'Fakirin Biri

Muhyiddîn-i Arabî (kuddise sırruh) hazretlerinden:


'Fakirin biri bir ağaç dibinde gölgelenmekte olan Hz Ali (ra)'ye gelir ihtiyaçlarını arz eder:


' Çoluk-çocuk sıkıntı içindeyim ne olur bana biraz yardımda bulunun der


Hz Ali (ra) hemen yerden bir avuç kum alır üzerine okumaya başlar Sonra da avucunu açar ki kum tanecikleri altın külçeleri hâline gelmiş


' Al der fakire İhtiyacını karşıla!


Fakirin gözleri yerlerinden fırlayacak gibi olur:


' Allah aşkına söyle yâ Emîre'l-mü'minîn! Ne okudun da kum tanecikleri altın oluverdi? der Hz Ali (ra) anlatır:


' Kur'ân-ı Kerîm Fâtiha sûresine gizlenmiştir Bende Kur'an-ı Kerîm'i okudum yani Fâtiha sûresini okudum bu kumlara


Bunu öğrenen fakir durur mu? O da bir avuç kum alır ve başlar okumaya Okur okur okur Ama kumlarda bir değişiklik yoktur Altın filan olmuyor aynen duruyortekrar gelir ve İmam Ali kerremallâhü vechehû hazretlerine:


' Ben de okudum ama birşey değişmiyor; kumlar altın olmuyor der Emîrü'l- Mü'mînin Hz Ali (ra) boynunu büker mahcup bir edâ ile cevap verir:


' Ne yapayım der Duâ aynı duâ; ama okuyan ağız aynı değildir! Duâ tamam; lâkin okuyanın ihlâsı ve teveccühü tamam değildir!


İşte bütün mesele buradadır Okuyanın ihlâsında ve teveccühünde Aynı duâ; aynı îman aynı İhlâs ve aynı teveccühle okunacak ki aynı netice elde edilebilsin Yoksa kumu altın yapmak gibi bir iksire sahip olabilmek mümkün olmaz