Sel'in Kadınları

Sel'in Kadınları - Fahri Ayhan

Adım; pakize,zahide,haticeNe önemi vardı ki isimlerimizinİşçi olarak çalışıyorduk İstanbul`un orta yerindeHikayesi olduğumuz metropolün, silik bir figürüydük sadeceDev firmalar,fabrikalar,atölyeler bizimle ayakta dururken; ölümüne çalıştığımız işletmelerin çarklarında eriyordu hayatlarımız

Biz kadındık,biz anneydikDiriydik; başımız dik alnımız açık yürüyordukOcağımıza,helalinden lokma tek tesellimizdi

Darlıktı,belki de hayatımızoysa ki hayalimiz zengin,rüyalarımız renga renkti



Dere yatağına konmuş atölyemizde,ömrümüzden günler düşürürken; hesabını bilmedi hiç birimiz; atölye sahibi,işçiler,bizler,sizler

`Derenin intikamı ağır olur` diyen devletlu da bilmediKim bilebilirdi ki

Günler günleri kovalarken, darlıkla kuşatılmış dünyamızı; sevgi ve umutla çekilir kılarken; evlatlarımızın yanaklarına bir buse kondururken;hayat o zaman hafiflerdi sırtımızdan

Servis aracında; pakize,zahide ,hatice ve diğerleri iş yolunda ; yaptığımız yemeklerden,çocuğumuzun mamasından dem vururken,ardı sıra gelen sağnağa anlam vermedik Derken gökten damlalar düşmeye devam ettiÜst üste binen damlalar bardağa,bardak orta yere boşaldınefesler tutuldu,nutkumuz tutuldu

Bizler şaşkın,sizler şaşkın,mesafe alamayan tekerlek şaşkındı

Dilimizde şehadet nidaları,Allah Allah nidalarına karışıyordu

Suyun dev bir ejderhaya döndüğünü ilk defa görüyordum,belki de son defa

Son bir hamleyle telefonu kaptım,titreyen ellerimle eşime ulaşmaya niyetlendimDillerde boğuk alo sesleriSon bir hamleyle `bizi kurtarın` `bizi kurtarın` çığlığı boşlukta yankılandı ve kayboldu Telefonlar koptuSeslerimiz kadim boşlukta durdu Zaman durdu,makan suya teslim olurken; yavaştan hafiflemeye başlayan ruhumuz;dolmuştan,sudan koparak yukarılara ta yukarılara yükselmeye başladı



Beyazına büründüğüm giysilerle ve hafifleyen bedenimle;dereyi,felaketi ve istanbulu izliyorum Dolmuşumuz savrulurken marmaranın sahiline; göz yaşlarım zahide`ye,pakize`ye ve hatice için yağmura bulanıp iniyordu orta yere

Dere yatağında akmış; yatağına konanları,kaygısızca ve umarsızca sürüklemişti

Sular durulurken;

sular çekilmiş; zaman ağlıyor,insanlar ağlıyor,mekan acizliğine dem vuruyordu

Dolmuştan indirilen cesetlerimizin üstü; beyaz bir örtü ile örtülmüş,örtüden dışarı akan zülüfleri örtmeye dahi ihtiyaç bulmamışlardıAğzı salyalı fotoğraf avcılarına iyi iş çıkmıştıBüyük bir istekle fotoğraflama peşindeydi

Yaşarken ; hayatın, medyanın,siyasetçinin silik figürü olan bizler; ölümüzün, böylesine tüketim aracı olarak kullanılmasına kahırlandım doğrusu



Çok beklemeden;işletme arkadaşlarımdan beyazlarını giyen,yedi arkadaşım;zehra,ayşe,fatma va diğerleri beni yalnız bırakmıyorlar; gülümseyerek yanıma geliyorlardı


Fahri Ayhan