Aşk Ya Da O

Benim gibi aşkı inkâr edebilir yok sayabilir sevebilirsin de[1] Saçmalama hakkımızı kullanarak; aşkın "çok ulvi bir duygu" ya da "komik bir şey" olduğunu da söyleyebiliriz[2]


Ama


Benden uzak olsun sensizlik sen ya, evet sen;


"Sonu olmayan aşkı" için "en sevenini" öldüresiye yoran, kahredercesine yalnız bırakan sen


Sana aşk diye azap sunmayı hazırlayan biri için beni kasırgalarla tarumar eden sen, Hayatında sana en uzak, en yabancı ve en "garip" olan biri için seni "kutsayanı" gözlerinin aymazlık narında cayır cayır yakan sen


Evet, sen okumuyorsun nasıl olsa Seni yazdığımı bilmeyeceksin ve sana çok yakınken ne kadaaaaaaaar hasret kaldığımı sana Belki çok yıllar sonra; torunlarından dinleyeceksin sana hasretimi yazdığımı Ve belki de sadece yazdıklarım kâr kalacak bana senden kalan


Seni anlatmama bir türlü razı olmuyordu dilim Cesaretim de ilk kez dikildi karşıma Rüstem-i Zal gibi


Şimdi itiraf ediyorum Seni ne kadar çok sevdiğimi yazıyorum dayanılmaz ve dünya durdukça iflah olmaz özlemimi sana


Senin görmeyişini yazacağım, bakarken ıskaladığını beni


Hiçbir şey yokmuş gibi "hoşça kal" deyip gitmenin kolaylığını yazacağım


Ne acı ki bütün bunları


Sen;


Ömrünün geri kalan kısmının bütün günah ve hatalarının karekökünden daha büyük hatan olan "sözde seni seven" biri için yaptın


Asla sana kavuşmayı düşünmeyen ve seni kendisinden uzak tutacak bahaneler arayanın uğruna;


Beni ne kadar kendimsiz ve kendinsiz bıraktığını, gecelerimi aydınlatmana rağmen karanlıkları bile çok gördüğünü yazacağım


Seni öyle yazacağım ki bunlara rağmen sana sevgimin ne kadar essah, ne kadar derin, ne kadar kavurucu ve ne kadar, ne kadar, ne kadaaaaaaaar olduğunu bilmeyen kalmasın ben ölmeden önce gök kubbenin altında


Oysa sen bütün insanların yanlışlayacağı en basit insanı; sadece "seni seviyormuş" gibi davrandığı için sevdin bana rağmen


Oysa ben;


Hep kendimi avutuyorken asırlar önceden oluvermiş olan bana rağmen Sadece seni bekliyormuşum bir "imdat!" sesine gelen melek gibi dünyama


Ben senden yine sana kaçmak, kalbini zorlamamak için gönlümü avutuyordum aşksızlığımla Ben senden kaçtıkça; daha uzağa, daha daha uzaklara kaçıp kurtulmaya çalışırken! saplanmışım deli divane gibi orta yerine derin gözlerinin beyazlığına bir mıh gibi


Sen bana "merhaba" derken kaç milyon tane çarpıyor(du) biliyor muydun sana sevdalı kalbim? Ya da "nasılsın" sorusunun ömrümün hiçbir sınavında zorlanmadığım cevapla karşı karşıya bıraktığını asırları bulan saniyelerde?


En gerekli anlarda bile vurgunu olduğum gözlerine bakamadığımı nasıl görmezden gelebildin?


Nasıl fark etmedin ayrılırken inceldiğimi koparcasına en ince yerimden?


Nasıl gülerken gözlerinde çaresiz çırpınışlarla boğulduğumu görmedin nasıl?


Ya da gördüğün halde yanlışından vazgeçmemek için en olmaza koşardın beni sobeleyerek ta kalbimin en orta yerinden gözlerindeki mızraklarla


Oysa koşarak gittiğin yalanlarından sıyrılmasını çok iyi başarıyordu ve "ince yanından" yararlanarak birkaç sevişmeden sonra tanımayacak(tı) seni artık, gör bak


Ya ben? Hiçbir karşılık beklemeden sadece seni -tarifi sözcüklerin çaresizlikten gözyaşı içinde kaldığı türden- sevmenin yangınlarıyla dans etmek istiyordum mutluluk bahçesinde sana; belinin en ince yerinden sarılmışçasına


Sana doğru gelirken -sen yerinde durduğun halde gök kuşağı misali ulaşamıyordum sana Ben geldikçe fersah fersah uzaklaşıyordun hareketsiz o vardı çünkü; o "en büyük hatan" olan karmakarışık kişi


Ama Allah var ne güzel saklamıştım bütün bunları?


Niye mi?


Çünkü sendin ab-ı hayat bana, sendin bütün türkülerime konu,


Seni hiçbir dilde, hiçbir bestede, hiçbir hikâyede bulamadım;


Masallara konu olan seni


Leyla bütün güzelliğiyle sendin, Zühre dediğimde sendin andığım Aslı takma adındı kimseler bilmesin, çalmasın diye benden En son Şirin derdim; ey en şirin bala kaynak, şekere ilham olmuştun o kül bakışlarınla


Senin için söylenmedik söz bırakmadım Ama hiçbir söze sığdıramamıştım seni Şimdi diyeceksin ki "ben bunları hiç duymadım" Dedim ya gözün, kulağın olan en büyük günahın vardı engel "Gözleri var görmezler, kulakları var iştmezler;


Çünkü perde var" işte o'ydu perde


Gün gelir perde seni en çıplak halinle bırakır sıvışır yeni bir sahte "sevda" bulmak için kaytarır ve asırlar önceki seslenişim kulaklarını patlatacak, ama ben artık sensizliğe âşık olmuş olacağım benden asla ayrılmayan


Hatırlar mısın şöyle başlıyordum:


"adamın biri sevmiş, uğruna" diye ve devam ediyordu sözlerim,


veya "öyle aşık olmalı ki adam" diye başlıyordum sana kendimi, aşkımı anlatmaya Sen de tecahul-i arif yapıyordun


İşte o bendim!


İtiraf ediyorum benden dinlediğin tüm aşk kahramanlarım sadece bendim Sadece ve yalnızca kendimi, aşkımı anlatıyordum sana:


"O sevdiği için" diye başlayan hikâyelerdeki de ben "Kendini asla avf etmeyen" de Şimdi hatırladın mı?


O "sevdiğinin yollarına umutsuz da olsa baka baka ömür geçireni"


En büyük yemini "başına kasem/yemin ederim ki",


Bedduası ise;


"seni görmek bana nasip olmasın ki" olan da bendim ve hiç beddua etmememe rağmen; kabul olur korkusuyla


Sen;


Bütün hatalarına rağmen gül bakışınla dünyamdan neleri değiştirdin bir bilsen; renkler daha güzel, sesler daha ahenkli, kokular daha keskin ve anlamlı olmuştu Bütün yemeklerin, içeceklerin tadı değişmişti hatta ömrümde yemediğim "kısır" bile en güzel tadıyla bana buyur diyordu


Bütün bunlar o gözlerinin eseri, gül bakışlarının


Şimdi sadece gözlerinden bahs edeceğim beni kınayanlara!


Senin gözlerin ya da benim bütün dünyam!


Senin gözlerin siyahın en koyu kahvesi, içilerek doyulmayan İçim içim en demli çaydan farksızdı Bir yudum çaydan alır doyasıya gözlerine bakardım bütün engellere rağmen


Zeytin ve kömür ne kadar kıskanırsa kıskansın öyle güzeldi karası gözlerinin beyazlar arasında!


Rengâ renkti sanki en tatlı ela, en güzel yeşili vardı gözlerinin dünya yemyeşil olurdu baktığımda Şerafettin Dağlarının yamaçları mübarek


Gökyüzünün maviliğini bir gözüne, deryaların maviliğine diğer gözüne işlerdin ilmik ilmik, nakış nakış Boğulurcasına bakardım da ama sen sörf yaparken farkeder kaçırırdın sanki bitermiş gibi


Biliyor musun bütün renkleri sadece gözlerinin rengini bilmesinler diye sayıyorum Kıskançlık işte, yoksa milyon tane göze bakıp bulamazlar ya seni Olsun, kutsal bir duygu kıskançlık benim için


Sahi sen okumayacaksan ben niye yazıyorum bunları?


Sen seni terkeden en sevdiğinin ardı sıra karalar bağladığın için okusan da dudak büker geçersin en seveninin haykırışlarını


Ama adına kasem, başına yemin olsun ki sen yıllar sonra nerelerden bulursan bulur bunu okuyacaksın;


Haklıymış, ama diyeceksin


Hatırlıyor musun bazen şarkı mırıldanırdım: "Hiçbir şeyde gözüm yok sen yanımda ol yeter" diye, o sanaydı aslında Ya "canımın yoldaşı ol" derken kimi kast ediyordum sanıyorsun? " tu jı biramın nari, be te nabe" yi söylediğimde sesimi sana duyurmak için ne kadar zorlandığımı fark etmemiş olamazsın sağır sultan "Xezal Xezal" derken Şıvan PERVER seni söylüyordu Ahmet KAYA'dan "Canım Nerdesin" sana söylenmişti, duymadın mı?


Bana bunu çok görenl birileri varsa geri kalan kısmını okusun, ileriki bir tarihte


Sevin, sevilin


Ahmet Ay