1-0 Geriden Başlıyorum Hayata

1-0 Geriden Başlıyorum Hayata - Tayyar Yıldırım

Evden çıkıp, şehrin; caddelerine, ara sokaklarına, meydanlarına, parklarına, kaldırımlarına velhasıl kalabalığın içine atınca; bir âlemden bir diğer âleme dâhil olmuş gibi hissediyorum kendimi


Henüz okula gitmezken; anamızı, babamızı, Allahın verdiği yaradılış özelliklerinden kaynaklanan bir sevgiyle seviyorduk Ama ne “analar günü” vardı alışkanlıklarımızda, ne “babalar günü”, ne “sevgililer günü” vardı Ne “büyüklere saygı” diye bir lügat vardı ne de “küçüklerimi severim” özdeyişi… Ne çiçek vermesini bilirdik anamıza ne hediye almasını bilebilirdik arkadaşlarımıza Ne “vatan sevgisinden” haberdardık, ne Atatürk’ü tanırdık ne dinden haberdardık ne imandan… Gerçi bunların bir çoğunu doğuştan gelen yaradılış özelliklerimizden dolayı ve çevremizden etkilenerek öğreniyoruz Diğer kısmını da hep okullarda öğrendik


Ne Ameraika’nın nerede olduğu alakadar ederdi bizi ne de böyle bir soruyu sorabilirdik kimseye… Çin’den ve Hint’ten bahsedecek ne bilgimiz vardı ne de hayallerimiz uzanırdı oralara “Mısır” deyince; “patlamış mısırdan” başkasını bilmezdik Ne piramitlerin gizemi ne “Dünyanın 7 Harikası” diye kavramlar vardı dağarcığımızda Ne telefonu kimin bulduğunu bilirdik ne telefon bilirdik Gaz lambası fazlaydı bile bize “Elektrik çarpması”ndan adam öldüğünü, elektriği tanıyınca öğrendik Bunları hep okullarda öğrendik


Kuru ekmek ile bulgur pilavı en güzel yiyeceklerimizdi A’dan Z’ye kadar vitaminlerden, kalorilerden, yağlardan, karbonhidratlardan bihaberdik Doymayı beslenme zannederdik Böyle olmadığını da okullarda öğrendik…


Ne atımız vardı ne arabamız Ne motordan anlardık, ne fren bilirdik, ne gaz pedalı…


Bunların hepsini okullarda öğrendik Öğretmenlerimiz; denklemleri, fonksiyonları, matrisleri, hece veznini, failatün, failatün, mefailün’leri, dünyanın en yüksek dağlarını, en derin göllerini öğrettiler bize Bazen de; bu yükseklilerden aşağılara inip, derinliklere girme fırsatları bulamadılar demek ki…


Yazıma giriş paragrafında “bir âlemden diğer âleme geçiş” deyimini boşa kullanmadım Yazımın başlığındaki cümleyi de boşa kullanmadım Evet, “sanki 1–0 geriden başlıyorum hayata”


Hayatım boyunca, büyüklere saygıda kusur etmemem öğretildi bana Küçüklere sevgi aşılamam, insanları sevmem, “Yaratılanı, Yaratandan ötürü sevme” öğretisi aşılandı hep Hırsızlık yapmamam, kimsenin hakkını gasp etmemem, başkasının menfaatini de en az kendi menfaatim nispetinde korumam öğretildi sürekli olarak “Vatanım ve Milletim için seve seve canımı verebilmem gerektiği” konusu kazındı beynime…


Ama “bir âlemden bir âleme” geçince, evimden, şehrin caddelerine atınca kendimi, gördüklerimden, yaşadıklarımdan iğrenir, tiksinir, nefret eder duruma gelmemi sağlayan durumlar, bana öğretilenlerin, benim de çocuklarıma öğrettiklerimin tam karşıtı olan durumlarla karşılaşmak, bütün moral değerlerimin alt üst olmasına yetiyor da artıyor bile


Caddelerden akan trafiğin içinden “zikzak çeken” araç sürücüleri, daha sarı yanmadan çalınan kornalar, hız sırını kat be kat aşarak seyreden genç sürücüler… Yayalara yanan kırmızı ışığa rağmen bedenlerini caddenin ortasına atıveren insanlar…


Evinde, evinin herhangi bir noktasına tükürülmeyeceğini, elindeki kâğıdın buruşturulup, salonun ortasına atılmayacağını, izmarit dolu küllüğün oturma odasının tam ortasına boşaltılmayacağını adından iyi bilen insanların, sokağa çıkınca her bir yeri çöplük olarak görmesini izah etmenin hiçbir formülünü bulamıyorum


Kültürümüze, örf ve ananelerimize aykırı giyim tarzları, yaşam tarzları, konuşma tarzları, hal ve hareketler…


Bakıyorum şehrin caddelerine… Gördüklerimin; ne bana öğretilenlerle benzerliği var ne benim çocuklarıma öğrettiklerimle… “Ben mi ters yöne seyrediyorum, yoksa benim dışımdakiler mi?” anlayabilene aşk olsun


Eğer bana öğretilenler çağın dışında kalmış değerlerse, ben de öğrettiklerimle çağ dışılık yaşıyorsam eğer… Evet, “sanki 1–0 geriden başlıyorum hayata” Siz siz olun; 1–0 geriden başlayın hayata


Çünkü “galip sayılır bu yolda mağlup…”


Tayyar Yıldırım