Kanlı Orman(1965 Vietnam)

Bu hikaye gerçektir fakat anlatılanlar Amerikan ordusu tarafından yalanlanmış ve kabul edilmemiştir
Yıl 1965 Kuzey Vietnama doğru ilerliyorduk Yaz mevsimiydi ve Kamboçya ormanlarında karıncaların, böceklerin hatta yılanların içinde ilerliyorduk Etrafımızda çok fazla tuzakta vardı ağaçlarda keskin nişancılar, derin çukurların içinde sivri bambu kamışları, ağaçtan ağaca döşenmiş tel mayınlar ki bunlara denk gelirseniz yürümeyi unutun 7 kişilik bir timdik emniyet açık bir şekilde ilerliyor ve düşman arıyorduk önde devriye Onbaşısı uzun çalıları ve ağaç dallarını keserek ilerliyordu İlerdeki tepede 3 kişilik bir gözcü timi gördük ve sürünerek ilerlemeye başladık Arkalarına sızacaktık fakat gözcüler bizi fark etti ve ateş ederek geri çekilmeye başladılar Ellerinde AK-47 makineli tüfekler vardı bütün köy ayaklanmıştı biz tepeyi ele geçirdik ve aşağı doğru ettik Bütün köy tepeyi ateş yağmuruna tuttu ve rpg dedikleri roketleride üstümüze atmaya başladılar Onbaşı hemen telsizden hava desteği istedi, biz ise ateş etmeye devam ediyorduk İleriye gidip 2 tane sis bombası attım, Onbaşı F-4 lere sisin olduğu yeri bombalayın dedi Biz biraz daha geri çekildik ve F-4 ler napalmleri attı bütün köy yandı köyden nsanların çığlıkları geliyordu Onbaşı F-4 lere teşekkür etti ve köye saldırdık cücler sersemlemişti Ayakta kalanları öldürdük hepsinin kafalarına sıktık birini bile sağ bırakmadık Ama etraf çok kötü kokuyordu bazı cesetler kömürleşmişti Timdeki bazı arkadaşlarım kokuya dayanamamış kusmuştu Benim ise dikkatimi bir anne ile kucağındaki çocuğu dikkatimi çekti cesedin yanına gittim ve baktı Çocuğun başı simsiyah olmuştu anneside tanınmaz haldeydi Anne çocuğunu sımsıkı sanki hiç bırakmayacakmış gibi sarmıştı ama bizim napalmler(yangın bombası) elbiselerini hatta derilerini kaldırmıştı o manzarayı asla unutamam Köyü terk ettik yaklaşık 100 kişi ölmüştü köyü yaktık ve çıktık görevimiz tamamlanmıştı helikoptere bindik ve birliğimize görevi tamamlamanın gururuyla döndük Onbaşı bayağa keyifliydi ama ben gururlanacak ya da keyiflenecek bir şey bulamıyordum