Uzakken Yakın / Zeynep Çavuşoğlu

Uzakken Yakın
Yazar : Zeynep Çavuşoğlu

Aşk kadar kolay değildi hikâyemden çıkan hisler Bir ileri, bir geri savurdu bedenimi yıllarca Onsuz olmak, onunla olmaktan çok daha güzeldi Ne de olsa aşk dediğin, şu yüklediğimiz anlamlardan ibaretti Belki onu gerçekten tanımış olsam bu kadar sevemezdim Pinokyo'mdu o benim Görüntüsünü bulup, içerisine bir ruh yerleştirdiğim… Herkesten ve her şeyden en kolay kaçtığım yerimdi benim Ne gereksiz hırslara, ne de anlamsız egolarıma karıştırdım onu Olduğu gibi sevdim, olduğu kadar tattım O beni sevdi mi diye çok fazla düşünmedim Benim onu sevmemle, onun sevgisinin ne alakası olabilirdi?

O benim sonsuzluğum, ben ise onun için hiç bilemediği biri olmuştum Sesimi duyuramadım, boğuldum Sevgimi paylaşamadım, yoruldum Aşkla beslenip, her seferinde ondan doğru doğdum Aşkla büyüdüm ve sonunda yoğruldum Eksileceğim korkusuyla adım atarken çoğaldım Bu kadar sevebilmenin cesaretiyle ben “ben” oldum Bir şey gördüm onun gözlerinde Çok sıcak, tanıdık, aşktan ve varoluştan Hiç inanmadım biteceğine Bunu her nefeste dile getirmekten korkmadım Benim aşkım o olduğu sürece değil, ben var olduğumca vardı… Anlamadı! Seni seviyorum demekle, yanında durmakla aşk olur sandı Bana bir gün inanmadı, benim sevme tarzıma alışamadı

Çok boş bir kitap,okudum,tavsiye etmiyorumZaten okan bayülgenin övdüğü bir kitabın dolu,sağlam içerikli olması da beklenemez