Dur Dedim Sakın Basma Yarama

"Dur!"dedim Sakın yarama basma Edebi anlatma bana!Edepsizdik bir nebze,aynada kendi resmimize bakarken öğrendik edebi! Hayata geçiremedik

Sen!Başı önünde yürüyen genç kızıydın mahallenin!

Öteki kız, gözleri harama deydiğinde içi alev alanlardandı

Bir diğeri, sesini kimsecikler duymasın diye,sokaktayken konuşmazdı! Tek tük cümleler kurardı, ufacık kelimelerinde bir vakar saklıydı!

Bir de ben vardımGüya doğru yolda yürüdüğünü sananlar zümresinden, yoluma çakıl taşları doldu, geceyle gündüz arasında, yanlışla doğruyu iç içe kattım! "Ne kaldı geriye?" diye sorma

Çığlıkları vardı içiminKalp ağrıları,vicdan sancıları, kelepçesi boyundan büyük, bir müebbet mahkum olup çıktım içimden


Oysaki ben,herkesin "örtüsüne bürünen bir genç kızdan daha edepliydi" diye zikrettiği,bir peygamberin ümmetiydim Keşke bizi ötelerden izleyemeseydi edep timsali peygamber

Örtüsüne bürünen genç kızın bile, artık edepli olmadığını göremeseydi



Edep mirastı peygamberdenVaris çoktu da, sahip çıkan yoktu Hepimiz, bir koşturmaca içinde uğraşıp didinirken, bir dünya uğruna bitip giderken, bir köşeye kaldırdık küstahça sanki, O'nun pak ruhundan kalan tüm emanetler gibi, haya süsünü Kalp tartısını





Edep kadar Adab'i da bilmek gerek
Adab'i bilmeyenin edebden nasibi ne olur ki

edeb Ya Hu!




alıntıdır