Dokun Bana Gözlerinde Ölsün Ölümüm

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-11-2012

Şimdi söyleyeceklerimi yuttum ,

Yüreğim konuşsun harf harf…"

Ey dudaklarına sirayet etmiş son(ları)baharı silemediğim,

Sen beni yüreğimin cümlelerini sıvamış dudaklarımı “ suskunluğa” teyemmüm etmekle suçlamaktasın ? Yoksa gözlerindeki hayat rengini yüreğimdeki ölümle süslenmekle mi itham etmektesin ? Belki de beni çoktan gitti bilmektesin belki de başka yüreğin terini silmekte görmektesin

Beni nerde kimin huzurunda el pençe divan durmuş düşünsen de ben anı yerdeyim

Suskunum ya, içindekileri okur gibiyim

Bir gün bitecekti…Bitti

Aç gelmiştin, sevgime doydun ve gittin…”

Gitmedim

Bitmedim

Ölmedim ey sevgili…

Ey avuçlarıma düşen tek dua,

Ne çabuk unuttun gözlerinden izlediğim denizi ? Ne çabuk bitirdin sana olan sevgimin büyüklüğünü

Ben sana dua genişliğindeki kadınım demişim…Bırakır mıyım seni, ölmedim daha

Öl(e)medim

Daha da ölmeyeceğim

Gözlerine bulutların özgürlüğünü bırakmadan koşmak yok babama

Daha da bitmeyeceğim

Ellerine Cennet çiceklerinin kokusunu hediye eylemeden varmak yok Elif/imize…

Ey gökyüzünü gözlerinden kanatlandığım,

Daha kaç nehir kuruyacak yüreğimin sensizliğinde

Her sustuğumda daha kaç kez kıyameti yaşayacaksın yüreğinin debisinde

Şimdi kelimelerin ucunda üşümekteyim

Dokun bana / gözlerinde ölsün ölüm…Sar beni / yüreğinde büyüsün gülüm…

Seni tanıdığımdan beri hiçbir zaman yolumu / yüzümü senden başka bir adrese çevirmedim

Adından başka hiçbir cümleye yataklık etmedim ben

Evet kabul ediyorum suskunluğa meyil etmiş yollarım oldu ama asla senden vazgeçmedim

Bir miktar umut, bir dirhem mutluluktu istediğim

Ve mavi bilyelerimi gözlerinden Cennete yuvarlamak , bezden bir bebeği senin kollarında görme arzusu…Sonra ıslak saçlarını ellerimi bir tarak misali kabul edip delice taramak…Sonra gözlerinden savrulmuş en sıcak gözyaşlarını gırtlağında yakalayabilmek

Seni “ sona “ hazırlamak değil, yeni bir umuda koşturmak…Cebinde sakladığın kaybedilişleri reddetmek seni bende yaşatarak

Siyah’a olan sevişlerini sana unutturup sana adın genişliğine denk gelen yedi rengi ispat etmek gözlerimde…

Hatırlıyorum da “ sana inat gitmeyeceğim “ dediğin günleri…Ben de suskunluğumun yamalı haliyle haykırıyorum ki “ seni çok seviyorum “…Nerde bilirsen bil beni

Kimin yanında, kimin yamasına yüreğimi yama yaptığımı düşünsen de

Ben bir sana verdiğim bir dua’nın kavgasındayım…

Bilsen de bilmesen de…

Kapattım tüm kilitleri üzerime…

Tek sen varsın tutunduğum

Tek sen mevcutsun bu yürekte…

İster beni suskunluğun safında son görevimi yapmakta bil

İster dua’ya durmuş yüreğimi,

Elif/imize kavuşmaya gittiğimi düşün…

Bilsen de bilmesen de…

Ben seninim dudaklarımdaki en büyük duam…

07-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Dokun Bana Gözlerinde Ölsün Ölümüm Şimdi söyleyeceklerimi yuttum , Yüreğim konuşsun harf harf…" Ey dudaklarına sirayet etmiş son(ları)baharı silemediğim, Sen beni yüreğimin cümlelerini sıvamış dudaklarımı “ suskunluğa” teyemmüm etmekle suçlamaktasın ? Yoksa gözlerindeki hayat rengini yüreğimdeki ölümle süslenmekle mi itham etmektesin ? Belki de beni çoktan gitti bilmektesin belki de başka yüreğin terini silmekte görmektesin Beni nerde kimin huzurunda el pençe divan durmuş düşünsen de ben anı yerdeyim Suskunum ya, içindekileri okur gibiyim Bir gün bitecekti…BittiAç gelmiştin, sevgime doydun ve gittin…” GitmedimBitmedimÖlmedim ey sevgili… Ey avuçlarıma düşen tek dua, Ne çabuk unuttun gözlerinden izlediğim denizi ? Ne çabuk bitirdin sana olan sevgimin büyüklüğünüBen sana dua genişliğindeki kadınım demişim…Bırakır mıyım seni, ölmedim dahaÖl(e)medim Daha da ölmeyeceğimGözlerine bulutların özgürlüğünü bırakmadan koşmak yok babamaDaha da bitmeyeceğimEllerine Cennet çiceklerinin kokusunu hediye eylemeden varmak yok Elif/imize… Ey gökyüzünü gözlerinden kanatlandığım, Daha kaç nehir kuruyacak yüreğimin sensizliğindeHer sustuğumda daha kaç kez kıyameti yaşayacaksın yüreğinin debisindeŞimdi kelimelerin ucunda üşümekteyim Dokun bana / gözlerinde ölsün ölüm…Sar beni / yüreğinde büyüsün gülüm… Seni tanıdığımdan beri hiçbir zaman yolumu / yüzümü senden başka bir adrese çevirmedim Adından başka hiçbir cümleye yataklık etmedim ben Evet kabul ediyorum suskunluğa meyil etmiş yollarım oldu ama asla senden vazgeçmedim Bir miktar umut, bir dirhem mutluluktu istediğimVe mavi bilyelerimi gözlerinden Cennete yuvarlamak , bezden bir bebeği senin kollarında görme arzusu…Sonra ıslak saçlarını ellerimi bir tarak misali kabul edip delice taramak…Sonra gözlerinden savrulmuş en sıcak gözyaşlarını gırtlağında yakalayabilmekSeni “ sona “ hazırlamak değil, yeni bir umuda koşturmak…Cebinde sakladığın kaybedilişleri reddetmek seni bende yaşatarakSiyah’a olan sevişlerini sana unutturup sana adın genişliğine denk gelen yedi rengi ispat etmek gözlerimde… Hatırlıyorum da “ sana inat gitmeyeceğim “ dediğin günleri…Ben de suskunluğumun yamalı haliyle haykırıyorum ki “ seni çok seviyorum “…Nerde bilirsen bil beniKimin yanında, kimin yamasına yüreğimi yama yaptığımı düşünsen de Ben bir sana verdiğim bir dua’nın kavgasındayım… Bilsen de bilmesen de… Kapattım tüm kilitleri üzerime… Tek sen varsın tutunduğum Tek sen mevcutsun bu yürekte… İster beni suskunluğun safında son görevimi yapmakta bil İster dua’ya durmuş yüreğimi, Elif/imize kavuşmaya gittiğimi düşün… Bilsen de bilmesen de… Ben seninim dudaklarımdaki en büyük duam…