Badem Çiçekleri

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-11-2012

Badem Çiçekleri - Ali Akın

Bu gece, büyüdüğüm evde ki son gecemdi

Annemden iki yıl sonra Babamı da kaybetmiştim

Odalarla, mutfakla ve evin her köşesinde, beni büyüten insanların terlerini akıtarak sahibi oldukları orta sınıf hatta yoksul sayılabilecek eşyalar ile bir bir vedalaştım

Yüreğimde taşıdığım siyah bir neşesizlikle, canım annemin beni büyüttüğü, kır çiçekleri gibi kokan tertemiz yatağıma uzandım

Elimde boyaları silinmiş eski resimlerle

Bereket versin geceler uzundu

Eskimiş anılarımı çağırdım

Sabaha kadar yeniden yaşamak istedim geçmişi

Kahkahalarımızın ardından, çatımızda yuva yapan güvercinlerin neşeli seslerini duyardık

Küçük bahçemize kar gibi dökülen yeni açılmış badem çiçeklerinin arasında kuş gibi çırpınırdım

Patiska perdeli küçük odamızın, pencere kenarında ki tahta sedirde, dirseklerim dizlerimde, çenem ellerimin içinde ay ışığında sırıl sıklam olmuş Beyşehir Gölünü izlerdim

Ne arsız gönlüm vardı küçükken

Penceremize tırmanan sarmaşıkların üzerinde kısmetlerini arayan karıncaları yakalar, küçük bahçemize taşırdım

Akşamları Babama; son derece zekice bir şey söyleyecekmişim hissi uyandırabilmek için gözlerimden birini kısarak, kaç tane karınca taşıdığımı rapor ederdim

Bahçemizin kenarında ki çitlere elimde ki değnekle vurup, komşumuzun bahçesinde ki sık yapraklı dut ağacındaki kuşları kaldırırdım

Kış günleri Babamla kardan adam yaparken, komşuların çocukları suratlarını camlara yapıştırır bizi izlerlerdi

Uzun kış gecelerinde, gaz lambasının ışığında, Annemin anlattığı masalları korkarak ama merakla bitmesini istemeden dinlerdim

Annemin dizlerinde yatarak

Sobamızın içindeki alevlerin tavanda yaptığı yansıma hep güven vermişti minik yüreğime

Mutlaka onun içindir; yaptığım resimlerde ki evlerin bacasının daima tütmesi

Yağmuru çok severdim

Küçük, tek katlı evimizin kiremitlerine düşen yağmur taneleri, mahzun bir ninni idi

Bahçemizde ki küçük tandır evinin, toprak damında sarı şekerler gibi açan papatyalar, zaman hissini kaybettirir, hepsini tek tek öpebilmek için arı olmak isterdim

En sevdiğim oyun; gökyüzünde ki şekilsiz bulutları oyuncaklara benzetmemdi

Şimdi uzak çok uzakta ki yıldızlara bakar gibiyim o yıllara

Mahzun ve ıssızlık çöken o yıllara

İçime vahşi bir ümitsizlik çöktü

Odaya soluk bir mehtap aydınlığı doldu

Kalbimde ki çocukluğum Annem ve Babamla kucak kucağa öldü sanki

Elimde ki boyaları silinmiş eski resimleri, göğsümde sıktım, hıçkıra hıçkıra ağladım

Küçük bahçemize çıktım son kez

Başıma yeni açılmış bir badem çiçeği düştü

İçinde Annemi ve Babamı gördüm

‘’Yaşamak için güler yüz ve cesaret sermayen olsun

Dünyada bir parça iyilik edebilmekten daha güzel bir şey yok oğlum

’’ Diye seslendiler

Evimizden ayrıldım

Gözlerimde Annemin bakışlarının hatırası, dudaklarımda babamın yaşlarının acı lezzeti

Dünyada en olmayacak bir şey için, arkamda bıraktığım çocukluk dünyama bir kez daha dönebilmek için Allaha yalvararak yürüdüm, ellerim gökyüzünde, başım yerde

Bereket versin geceler uzundu…

Ali AKIN

07-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Badem Çiçekleri Badem Çiçekleri - Ali Akın Bu gece, büyüdüğüm evde ki son gecemdi Annemden iki yıl sonra Babamı da kaybetmiştim Odalarla, mutfakla ve evin her köşesinde, beni büyüten insanların terlerini akıtarak sahibi oldukları orta sınıf hatta yoksul sayılabilecek eşyalar ile bir bir vedalaştım Yüreğimde taşıdığım siyah bir neşesizlikle, canım annemin beni büyüttüğü, kır çiçekleri gibi kokan tertemiz yatağıma uzandım Elimde boyaları silinmiş eski resimlerle Bereket versin geceler uzundu Eskimiş anılarımı çağırdım Sabaha kadar yeniden yaşamak istedim geçmişi Kahkahalarımızın ardından, çatımızda yuva yapan güvercinlerin neşeli seslerini duyardık Küçük bahçemize kar gibi dökülen yeni açılmış badem çiçeklerinin arasında kuş gibi çırpınırdım Patiska perdeli küçük odamızın, pencere kenarında ki tahta sedirde, dirseklerim dizlerimde, çenem ellerimin içinde ay ışığında sırıl sıklam olmuş Beyşehir Gölünü izlerdim Ne arsız gönlüm vardı küçükken Penceremize tırmanan sarmaşıkların üzerinde kısmetlerini arayan karıncaları yakalar, küçük bahçemize taşırdım Akşamları Babama; son derece zekice bir şey söyleyecekmişim hissi uyandırabilmek için gözlerimden birini kısarak, kaç tane karınca taşıdığımı rapor ederdim Bahçemizin kenarında ki çitlere elimde ki değnekle vurup, komşumuzun bahçesinde ki sık yapraklı dut ağacındaki kuşları kaldırırdım Kış günleri Babamla kardan adam yaparken, komşuların çocukları suratlarını camlara yapıştırır bizi izlerlerdi Uzun kış gecelerinde, gaz lambasının ışığında, Annemin anlattığı masalları korkarak ama merakla bitmesini istemeden dinlerdim Annemin dizlerinde yatarak Sobamızın içindeki alevlerin tavanda yaptığı yansıma hep güven vermişti minik yüreğime Mutlaka onun içindir; yaptığım resimlerde ki evlerin bacasının daima tütmesi Yağmuru çok severdim Küçük, tek katlı evimizin kiremitlerine düşen yağmur taneleri, mahzun bir ninni idi Bahçemizde ki küçük tandır evinin, toprak damında sarı şekerler gibi açan papatyalar, zaman hissini kaybettirir, hepsini tek tek öpebilmek için arı olmak isterdim En sevdiğim oyun; gökyüzünde ki şekilsiz bulutları oyuncaklara benzetmemdi Şimdi uzak çok uzakta ki yıldızlara bakar gibiyim o yıllara Mahzun ve ıssızlık çöken o yıllara İçime vahşi bir ümitsizlik çöktü Odaya soluk bir mehtap aydınlığı doldu Kalbimde ki çocukluğum Annem ve Babamla kucak kucağa öldü sanki Elimde ki boyaları silinmiş eski resimleri, göğsümde sıktım, hıçkıra hıçkıra ağladım Küçük bahçemize çıktım son kez Başıma yeni açılmış bir badem çiçeği düştü İçinde Annemi ve Babamı gördüm ‘’Yaşamak için güler yüz ve cesaret sermayen olsun Dünyada bir parça iyilik edebilmekten daha güzel bir şey yok oğlum’’ Diye seslendiler Evimizden ayrıldım Gözlerimde Annemin bakışlarının hatırası, dudaklarımda babamın yaşlarının acı lezzeti Dünyada en olmayacak bir şey için, arkamda bıraktığım çocukluk dünyama bir kez daha dönebilmek için Allaha yalvararak yürüdüm, ellerim gökyüzünde, başım yerde Bereket versin geceler uzundu… Ali AKIN