Zeynep Bmw 2002 1971 Model

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-11-2012

ZEYNEP

Her ne kadar bir dili dilim kadar bilip, bir aletin eşliğinde müzik yapma heveslerim, kursağımda ulaşılamamış arzularım olarak kalıp beni üzse de hayatta bunların dışında üçüncü istediğimi alma ve gerçekleştirme bahtına erdim

Biliyordum ki bu diğerlerini kat kat katlıyor ve tek hedefim oluyordu

Onu sevdalının sevdalısına, ananın yavrusuna duyduğu bir özlem ve aşkla istiyordum

Yıllarım hep onu istemek ve dilemekle geçti

Ne rengini, ne yaşını, ne tipini hiç düşünmeden sadece onu arzu etmekle onun için uğraşmakla yıllarca didindim

Bu bir tutku, bir tiryakilikti benim için bin şükür kavuştum

Arabamdı beni böylesi yıllarca aratan

Tek bir direksiyon ve dört teker için meletip, duraklarda ağlatan

Araba kullanmayı, bir arabamın olmasını istediğimden sadece on yedi yıl sonra bu idealime de ulaştım

Ukdelerimin biri yok olmuş muradıma ermiştim

Her mutluluğum gibi çok geç gelse de gelmişti ya!

Hangi dileğime dilediğim zamanda ulaşmıştım ki bu gecikiş çektiklerimi ve geçen süreyi unutturabilsin

Aradaki mesafeyi kapatmak fazla bir zamanımı almadı

Onu gelmediği her yıl için bin kere sevdim

Onun içinde bambaşka bir insan olurum

Hep onunla konuşur, okşar severim

Kızım derim ona özlenen biricik hevesim, benim olan tek şey sensin, her ne kadar tapun bende olmasa da benimsin ya! Adı ZEYNEP’tir onun

Yaşı benimkine yakındır

Demirleri, somun ve cıvataları ,piston ve helezonları, benim gibi yorgun olsa da onu hiçbir koşulda değiştiremeyeceğimi çok iyi bilirim

Ara ara satmaya niyetlenir, sonra beceremeyip otururum

Sıradan bir araba değildir benim için hep bizim ailedendir yıllar yılı

Onunla gelin olmuş, onda babamla yolculuk etmiş, onda sevmiş onda gezmiş onda ağlamış ve onda gülmüşümdür

Anıların, sırlarımın, tek bileni, tek dert ortağımdır

Onu sürerken o dinler beni, kimi zaman içimize süzülen bir şarkıda gideriz bildiğimiz duygulara, o anlar beni

Gece boyunca bekler, sabahları kar düşmemişse yere onunla giderim bildiğimiz değişmesiz rotalara

Götürememişsem onu beraberimde; Zeynebim sen uslu uslu otur derim bakarsın gidersek canın yanar affet beni ve bekle geleceğim

Kendime bakmadığım kadar bakar harcarım onun için, yıkarım, parlatırım, kıpkırmızı rengini çıkarırım görülsün fark edilsin diye

Sadıktır yıllardır, beni ben olduğum için beni olduklarımla sever

Hiç bencillik etmez verdiğimle yetinir ve beni hiç terk etmez, biliyorum etmeyecek de

Zeynebim biricik kızım, can yavrum, şimdi dışarıda kim bilir eksi kaçlarda bekliyorsun, seni içeri alamayacağımı çok iyi biliyorsun

Yarın olacak gideceğiz; seninle şarkımızı dinleyip kulakları çınlata çınlata

Dostluğumuzu, sevdamızı, sırlarımızı kimse bilmeyecek

ZEYNEP AYTÜL KAHRAMANDAN GİDELİ ÇOK UZUN YILLAR OLDU

KİMBİLİR HANGİ HURDACIYA YAR OLDU

AMA ONLA YAŞANAN SIRLARI ONLA YAPILAN KONUŞMALARI HİÇ SÖYLEMEDİ SÖYLEMEDİ

ANAMI BABAMI BİNDİREBİLDİĞİM TEK ARABAM OLARAK HEP BENLE YAŞADI DURDU

AYTÜL KAHRAMAN IN /HAYAT AĞLAMAKTIR ADLI KİTABINDAN ALINTIDIR

07-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Zeynep Bmw 2002 1971 Model ZEYNEP Her ne kadar bir dili dilim kadar bilip, bir aletin eşliğinde müzik yapma heveslerim, kursağımda ulaşılamamış arzularım olarak kalıp beni üzse de hayatta bunların dışında üçüncü istediğimi alma ve gerçekleştirme bahtına erdim Biliyordum ki bu diğerlerini kat kat katlıyor ve tek hedefim oluyordu Onu sevdalının sevdalısına, ananın yavrusuna duyduğu bir özlem ve aşkla istiyordum Yıllarım hep onu istemek ve dilemekle geçti Ne rengini, ne yaşını, ne tipini hiç düşünmeden sadece onu arzu etmekle onun için uğraşmakla yıllarca didindim Bu bir tutku, bir tiryakilikti benim için bin şükür kavuştum Arabamdı beni böylesi yıllarca aratan Tek bir direksiyon ve dört teker için meletip, duraklarda ağlatan Araba kullanmayı, bir arabamın olmasını istediğimden sadece on yedi yıl sonra bu idealime de ulaştım Ukdelerimin biri yok olmuş muradıma ermiştim Her mutluluğum gibi çok geç gelse de gelmişti ya! Hangi dileğime dilediğim zamanda ulaşmıştım ki bu gecikiş çektiklerimi ve geçen süreyi unutturabilsin Aradaki mesafeyi kapatmak fazla bir zamanımı almadı Onu gelmediği her yıl için bin kere sevdim Onun içinde bambaşka bir insan olurum Hep onunla konuşur, okşar severim Kızım derim ona özlenen biricik hevesim, benim olan tek şey sensin, her ne kadar tapun bende olmasa da benimsin ya! Adı ZEYNEP’tir onun Yaşı benimkine yakındır Demirleri, somun ve cıvataları ,piston ve helezonları, benim gibi yorgun olsa da onu hiçbir koşulda değiştiremeyeceğimi çok iyi bilirim Ara ara satmaya niyetlenir, sonra beceremeyip otururum Sıradan bir araba değildir benim için hep bizim ailedendir yıllar yılı Onunla gelin olmuş, onda babamla yolculuk etmiş, onda sevmiş onda gezmiş onda ağlamış ve onda gülmüşümdür Anıların, sırlarımın, tek bileni, tek dert ortağımdır Onu sürerken o dinler beni, kimi zaman içimize süzülen bir şarkıda gideriz bildiğimiz duygulara, o anlar beni Gece boyunca bekler, sabahları kar düşmemişse yere onunla giderim bildiğimiz değişmesiz rotalara Götürememişsem onu beraberimde; Zeynebim sen uslu uslu otur derim bakarsın gidersek canın yanar affet beni ve bekle geleceğim Kendime bakmadığım kadar bakar harcarım onun için, yıkarım, parlatırım, kıpkırmızı rengini çıkarırım görülsün fark edilsin diye Sadıktır yıllardır, beni ben olduğum için beni olduklarımla sever Hiç bencillik etmez verdiğimle yetinir ve beni hiç terk etmez, biliyorum etmeyecek de Zeynebim biricik kızım, can yavrum, şimdi dışarıda kim bilir eksi kaçlarda bekliyorsun, seni içeri alamayacağımı çok iyi biliyorsun Yarın olacak gideceğiz; seninle şarkımızı dinleyip kulakları çınlata çınlata Dostluğumuzu, sevdamızı, sırlarımızı kimse bilmeyecek ZEYNEP AYTÜL KAHRAMANDAN GİDELİ ÇOK UZUN YILLAR OLDU KİMBİLİR HANGİ HURDACIYA YAR OLDU AMA ONLA YAŞANAN SIRLARI ONLA YAPILAN KONUŞMALARI HİÇ SÖYLEMEDİ SÖYLEMEDİ ANAMI BABAMI BİNDİREBİLDİĞİM TEK ARABAM OLARAK HEP BENLE YAŞADI DURDU AYTÜL KAHRAMAN IN /HAYAT AĞLAMAKTIR ADLI KİTABINDAN ALINTIDIR