Zamansızlıklarda Yok Oluş

Aşk kurban edildi

Bir çıglık sonsuza uzandı

Önünde uzanan sonsuzluga dogru baktıBir mum duruyordu uzakta, elindeyse son kibrit çöpü yanmayı bekleyenYaksa kibriti “muma ulaşmadan sönermiydi avuçlarında?”,” karanlıkta mı kalırdı yüreği?”

Bir lodos esti sonsuzluktan ,ürperdi teniKüçük bir umut biriktirmişti içinde, böyle anlar içinBiriktirip, yüreğinin kutucuguna saklamıştıAvuçlarına aldı umudu, umut küçük kaldı ,mum uzak…Mum uzak kaldı ,kibrit çöpü tek…Ayagını kaldırdı ,umudun gücüyle bir adım yaklaştı sonsuzlugaMum ses verdiBir kaç adım daha attı ,buruk bir heyecanlaSon kez baktı sonsuzlugun hiç görmediği gözlerineGeri dönmek istemeyebilirdiGidişleri tükenmiş bir çocuk gülümsedi yüreğindeGidiş yoktu,dönüşlerse hiçlikGidiş olsa ,dönüşler yine hiçtiNe farkı kalmıştı ikisininÜmitsizlige düştü,yüreğinde havalanan kuşYere düştü kanadı kırık…


Umut kelebege dönüştü

Bir günlük ömür sürdü

Oysa gitmeyi dilemişti her şeye ragmenİçi pır pır etmiştiO muma erişmek ,aydınlıga çıkışların yoluyduZamana yenik düştü yüreğiHayata yenik düştü umuduToz pembe hayalleri karardıbulutlar sardı gökyüzünüBir daha döndü ,sonsuzluga baktıSon bakış tekrar olmuştu

Elleri hayal uçurtmanın ipinde

İp koptu hayal oldu

Oysa mum alevi meşaleler yakmıştı ,düşlerindeGri yalnızlıgı son bulacaktıSisler kalkacak ,aydınlık olacaktı gökyüzüMaviydi her şey, sonsuzluk kadar mavi…Hayaller kadar mavi…Bir adım gitmek istedi sonsuzlugaAyagı tökezlediYarım kaldı yolculukYarım kaldı düşleri

Ellerinde soldu düşleri

Hiç oldu gidişleri

Gidişlerden ürkmüştü ilk defaGidişlerin dönüşlerine kırgın…Aşktan korkmuştu ilk defa ,aşkın sonları buruk…Kaybetmeyi göze alamazken, ilk defa meleklere bırakmayı seçmişti; yıllar önce kanadı kırılmış bir eski melekGitmek istese, engeller serilmişti yollarınaEngelleri aşsa, sonlar belirsiz…Başlamakla ,hiç başlamamak arasında ince bir çizgi serildi önüneAdımını attı, yüreği agır çekti ,uçuruma düştü gözleri

Sevgi için kendinden geçti

Sevdiği için sevdiğinden

Oysa günün gülüşünden güzeldi gülüşüGünün doguşu olmuştu, her şeyden öteBeklemeye bile razı kılmıştı gönlünü ve elleri kayboldu henüz dokunmadan tenineSevgisini tatmadan ,sevgiye yenik düştü ruhuPerdeler çekti ,hiç görmeden gözlerineHiç yazılmamış bir efsane kaldı şehirde

Zamansız zamanlara denk düştü gelişi

Hayata vurgun düştü kavuşmak

Şimdi üşümek var gri yalnızlıktaİsyanda bir çıglık var kimsenin anlayamacagıPerdeler aralanırsa birgün ,anlatılacak uzun bir hikaye var ;kimsenin bilmediği…Yarım kalmış, imzasız mektuplar var çekmecede, hiç gönderilmemiş…Kırpılmış düşler,kırık hayaller var muma hasret bir kuytuda

Süzülmek istenen onun penceresi

Kapalı perdeler kaldı umutsuz

Yüreğine fısıldayan düşlerin getirdiği isim, düğümledi gidişleriniDokunamadan düş gülüşlerine, baştan yıktı masal dünyasını, hayatın acımasız yanıUmuda bıçak saplandıUmut kan oldu, gözyaşları akmaya bile yorgun…Ve herkesin sonunu farklı yazdıgı bir masal kaldı, henüz hiç söylenmemişKurumuş yapraklara dönüştü, biriktirdiği yemyeşil rüyalarDünün agırlıgı,yarının belirsizliği kilitledi gidişlerini

Zamansız zamanlara aktı kum taneleri

Umut kelebeği ölü uzandı

Gidişler susturuldu sonundaGri yalnızlık sardı gökyüzünüKanadı kırık melek bir kenara çekildiMelekler baktı onun gözlerineİçindeki hüzne bulaştırmamanın buruk hissi, mutluluga ugurlandı küçük mum aleviYüreğinde meşaleler yansın diye…

Ve melek kapattı gözlerini

Mumun alevi daimi olsun umuduyla

Ve sustu tüm sözler,

Söylenmemiş çekildi kenara


Özlemlere düştü zaman

Zamansız oldu aşk

Ve umutlar çekildi

Belirsiz bir yalnızlık sardı her yanı

Şimdi senden ve kendimden,

Tüm her şeyden vazgeçişte bile,

Bir hayalin gölgesinde

Saklayacağım seni ebediyete


Muzaffer Akkaya