Üç Hadis 1

█▓▒░░ بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖيمِ ░░▒▓█
»¦ Rahman ve Rahim olan Allah’ın adıyla ¦»


عن أنس رَضِيَ اللّهُ عَنْه قال: ] شَاوَرَ رَسُولُ اللّهِ # حِينَ بَلَغَهُ إقْبَالُ أبِي سُفْيَانَ فَتَكَلَّمَ أبُو بَكْرٍ رَضِيَ اللّهُ عَنْه، فَأعْرَضَ عَنْهُ ثُمَّ تَكَلَّمَ عُمَرُ رَضِيَ اللّهُ عَنْه، فَأعْرَضَ عَنْهُ فَقَامَ سَعْدُ بْنُ عُبَادَةَ رَضِيَ اللّهُ عَنْه، فَقَالَ: إيَّانَا تُرِيدُ يَا رَسُولَ اللّهِ؟ فَوَالَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَوْ أمْرَتَنَا أنْ نُخِيضَهَا الْبَحْرَ ‘خَضْنَاهَا، وَلَوْ أمَرْتَنَا أنْ نَضْرِبَ أكْبَادَهَا إلى بَرْكِ الْغِمَادِ لَفَعَلْنَا قَالَ: فَنَدَبَ # النَّاسَ فَانْطَلَقُوا حَتّى
نَزَلُوا بَدْراً وَوَرَدَتْ عَلَيْهِمْ رَوَايَا قُرَيْشٍ وَفيهِمْ غَُمٌ أسْوَدُ لِبَنِي الْحَجَّاجِ فَأخَذُوهُ فَكَانَ أصْحَابُ رَسُولِ اللّهِ # يَسْألُونَهُ عَن أبِي سُفْيَانُ وَأصْحَابِهِ فَيَقُولُ: مَالِي عِلْمٌ بَأبِي سُفْيَانَ، وَلكِنْ هذَا أبُو حَهْلٍ، وَعُتْبَةُ، وَشَيْبَةُ، وَأمَيَّةُ بْنُ خَلَفٍ، فإذَا قَالَ ذلِكَ ضَرَبُوهُ فَقَالَ: نَعَمْ أنَا أُخْبِرُكُمْ هذَا أبُو سُُفْيَانُ فإذَا تَركُوهُ فَسَألُوهُ قَالَ: مَالِي بِأبِي سُفْيَانَ عِلْمٌ وَلِكنِْ هذَا أبُو جَهْلِ، وَعُتْبَةُ، وَشَيْبَةُ، وَأُمَيَّةُ بْنُ خَلَفٍ فِي النَّاسِ فإذا قَالَ هذَا أيْضاً ضَرَبُوهُ، وَرَسُولُ اللّهِ # قَائِمٌ يُصَلِّي فَلَمَّا رَأى ذلِكَ انْصَرَفَ قَالَ: وَالَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لِتَضْرِبُوهُ إذَا صََدَقَكُمْ، وَتَتْرُكُوهُ إذَا كَذَبَكُمْ؟ قَالَ: فَقَالَ رسولُ اللّهِ # هذَا مَصْرَعُ فُنٍ قَالَ: وَيَضَعُ يَدَهُ عَلى ا‘رْضِ هَاهُنَا وَهَاهُنَا قَالَ: فَوَاللّهِ مَا مَاطَ أحَدٌ مِنْهُمْ عَنْ مَوْضِعِ يَدِ رسولِ اللّهِ #[ أخرجه مسلم وأبو داود»الرَّوَايَا« جمع رواية وهي المزادة، والمزاد هنا الجمال التي تحمل الروايو»المَصرعُ« موضع القتلوقوله: »مَا مَاطَ« أي ما مال وعدل


1 (4229)- Hz Enes (radıyallahu anh) anlatıyor: "Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm), kendisine Ebu Süfyan´ın gelmekte olduğu haber verilince, ashabıyla istişare etti Önce Ebu Bekr (radıyallahu anh) konuştu Ondan yüzünü çevirdi (iltifat etmedi) Sonra Hz Ömer (radıyallahu anh) konuştu Ondanda yüzünü çevirdi Derken Sa´d ibnu Ubâde (radıyallahu anh) (Resulullah´ın maksadı sezerek) ayağa kalktı ve "Ey Allah´n Resulü, biz (Ensârîler)i mi kastediyorsunuz? Nefsimi kudret elinde tutan zâta yemin ederim, eğer bize bineklerimizi denize sürmemizi emredecek olsanız, mutlaka (gözümüzü kırpmadan) daldırırız Bize onlara binip Berkı´l-Gımâd´a gitmemizi emretseniz onu da yaparız!" dedi Bunun üzerine Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) halkı hazırladı Yola çıktılar ve Bedr´e kadar gelip indiler
Orada, Kureyş´in su almaya gönderdiği kimselerle karşılaştılar İçlerinde Benî Haccâc´a ait siyâhî bir köle vardı Onu yakaladılar Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm)´ın ashabı Ebu Süfyan ve arkadaşları hakkında bilgi soruyorlardı Köle:
"Ebu Süfyan hakkında bilgim yok Ancak (burada) Ebu Cehil, Utbe, Şeybe ve Umeyye İbnu Halef var!" dedi O böyle söyleyince ashab onu dövdü O da: "Evet, ben size haber veriyorum Bu Ebu Süfyan´dır!" dedi Onu bıraktıkları zaman başkaları sordular O yine:
"Ben Ebu Süfyân hakkında bir şey bilmiyorum, lakin burada halkın içinde Ebu Cehil, Utbe, Şeybe, Umeyye İbnu Halef var!" dedi Böyle söyleyince onlarda aynı şekilde dövdüler Bu esnada Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) namaz kılıyordu Bu hali görünce namazı bıraktı ve: "Nefsimi kudret elinde tutan Zât-ı Zülcelâl´e yemin olsun, size doğruyu söyleyince onu dövüyorsunuz! Yalan söyleyince de bırakıyorsunuz" dedi
Râvi der ki: "Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) elini koyarak "burası falancanın öldürüleceği yer, şurası feşmekancanın öldürüleceği yer" diye teker teker gösterdi"
Râvi der ki: "Allah´a yemin olsun onlardan hiçbiri, Aleyhissalâtu vesselâm´ın elini koyduğu yerin dışına sapmadan, gösterdiği yerlerde öldürüldüler"
[color="blue"] [Müslim, Cihad 83, (1779); Ebu Dâvud, Cihâd 125, (2681)]


وعن ابن عباس رَضِيَ اللّهُ عَنْهما قال: ]حدثني عمر بن الخطاب رَضِيَ اللّهُ عَنْه قال: لَمَّا كَانَ يَوْمُ بَدْرٍ نَظَرَ رسولُ اللّهِ # إلى الْمُشْرِكِينَ وَهُمْ ألْفٌ، وَأصْحَابُهُ ثََثُمِائَةٍ وَتِسْعَةَ عَشَرَ رَجًُ فَاسْتَقْبَلَ الْقِبْلَةَ ثُمَّ مَدَّ يَدَيْهِ فَجَعَلَ يَهْتِفَّ بِرَبِّهِ: اللَّهُمَّ أنْجِزْلِي مَا وَعَدْتَنِي اللَّهُمَّ آتِنِي اللَّهُمَّ إنْ تَهْلِكَ هذِهِ الْعِصَابَةُ مِنْ أهْلِ ا“سَْمِ َ تُعْبَدُ فِى ا‘رْضِ فَمَا زَالَ يَهْتِفُ بِرَبِّهِ مَادّاً يَدَيْهِ حَتّى سَقَطَ رِدَاؤُهُ عَنْ مَنْكِبَيْهِ فَأتَاهُ أبُو بَكْرٍ فَأخذَ رِدَاءَهُ فَألْقَاهُ عَلى مَنْكِبَيْهِ ثُمَّ الْتَزَمَهُ مِنْ وَرَائِهِ وَقَالَ: يَا نَبِيَّ اللّهِ كَفَاكَ مُنَاشَدَتُكَ رَبَّكَ، فَإنَّهُ سَيُنْجِزُ لَكَ مَا وَعَدَكَ فَأنْزَلَ اللّهُ تَعالى: إذْ تَسْتَغِيُونَ رَبَّكُمْ فَاسْتَجَابَ لَكُمْ أنِّي مُمِدُّكُمْ بِألْفٍ مِنْ المََئِكَةِ مُرْدِفِينَ: فَأمَدَّهُ اللّهُ تَعالى بِالْمََئِكَةِ[ أخرجه مسلم والترمذي »العِصَابَةُ« الجماعة من الناس
و»الْمُنَاشَدةُ« المسألة والطلب وابتهال إلى اللّه تعالى، وهي تفسير فجعل يهتف بربهو»مُرْدِفِينَ« أي متتابعين يتبع بعضهم بعضاً


2 (4230)- İbnu Abbâs (radıyallahu anhümâ) anlatıyor: "Bana Ömer İbnu´l-Hattâb (radıyallahu anh) anlattı Dedi ki: "Bedir günü olunca, Aleyhissalâtu vesselâm müşriklere bir baktı Onlar bin kişiydiler Halbuki ashabı üçyüzondokuz kişi Hemen kıbleye yönelip, ellerini kaldırdı Rabbine sesli olarak şöyle dua etmeye başladı:
"Ey Allahım! Bana vaadettiğin (zaferi) yerine getir Allahım! Bana zafer ver! Ey Allahım, eğer ehl-i İslam´ın bu bölüğünü helak edersen artık yeryüzünde sana ibadet edilmeyecek!"
Ellerini uzatmış olarak yakarmalarına öyle devam eti ki, rıdası omuzundan düştü Bunu gören Ebu Bekr (radıyallahu anh) yanına gelerek rıdâsını aldı omuzuna attı, sonra arkasından yaklaşıp:
"Ey Allah´ın Resûlü! Rabbine olan yakarışın yeter Allah Teâlâ Hazretleri sana vaadini mutlaka yerine getirecek!" dedi O sırada azîz ve celîl olan Allah şu vahyi inzal buyurdu: "Hani siz Rabbinizden imdâd taleb ediyordunuz da, O da: "Muhakkak ki ben size meleklerden birbiri ardınca bin(lercesi ile) imdad ediciyim" diyerek duanızı kabul buyurmuştu" (Enfâl 9) Gerçekten Hak Teâlâ Hazretleri o gün meleklerle yardım etti"
[color="indigo"] [Müslim, Cihâd 58, (1763); Buhârî, Megâzî 4; Tirmizî Tefsîr, Enfâl (3081); Ebu Dâvud, Cihad 131, (2690)]

وعن ابن مسعود رَضِيَ اللّهُ عَنْه قال: ]شَهِدْتُ مِنَ الْمِقْدَادِ بْنِ ا‘سْوَدِ مَشْهَداً ‘نْ أكُونَ صَاحِبَهُ أحَبُّ إلىَّ مِمَّا عُدِلَ بِهِ أتَى النبيَّ # وَهُوَ يَدْعُو عَلى الْمُشْرِكِينَ يَوْمَ بَدْرٍ فقَالَ: يَا رسولَ اللّهِ، إنَّا َ نَقُولُ كَمَا قَالَتْ بَنُوا إسْرَائِيلَ: اذْهَبْ أنْتَ وَرَبُّكَ فَقَاتَِ إنَّا ههُنَا قَاعِدُونَ وَلكِنْ امضِ وَنَحْنُ مَعَكَ عَنْ يَمِينِكَ وَعَنْ شِمَالِكَ وَبَيْنَ يَدَيْكَ وَخَلْفَكَ فَرَأيْتُ رسولُ اللّهِ # أشْرَقَ وَجْهُهُ وَسَرَّهُ[ أخرجه البخاري


3 (4231)- İbnu Mes´ud (radıyallahu anh) anlatıyor: "Mikdâd İbnu´l-Esved´in ağzından gayet kesin bir söz söylediğine şahid oldum ki, o sözün sahibi olmak, bana (sevabca) ona denk olabilecek her kıymetli sözden daha sevimlidir O (Resulullah) bu sırada halkı müşriklere karşı Bedr´e katılmaya davet ediyordu Resulullah´a gelerek dedi ki:
"Ey Allah´ın Resûlü! Biz, Benî İsrâil´in, (Hz Musa´ya): "Sen ve Rabbin ikiniz gidin savaşın, biz burada oturucularız!" dediği gibi diyecek değiliz Bilakis, "Sen hükmet! Biz sağında, solunda önünde ve arkanda seninle beraberiz!" diyoruz"
Bu söz üzerine Resulullah´ın yüzünün parladığını ve sevinçle dolduğunu gördüm"
[b] [Buhârî, Megâzî 4, Tefsîr, Mâide 4]

Kaynak : Kutub-i Sitte
[1] İbrahim Canan, Kutub-i Sitte Tercüme ve Şerhi, Akçağ Yayınları: 12/88-89
[2] İbrahim Canan, Kutub-i Sitte Tercüme ve Şerhi, Akçağ Yayınları: 12/92
[3] İbrahim Canan, Kutub-i Sitte Tercüme ve Şerhi, Akçağ Yayınları: 12/93