....::::::............::::::..

Aci

Sizin için ne derece önemi var bunu bilmiyorum ama ben bu satırları yazarken gözümden damlalar akıyor klavye üzerine

Erkekler ağlamaz lafı bana göre değil Ağlamaktan hiç utanmadım,duygularım,

acılarım beni boğduğu zaman hep ağladımYine ağlıyorum Sizleri tanımıyorum ama sizlerle paylaşmak istiyorum

Lütfen;bu satırlara bir seven olarak sahip çıkın ve lütfen yazılı satırlar olarak geçmeyin

Okudukça yeryüzünde insanlar neleri yaşarmış diyeceksiniz buna eminim Bir memur ailenin en küçük çocuğu olarak

babamın tayininin çıktığı bir köye taşındıkHuzursuzdum,okulumu bir köy okulunda

okumaktansa ,şehirde medenice okumak istiyordumkaydımı yaptırdı babam okulaİlkokul 4 sınıftan başladım köy

okulunaBeni bir sınıfa verdilerÖğretmen köyde yabancı olduğumu biliyordu ve hangi

sıraya oturmak istiyorsan otur dedi banaBir kızın yanı boştu sadece oraya oturdumHayatımı adadığım,gidişiyle

beni bitiren insanla ilk o zaman tanıştımİsmi Altınay idiÇocuk yaşımda bile onun güzelliği

beni çok etkilemiştiMasmavi gözleri,gamze yanakları ile arada bir bana dönüp gülüşü,yanlış yazdığım notlarımda

kendi silgisiyle defterimdeki hatayı silmesi beni o minik yaşımda ona bağladıO dönemlerde

çocukça bir arkadaşlıktı Zaman ilerledikçe onsuz tek saniye geçiremiyordumya ben onlara gidip ders çalışıyor,

yada o bize geliyorduMükemmel bir paylaşımcıydıYüreğini,sevgisi ni,dostluğunu daha o

yaşta vermişti banaİlkokulu birlikte okuduk ve aynı sırada bitirdikHep onunla hep ona biraz daha alışarak

Ortaokula geçtiğimizde ailelerimize rica ettik ve bizi aynı okula yazdırdılar, hatta aynı sınıfa

,hatta aynı sıraya oturmamız için babalarımız öğretmenlere adeta yalvardılarBaşarmıştık Yine aynı sıradaydık

Geride kalan ilkokul dönemindeki iki yılda anladım ki onsuz hayat bana huzur vermiyordu

Yaşımız olgunlaştıkça o beni,ben onu daha çok seviyordumÇocukça başlayan arkadaşlığımız sevgiye aşka dönüşmüştü

ortaokul yıllarımız bitmek üzereykenŞehir merkezindeAilelerimiz liseye geçtiğimiz

sırada ortak bir karar aldılarBuna göre tek ev kiralayacak ikimiz aynı evde kalacaktıkAnnem de bizimle kalacaktı

Allah'ım o karar bize iletildiğinde dakikalarca sarmaş dolaş kutlamıştık bunuOna aşık

olmuştumAynı duyguları o da paylaşıyordu ve bunu fareden ailelerimiz okul bittiğinde evlendirelim diye karar almışlardı

bileOna tapıyordum artıkHaşa Allah'a şirk koşar gibi günah işlercesine seviyordum

İlk elini tuttuğumda sakın bir daha bırakma demiştim Yanakları kızarmıştı,utanmış ve başını önüne ! eğmiş,gülümsemiş

ve elimi sıkı sıkı kavramıştıArtık her gün elele tutuşup okula gidiyor okuldan çıkarken

elele dolaşıyor geziyor öyle gidiyorduk evimizeArada bir elleri terler ve her terleyişte elini elimden kurulamak için

çekerdiBunu her yaptığında kızar elimi bırakma diye azarlardım,hep tamam tamam diyerek

gülümser ve hızla elini avucuma sokuştururdu Her şey harikaydı,dünya cennet gibiydi gözümüzdeYıllar akıp gidiyordu

mutluluk içindeNihayet liseyi de bitirmek üzereydikkarne dönemi gelmişti

Karnelerimizi aldık hiç kırığımız yoktuSevinçle sarıldık birbirimize elimi tuttubunu kutlamak için bir cafeye gidip cola

içerek kutlayacaktıkOkulun az ilerisinden geçen bir çakıl yol vardıHer zaman toz duman

içinde olurduçakıllarla kaplıydıO yolun benim ve ölürcesine sevdiğim insanın ayrılmasında bu kadar rol oynayacağını

bilsem hiç girer miydik o yolaNeler vermezdim o yolu yürümemek için

Eli yine elimdeydi,ansızın elini çekti,terlemişti yine eliSanırım dört adım atmıştımDönüp yine azarlayacaktımÇünkü

hem elimi bırakmış,hem de geride kalmıştıDönüp baktığımda Dünya başıma yıkıldı

Sanki gök kubbenin altında kaldımyerdeydi ve yüzünden kan fışkırıyordune yapacağımı bilemedim üzerine kapandım

yüzüne yapışmış saçlarını kaldırdığımda hayatımı bitiren o görüntüyle karşılaştım

Başı kesilmiş bir tavuk gibi çırpınıyorduSuratına bir taş parçası bıçak gibi saplanmıştı ve bakmaya doyamadığım mavi

gözlerinden biri akmıştıSuratının yarısı yoktuHırlıyordu bana bir şeyler demek istiyor

kanla kaplı diğer gözünü temizleyerek bana bir şeyler demeye çalışıyorduYoldan geçen bir kamyonun tekerinin altından

fırlayan bir taş suratına saplanmıştıÖlürcesine bir aşkı,geleceğimizi kibrit

büyüklüğünde bir taş parçasının bitireceğini bilemezdimDonuk donuk hiç konuşamadan yüzüne bakmaktan başka bir şey

yapamıyordum Ellerini tuttum kaldırdım başını göğsüme dayadı ve elimi sıkı sıkı

tuttuAkan kan ellerimize damlıyorduYoldan geçen bir araba durmuş bizi seyrediyordu,hastaneye yetiştirelim dediğimde

kanlı olduğu için almadı ve kaçtı gittiKimse arabaya almıyorduçevreme bakıp

yardım eden demekten,ona dönüp seni seviyorum,beni bırakma,dayan demekten başka bir şey yapamıyordumİki dakikalık

bir çırpınıştan sonra kucağımda öldüCennet olan Dünya 5 dakikada cehenneme

döndüTam dokuz yıl oldu onu yitireliKendime olan güvenimi yitirdimArtık kimseyi sevemem,kimsede beni sevemez

korkusundan kurtaramıyorum kendimiBitkisel hayatta gibiyimTek elimde kalan bu net

bu net aracılığıyla sizinle paylaşmak istedimYitiren,ya da ben yitirenle paylaşmak isteyen herkese elleri terlese bile

ellerimi bırakmamaları şartıyla elimi uzattımDost,kardeş,arkadaş ne olursanız olun ama

elimi bırakmayınSize sesleniyorum, elimi bırakmayın lütfen hayat bu işte yaaaaaaaaaaaaaaaaa