Osmanlı'da Zina Cezaları

Osmanlı'da zina cezaları

Eğer bir kimse karısını bir başka erkekle ilişkide bulunurken yakalasa ve her ikisini de öldürse o kimse yargılanmaz, diyet istenmez, günah işledi diye cezalandırılmaz (Kanuni Süleyman'ın Zülkadir Ayaleti Kanunnamesi, madde:13)

Eğer evli bir kişi zina yapsa ve yaptığı sabit olsa ve o kişi bin akçalık servete sahipse üçyüz akça ceza alına Serveti altı yüz akçayse iki yüz, daha aşağı ise servetine göre yüz, elli yahut kırk akça alına (Fatih'in Umumi Kanunnamesi, madde:1)

Eğer avrat zina etse ve zengin olsa, erkek gibi ceza vere (Aynı kanunname, madde:3)

Eğer evli bir kişi zina yapsa ve o kişinin bin akçalık serveti olsa, idam edilmediği takdirde varsa 400 akça ceza alına (Yavuz Selim Kanunnamesi, madde:1)

Avrata ve kıza tecavüz edenin içmeği (erkeklik organı) kesile Kıza ve avrata zorla nikâh ettiren cebren boşatıla, adamın sakalı kesile ve iyice bir dövüle Avratla yakalanan idam edile (İkinci Bayezid'in Umumi Kanunnamesi, madde:26)

Zina terimleri sözlüğü

Eski hukukta, evlilik dışı bütün cinsel ilişkiler ‘‘zina'' sayılır Erkeğin yahut kadının evli olup olmaması önemli değildir; bekârların nikâhsız ilişkiye girmeleri bile zinadır ve suçtur

İşte, yüzlerce yıl öncesinin zina kavramlarından bazıları

Zânî: Zina eden erkek
Zâniye: Zina eden kadın
Muhsan: Büluğa erişmiş evli erkek
Gayrı muhsan: Evlenmemiş erkek
Recm: Zina yapanların taşlanarak öldürülmesi cezası
Celd: Zina yapan erkek ve kadına ceza olarak uygulanan 100 sopa
İffet: Zinadan uzak durmak
Fahşe: Yüz kızartıcı hareket
Tagrib: Zina suçlusu erkeğe verilen sürgün cezası
Hîz: Erkeklerle para karşılığı cinsel ilişkide bulunan eşcinsel erkek
Defter-i hîzân: Hîzlerin kaydedildikleri defter

Murat Bardakçı/Hürriyet