek oğlum

İyi çocuktur Hatırlıdır Yol yolak bilir Yakışığı yerinde gücü kuvveti iyidir Ehh mal mülk dersen şükür Allaha kimseye muhtaçlığımız yok Tarla takım koyun sığır Çok şükür! Ne var ki zamane bozuk Şöyle temiz süt emmiş biriyle başgöz edelim de gözümüz arkada kalmasın dedik Varıp kapına geldik "Hee" dersen gerisini düşünme Başlıkmış takıymış düğün dernekmiş Ne derseniz o olur"

Emine'nin babası içten içe seviniyor Gönlüne göre bir dünür çıktı diye Hatırlı insan Mal mülk de yerinde Ee üç köy uzaktaymış ne çıkar Kız dediğin nasıl olsa yabana gidecek Ha bu köy ha o köy! Bunları geçirmiş içinden Ama renk vermemiş "Ağam sağolasın var olasın Bizi belleyip kapımıza gelmişsin İyi Hoş Ama bi yol düşünelim de haber salalım sana" demiş Yenmiş içilmiş

Baş köşeye serilen yatakta geceyi geçiren konuk ertesi gün geldiği gibi atına atlayıp yola düşmüş Emine'de yürek selanik Alıyor veriyor; veriyor alıyor Varıp anasına: "Ana bak ben sana demiştim Hüseyin'den başkasına varmam Sakın ola bu işe he demiyesin" diyor Diyor da anasını dinleyen kim Babadan söz düşer mi "Tam da bize layık bir aile Malı mülkü yerinde Başlığı da ne istersen veririm dedi Gerisi can sağlığı İşi uzatmaya gerek yok Haftaya haber salalım İstemeye gelsinler"

Saat o saat! Söz o söz! Emine komada "Ben mal mıyım istediğinize satıyorsunuz Malı da mülkü da başını yesin Ben varmam o adamın oğluna" diyor Bir yandan da Hüseyin'e haber salıyor "Yetti gayri Al götür beni Yoksa avcunu yalarsın İş işten geçer" diyor

Hüseyin'dir doluya koyuyor almıyor; boşa koyuyor dolmuyor Başını iki elinin arasına alıyor düşünüyor düşünüyor Ne yapsa ki? Alıp karşı köye götürse kim evine alır Emine'nin babasının zulmünü kim göze alır Uzaklara nasıl gitsin İş yok güç yok Bir yaz gelseydi Karlar eriseydi Ak kuzular meleseydi Olsaydı Kalsaydı Yatakta döne döne sabahı ediyor Derken alacakaranlık ağarırken çat kapı! Emine Elinde bohçası "Geldim Hüseyin" diyor "Fırsat eldeyken ne yapacaksan yap! Durma köyden çıkalım

Yoksa babam bizi bize komaz" Hüseyin şaşkın Çaresiz Ama "geldiğin yere geri git" diyemez Sonra ne der köylü "Kapısına gelen kızı koruyamadı Bu ne biçim erkeklik" demezler mi? Derler Alıyor Emine'yi terkisine atlıyor ata Ama nereye? Dağların karı erimemiş ki Akan sular düz ovayı bürümemiş ki Ak kuzular melemiyor ki Öyle olsa vur yolun uzağına; kısmette ne varsa Ama şimdi? Ağa uyanıp da duyarsa Adamlarını bindirip salarsa Candarmalar yola düşerse Akacak kan damarda durmaz Dediği gibi de olmuş

Çok geçmeden bir yandan Emine'nin babasının adamları; öte yandan "Kızımı zorla kaçırdı" şikayeti üstüne candarmalar! Çok uzaklaşmadan yakalanmışlar Hüseyin nezarete; Emine babasına teslim "Ben ayrılmam Ölsem de ayrılmam Hüseyin'den" diye yakarmış Emine Ama boş! Hüseyin kodese; Emine baba evine! Gel zaman git zaman duruşma günü yaklaşmış Emine'den koparılan Hüseyin öte yandan da yıllarca hapis yatacak

Tek umudu Emine Eğer doğruyu söylerse ben kendi ayağımla gittim O beni kaçırmadı Eğer suç varsa benimdir" derse Hüseyin kurtulur Yoksa işi zor Ya babası? Babası bırakır mı Emine doğruyu söylesin Karakolda bu böyle! Ya mahkemede? "Mahkemede bildiğimi söylerim" diyor Emine Hüseyin derseniz telaşlı Ya babasına uyarsa Ya beni zorla kaçırdı derse Umudu Emine'nin ifadesinde Yoksa yıllarca çürüyecek hapiste

Alıyor veriyor Derken mırıltı halinde dile getiriyor duygularını Bir dilek bir istek oluyor düşünceleri dilinden dökülüyor bu türkü

Emine karakolda babasının dediği gibi ifade veriyor Ama mahkemede iş değişiyor Doğruyu olduğu gibi söylüyor "Ben kendim gittim O beni kaçırmadı" diyor Hüseyin hapis yatmaktan kurtuluyor Ama Emine'yi alıyorlar elinden Olay bir türkü olup yılların ötesinden günümüze taşınıyor

Erisin de daglarin kari erisin
Akan sular düz ovayi bürüsün
Cümle alem yaylasina yürüsün
Ak kuzular melesin de gidelim

Aman da Eminem nasil ettin bu isi
Bitmedi ki dag yollarin kisi

Pazarcilar gelir pazardan düzden
Sirtindaki gömlek ketenden bezden
Nasil ayrilirim sen gibi kizdan

Aman da Eminem nasil ettin bu isi
Bitmedi ki dag yollarin kisi

Yazi yazdim ottan pinar basina
Neler geldi su gençlikte basima
Felek zehir katti tatli asima

Ifaden de dogru söyle Emine
Mahkemede kurtar beni Emine