Kayboluş Üzerine

Kayboluş Üzerine

Ve her şey böyle bitti işte& Onu son görüşüydü bu! Son kez gördü merdivenleri çıkışını! Öldüresi güzellikteki gülüşünü! Ama bakmadı bir daha! Bakamadı! Madem son görüşüydü, bakmamalıydı! Boğazına bir acı saplandı! Dışarı fırlamak için en uygun anı kollayan kahrolasıca gözyaşı damlalarının çıldırtan çığlıklarının acısı! Bir damlasını bile bırakmamak için kendisiyle savaş veren bir şair! İç savaşın faturası kalbine ve boğazına kesilmişti! Savaşı kazanmanın, ağlamamanın faturası! Hepsinin rüya olmasını istemişti! Bunlar rüya olmalıydı! Yoksa unutamazdı o geceyi! Kapadı gözlerini& Ve açtı tekrar! Aynı şehir, aynı insanlar, aynı ruh hali, ve aynı iç savaş& Gerçekti her şey! Yürüyordu düşünceler yumağı beyniyle! Bir kez daha görmek için onu ve bir kez daha değmesi için dudaklarına dudaklarının feda edebileceği şeyleri düşünüyordu! Çok şey vardı Bir kez daha görebilmek o gülüşü Bu kadar kolay olmamalıydı her şey! Gitmek bu kadar kolay olmamalıydı! Bu kadar basit bitmemeliydi! Görmek bu kadar zor olmamalıydı onu! O ne düşünüyordu! Çaresizlik içinde çaresiz sonuçlar çıkarmaya çalışıyordu çaresizce! Bir kez daha dedi! Bir kez daha! Son görüşü olamazdı! Ama öyleydi! Bunun farkındaydı! Kaybolmuş bir şair! Kendi içinde kaybolmuş! Yolunu aramaya çalışmadan oturup bir köşeye sigara içmek istiyordu! Ne halta yarayacaktı bilmeden ve düşünmeden! Sadece birkaç sigara! Düzelecekti sanki! Aptaldı! Aptal bir şairin gözyaşları! Yanaklarından süzülmeye cesaret edemeyen gözyaşları! Kendisi gibi korkak gözyaşları! Yürüdü, yürüdü, yürüdü& Sadece yürümek istiyordu! Düşünmemek! Bitmesini istedi her şeyin! Zaten bir daha göremeyecekti! Her şey dediği de oydu zaten! O her şeydi! Ama gitmiş ve kaybolmuştu merdivenlerden çıkarak! Ve her şey böyle bitmişti işte&

Yazar: Cihan Özkanlı