Pankreas Kanseri

Pankreas karın en arka bölümünde yerleşmiş, yaklaşık 15 cm uzunluğunda, mide, oniki parmak barsağı ve kalın barsakla ön yüzü tümüyle kapatılmış bir organdır Birçok önemli görevi olmakla birliktr, alınan gıdaların sindiriminde ve kan şekerinin dengede tutulmasında önemli rol oynamaktadır

Pankreas kanserleri organın her bölgesinden gelişmekle birlikte en sıklıkla baş bölgesinden gelişmektedir Yine en sıklıkla salgı yapan hücrelerden köken alırlar ve adeno-kanser olarak adlandırılırlar






Çok sıklıkla 65 yaş ve üzeri kişilerde gelişir Erkeklerde daha sık görülür


Hastalığın Belirtileri:
Sarılık; En sık ve en erken ortaya çıkan belirtidir Başlangıçta gözlerde ortaya çıkar, daha sonra deride sararma olur, idrar renginin koyulaşarak 'çay renkli idrar' yapma takip eder ve nihayet 'camcı macunu' olarak tanımlan dışkının açık renk alması ile sonuçlanır Sarılığın nedeni, karaciğerde yapılan biluribun maddesinin, pankreas kanseri tarafından safra yolunun tıkanarak oniki parmak barsağına olan atılımın engellenmesidir

Ağrı; Önceleri müphem karın ağrısı olarak tanımlanan, hafif bir rahatsızlık hissi şeklindeyken, ileri dönemde sırta vuran karın ağrısı şeklini alır Künt tabiatlıdır Şişkinlik ve hazımsızlık belirtileri ile sıklıkla birliktedir

Kilo kaybı; Şişkinlik, hazımsızlık ve iştah kaybı ile birlikte yetersiz gıda alımı sonucunda hasta kilo verir

Diyabet; Aniden ortaya çıkan, genellikle aile öyküsü olmadan gelişen şeker hastalığı hastalığın belirtisi olabilir

Hastalığın Tanısı:
Hastalık sinsi belirtilerle ortaya çıktığı için tanı zor olabilir Erken dönemde yakalanan hastalarda, en sıklıkla hekime başvuru anında, bu hastalıktan hekimin şüphe etmesi ve buna yönelik araştırmalar yapması önemlidir

Laboratuar tetkikleri: Serum bilurubinleri, alkalen fosfataz, karaciğer transaminazları ile CEA, Ca 19-9 ve Ca 125 gibi tümör belirteçleri yükselmiştir İdrarda bilurubin pozitifliği mevcuttur


Ultrasonografi: Hemen daima ilk başvurulacak inceleme yöntemidir Pankreasta solid yada kistik kitle varlığını, kitlenin boyutu, kitlenin diğer çevre yapılarla olan ilişiksi ve damarsal yapılara olan yakınlığı hakkında bilgi verir

Tomografi ve MR: Tomografi ağız ve damar yolu ile kontras ilaç verilerek çekildiğinde pankreas tümörleri hakkında çok önemli bilgiler verir Yaklaşık %95 ve üzerinde tanı koydurucu özelliği vardır MR görüntüleme aynı şekilde tümörün ayırıcı tanısında önemlidir Bu iki inceleme gerektiğinde birlikte kullanılarak hastaya verilecek ameliyat kararı için doğru sonuçlara ulaşılmasını sağlarlar Tümörün evrelendirilmesinin doğru yapılmasını sağlarlar

TEDAVİ:AMELİYATSIZ TEDAVİ YÖNTEMLERİ:
Yapılan fizik muayene, laboratuar ve radyolojik incelemelerin sonunda, pankreas tümörünün hangi evrede olduğu, komşu organlarla ilişkisinin ne durumda olduğu ve özellikle komşu damarlara yayılımın olup olmadığı ortaya konur İleri evredeki tümörlerde cerrahi uygulanmaz Bu hastalara uygulanacak kemoterapi ile birlikte, mevcut sarılığının düzeltilmesi, beslenme desteğinin sağlanması, ağrının azaltılması ve diğer yaşam konforunun düzeltilmesi amaçlarıyla bazı girişimler uygulanmaktadır Bunlar;
[*]ERCP yapılarak safra yoluna stent konulması[*]PTK yapılarak safranın dışarı akıtılması[*]Ağrı için kateter takılarak devamlı analjezinin sağlanması[*]Oniki parmak barsağında tıkanıklığa yol açan tümörlerde bu kısma stent takılması

CERRAHİ TEDAVİ:
Yapılan incelemelerde tümör ameliyatla çıkartılmaya uygunsa klasik olarak 'Whipple ameliyatı' uygulanmaktadır Ayrıca tümör pankreasın gövde ve kuyruk kısmına yerleşmişse nispeten daha kolay rezeksiyon yöntemleri uygulanmaktadır Tümörün cerrahi olarak çıkartılması bu hastalar için tek kür şansını oluşturmaktadır


Pankreas başı tümörlerinde, cerrahi olarak yalnızca pankreasın baş kısmını çıkartabilmek

mümkün olamadığı için ameliyat daha karmaşık olmaktadır Uygulanan Whipple Ameliyatında; pankreasın başı ile birlikte, safra kesesi, ana safra kanalının bir kısmı, oniki parmak bağırsağı, midenin bir kısmı ve etraf lenf bezleriyle birlikte bir blok halinde cerrahi rezeksiyon yapılmaktadır Bu ameliyat tekniğinin değişik uygulama çeşitleri vardır En çok tercih edileni, daha iyi yaşam konforu sağladığı için, mideden rezeksiyon yapılmaksızın pilor koruyu yapılan Whipple Ameliyatıdır


Oldukça uzun süreli, çok çeşitli organların çıkartıldığı ve yeniden rekonstrüksiyonun yapıldığı bu ameliyat sırasında veya kısa süre sonrasında hastanın ölüm ihtimali (mortalite) ve kanama olması, fistül olması, gibi kötü durumlarla (morbidite) karşılaşılabilmektedir Dünyada kabul edilen ölüm oranı %5 ve altındaki orandır Yine ameliyat sonrasında ortaya çıkan komplikasyonlar için dünyada kabul edilen oran %15-20 dir Ülkemiz şartlarında bu oranlar %5-10 mortalite ve %20-25 morbidite oranlarıdır



Kaynak: