Peygamberlerin Özellikleri

Peygamberler Yüce Allah’ın (cc) bizzat seçtiği mümtaz kullarıdır O Allah’ın (cc) bazı kullarına nasip ettiği yüce bir rahmetidir Hiç bir insan; malı, mülkü, şahsi iradesi, yaşı, bilgisi, unvanı nedeniyle peygamber olamaz (Enam124) (Zuhruf 31-32)

Peygamberler hür ve erkek kişilerdendir(Nahl 43) (Enbiya 7) Kadınlardan, cinlerden, meleklerden ve köle ya da köle olmuş kişilerden peygamberler gönderilmemiştir

Bütün peygamberler peygamber seçildiklerinde körlük, baras, cüzam gibi tiksindirici hastalıklarla, soyca ayıplanacak durumları olmayan kişilerdendir

Onlar; yumuşak kalpli, insanlığa yakışmayan vasıfları ve tiksindirici durumları olmayanlardan seçilmiş mümtâz kullardır Diğer durumlarında ise normal insanlarla eşittirler

Bütün peygamberler ismet sahibidirler Hata ve günahlardan, peygamberlikten önce ve sonra her türlü küfürden, inkârdan uzaktırlar

Onlar her ne maksatla olursa olsun asla yalan söylemezler Onlar kesinlikle sıdık yani doğru sözlüdürler Onlar lüzumsuz, boş söz de söylemezler Yaptıkları lâtifeler, şakalar bile bir doğru, bir gerçek üzerine kuruludur

Peygamberimiz Hz Muhammed’e (as) göre peygamberler kem gözlü, hain bakışlı dâhi olamazlar Onlar hayırlarda, iyi işlerde yarışan kişilerdendir Onlar ahyârdandırlar

Peygamberler fatânet sahibidirler

Zamanının en ileri görüşlü, en akıllı, en zeki kişilerindendirler Zekâca geri, ufku dar ve aklı bozuk kişilerden peygamber olmaz

Peygamberler kendilerine verilen tebliğ ve irşat görevlerini gereğince yapabilecek kabiliyetlere, yeteneklere sahiptirler

Kendilerine vahiyle emredilen ilâhi hükümleri atlamazlar, unutmazlar, bu konularda hata yapmazlar Kendilerine nasıl vahyedilmişse o şekilde ümmetlerine aktarırlar, o şekilde bildirirler

Allah’ın (cc) yardımıyla bu tür kusur ve zaaflardan muhafaza edilmişlerdir
Peygamberler cesur, şeci kişilerdendir Korkak ve pısırık kişilerden peygamber olmaz Onlar aynı zamanda en iyi ahlâk sahibidirler

Peygamberler emin kişilerdir Bütün peygamberler, içinde yaşadıkları toplumların en emin, en itimada şayanıdırlar Peygamberlikten önce ve sonra; emin, özü sözü bir kişiler oldukları, bulundukları toplumlardaki kendilerine karşı gelen, muhalif kişiler tarafından dahi ikrar ve tasdik edilmişlerdir

Peygamberler kul hakkı konusunda son derece titizdirler

Peygamberler şanı yüce Allah’tan (cc) emirleri vahiy yoluyla alırlar Onunla vahiy yoluyla görüşürler

Bütün peygamberler Allah (cc) tarafından kendilerine ihsan buyrulan mucizelerle desteklenmişlerdir

Bütün bu özelikler Kuran-ı Azimüşşan’ın Şuara, Araf, Ahzap, Meryem, Araf, Bakara surelerinin muhtelif ayetlerinde açıkça belirtilmiştir

Peygamberlerin cesetleri toprak tarafından yenmez, cesetleri çürümez Peygamberler kabirlerinde diridirler

Cenab-ı Hak (cc) tarafından bütün peygamberlerden görevlerini yaparlarken uğrayacakları güçlüklere, eza ve cefalara katlanacakları, bu yolda sabır ve sebat edecekleri konusunda söz yani misak alınmıştır

Beş büyük peygamberin misakları yeminle pekiştirilmiştir Buna Misak-ı Galiz denir (Bakara 214)
Peygamberlerden bir kısmına kitap verilmiştir Kitap verilen peygamberlere resul denilir

Resullerin kendilerine ait şeriatları vardır

Kitap verilmeyenler ise nebidir Kendilerine özel şeriatları yoktur Kendinden önceki resulün şeriatıyla âmel ederler Her resul nebidir, fakat her nebi resul değildir

Peygamberlerin görevlerinin en önemlisi ilâhi kitaplarla bildirilen Allah’ın (cc) emirlerini insanlara tebliğdir Bu konuda Yüce Allah (cc):

“-Ant olsun ki peygamberlerimizi bir takım belgelerle gönderdik; insanların doğru hareket etmelerini temin için onlara kitap ve ölçü verdik” buyurmaktadır

Bütün peygamberlerin bildirdikleri, irşada çalıştıkları tevhit dininin esaslarıdır ve birdir Sadece teferruatlarda ayrılmışlardır Esaslardan birinin bildirdiğini diğeri çürütmemiştir Ayrıntılardaki farklılıklarda; ayrı zamanlarda ayrı, ayrı kavimlere gönderilmeleri, gönderildikleri zamanın ve kavmin sosyal, siyasi ve ekonomik durumuyla ilgilidir

Peygamberlerin vazifesi sadece tebliğdir Bu konuda zorlama yapmazlar, güç kullanmazlar İman edip, etmemek ancak Allah’ın (cc) hidâyetiyledir

Peygamberler yaptıkları irşat göreviyle kullardan maddi, manevi bir ücret istemezler, bir karşılık beklemezler Bu işi bir menfaat karşılığı yapmazlar Bu konuda son derece titizdirler İrşat görevlerini karşılıksız yapmaları bu konuda ihlâslı olduklarının en büyük delillerinden biridir Onların ücretleri Allah’a (cc) aittir

Kısaca peygamberler;

Erkeklerden gönderilmişlerdir Kadınlardan, cinlerden peygamber yoktur

Bütün peygamberler günahlardan, hatalardan, kusurlardan arındırılmışlardır Ancak bazılarında, makamlarından dolayı dil sürçme gibi kusur sayılabilecek davranışlar olabilir

Peygamberler emin kişilerdendir Doğru sözlü, doğru özlüdürler Allah’ın (cc) vahiy yoluyla emrettiklerini artırıp, eksiltmeden olduğu gibi insanlara bildirirler Bunu yaparlar-ken Allah’tan (cc) başka hiç bir yaratıktan korkup, çekinmezler

Onlar;

İnsanların bilmediklerini, bilemeyeceklerini, Allah’tan (cc) telâkki ettikleri vahiy ile bilen, bildiren; Allah’ın (cc) ayetlerini okuyan, kitap ve hikmeti öğreten; insanları maddi ve manevi kirlerden temizleyen, öğütler veren, esirgenmelerini isteyen, bu işin karşılığı ücretlerini yalnız Allah’tan (cc) bekleyen seçkin kişilerdir

İnsanoğluna Yüce Allah (cc) tarafından yüz yirmi dört bin peygamber gönderilmiş olup, bunun üç yüz on beşi resuldür

Yahudi dininde peygamberlik milli bir karakter arz eder Sanki bütün peygamberler Yahudi ırkından gelmiş gibi gösterilmeye çalışılır Bu nedenle Yahudi din kitaplarında yalnız Yahudi ırkından gelen peygamberlerden bahsedilir

Yahudilere göre kâhin gibi gaipten haber veren kişilerde peygamberdir

Yine Yahudilere göre ilâhi mesajlara muhatap olan bu seçkin kişiler dünyadaki yaşayışları ve davranışları bakımından diğer insanlardan farksızdırlar Onlarda diğer insanlar gibi kötülük yapabilir, günah işleyebilirler

Nitekim onlara göre Hz Nuh (as) sarhoş ve ahlâksız bir kişidir Yine onlara göre Hz Lut (as) öz kızlarıyla zina etmiştir

Hz Davut (as) ise ordusundaki bir subayın karısına göz diken, bu subayı bile, bile ölüme gönderen, gözü dönmüş bir zânidir

Hz Süleyman (as) putlara tapmıştır Hz Harun (as) ise putperest bir kişidir ve kavmini putlara tapmayı teşvik etmiştir

Bütün bunlar Allah’ın (cc) elçisi olmuş bu mübarek kişilere yapılmış açık bir iftiradır

Yüce Allah (cc) insanlara daima iyiyi ve güzeli emretmiştir

Peygamberler ise Allah’ın (cc) emir ve yasaklarını en iyi uyan ve uygulayan kişiler olmak zorundadırlar Başkalarına emir ve tavsiye ettiklerine kendilerinin uymamaları söz konusu bile olamaz Aksi halde güvenilir olmayacaklardı