Çocukların Günahı Ne?

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-13-2012

Onlar savaşın çocukları

Çatlamış dudakları, mavi gökyüzü kadar bıkkın gözleri, yok olmuş umutları kadar
taptaze bedenleriyle öylece uzanırlar yollarda

Doldurur çığlıkları bir zamanlar
çelik çomak oynadıkları dar sokakları

Onlar savaşın çocukları

Dünyanın dört bir tarafında hep aynı gülüşle veda ederler bu yaşaması yasak dünyaya

Ne olup bittiğini anlamadan, sevdalara salmadan yüreklerini, kahbece öldürülürler
biryerlerde

Onlar savaşın çocukları

Doğduklarında tanışırlar analarının kurumuş memelerindeki açlıkla

Asla tatmadıkları
yiyeceklerin resimlerine bakar kara gözleri

ONlar savaşın çocukları

Adını bilmeden, adını koymadan severler

Yaşatırlar o küçücük yüreklerinde bu koca
dünyaya sığdıramadıkları sevdalarını

Yayarken sımsıcacık bedenleri soğuk taşların
üzerinde, gökyüzünde güneş olur yüreklerinin ateşi

Onlar savaşın çocukları

Misketleri kovanlardan, saklanbaçları siperlerde, ilk bakışmaları camlarda, ilk
sevişmeleri yıkık harabeler arasında

Hiç bilmezler yeşil ormanları, baharlarda açan
binbir renkli çiçekleri

Onlar savaşın çocukları

Birbirlerine seslenirler yarınlar dolu ismleriyle

Barış, Umut, Güneş

oysa hiç
tanımazlar griden başka renk, siyahtan başka isim

Onlar savaşın çocukları

Filistinli, Iraklı, Türk, Kürt, Arap

hepsinin adı da aynı

Hepsi de aynı
gökyüzünü paylaşıyorlar, bir avuç toprağı paylaşamayanların inadına

07-13-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Çocukların Günahı Ne? Onlar savaşın çocukları Çatlamış dudakları, mavi gökyüzü kadar bıkkın gözleri, yok olmuş umutları kadar taptaze bedenleriyle öylece uzanırlar yollarda Doldurur çığlıkları bir zamanlar çelik çomak oynadıkları dar sokakları Onlar savaşın çocukları Dünyanın dört bir tarafında hep aynı gülüşle veda ederler bu yaşaması yasak dünyaya Ne olup bittiğini anlamadan, sevdalara salmadan yüreklerini, kahbece öldürülürler biryerlerde Onlar savaşın çocukları Doğduklarında tanışırlar analarının kurumuş memelerindeki açlıkla Asla tatmadıkları yiyeceklerin resimlerine bakar kara gözleri ONlar savaşın çocukları Adını bilmeden, adını koymadan severler Yaşatırlar o küçücük yüreklerinde bu koca dünyaya sığdıramadıkları sevdalarını Yayarken sımsıcacık bedenleri soğuk taşların üzerinde, gökyüzünde güneş olur yüreklerinin ateşi Onlar savaşın çocukları Misketleri kovanlardan, saklanbaçları siperlerde, ilk bakışmaları camlarda, ilk sevişmeleri yıkık harabeler arasında Hiç bilmezler yeşil ormanları, baharlarda açan binbir renkli çiçekleri Onlar savaşın çocukları Birbirlerine seslenirler yarınlar dolu ismleriyle Barış, Umut, Güneş oysa hiç tanımazlar griden başka renk, siyahtan başka isim Onlar savaşın çocukları Filistinli, Iraklı, Türk, Kürt, Arap hepsinin adı da aynı Hepsi de aynı gökyüzünü paylaşıyorlar, bir avuç toprağı paylaşamayanların inadına