Bilal Ne De Sevmisti Alemlerin Efendisi´Ni (S.A.V.)

Peygamberimizin'in vefatından sonra ayrılık acısına tahammül edemeyerek, bir daha ezan okuyamadıResulullah'a olan muhabbetiyle her gün yanıp tutuşuyor, gözyaşı döküyorduSonra da Medine'de kalmaya tahammül edemediği için zamanın halifesi olan HzEbubekir'den izin alıp Şam'a gitmeye karar verdiBöylece Şam'a gidip yerleştiHzÖmer'in hilafetine kadar orada kaldıHzÖmer ordusuyla Şam'a gelince, onlara katılıp orduyla beraber Kudüs'e gitti

Bir gece rüyasında Rasullullah Efendimiz'i gördüSevgili Peygamberimiz kendisine sitem ettiler; ''Bunca ayrılık yetmedi mi, Ya Bilal? Hala Kabrimi ziyaret etmeyecek misin?'' Zavallı yüreği, duracak hale geldiHeyecan ve ter içinde uyandıHemen hazırlığa başladı Biricik Efendisi'ne yaklaştıkça havayı kokluyor, taşları toprakları okşuyor ve gözyaşı döküyorduIssız çölleri yara yara Medine'ye ulaştı

O'na rastlayanlar, selam veriyolardıSonra da yanındakilere diyorlardı ki; ''İşte Bilal, Bilal-ı Habeşi, işte Hazreti Peygamberin MüezziniBu dünyaya O'nun gibi ezan okuyan gelmemiştir'' Fakat O, hiçbirini duymuyor,
görmüyordu Sanki çok kuvvetli bir mıknatıs, onu kendisine doğru çekiyordu Peygember Efendimiz'in mübarek kabirlerine doğru ilerledi Yüce makama erişirken; Kur'an-ı Kerim okuduEn sonunda sevgilisinin kabrinin yanında bayılarak yıkıldı

Ayıldığı zaman, başucunda, sevgilisinin sevgili torunları Hasan ve Hüseyin Hazretleri; saçlarını okşuyorlardı Sanki dünyalar onun oldu Sarıldılar, kucaklaştılar, ağlaştılar; '' Yavrularım! Ne kadar da Dedeniz Hz Resullullah gibi kokuyorsunuz! '' dedi

Hz Hasan sordu; '' Dedemiz seni çok severdiAcaba O' nun hatırı için, bir şey istesek yapar mısın?'' Hz Bilal çok şaşırdı; '' Bu ne biçim söz? Bu kölenizden ne emrederseniz yerine getirim!'' ''Senden, bir defa da olsa ezan dinlemek istiyoruzRicamız sadece buydu'' dedi

Ertesi sabah Bilal-ı Habeşi son ezanını Mescid-i Nebevi' de okudu Yanım ve hasret dolu sesiyle ''ALLAHü Ekber! ALLAHü Ekber!'' dediği zaman; bütün medine halkı ayağa kalktı ''Eşhedü en la ilahe illALLAH! Eşhedü enne Muhammeden Resulullah'' deyince kadın-erkek, genç-ihtiyar, çoluk-çocuk, hatta yataklarındaki hastalar bile, sokaklara döküldüler Mescid-i Nebevi' ya koştularHalk o kadar coştuki, Peygamber Efendimiz yaşıyor sandılarO günden beri dünyada, bir daha böyle bir ezan okunmadıBilal-ı Habeşi Hazretleri de başka ezan okumadı 641 senesinde Şam'da vefat ettiler

(alıntı)