Yıldızlarda Buldum Seni

Seninleyken zamanın nasıl geçtiğini anlamaz gözlerinin derinliğinde kaybolurdum
Ağa kızına aşık bir çobanın çaldığı kavalı dinleyen kuzular misali seni dinler
Dizlerine uzanırken fırtınadan kaçan bir geminin kendini sessiz bir limana atışı gibi hayatın tüm zorluklarını ve tüm yorgunluğumu unutur rahatlardım
Sözlerin hep başka bir fısıltı gibi ayrı bir musiki tadında kulağıma gelirdi ellerini avuçlarıma aldığımda ellerim yanar ama bırakamazdım ellerini
Ve sen her seferinde daha bir güzel gelirdin bana seni her gördüğümde biraz daha fazla severdim
Gönül limanıma demirleyebilecek tek geminin sen olduğunu düşünür onun içinde deniz fenerlerinin sadece senin geleceğin yünü gösterdiğini sanırdım

Bir kitapta okumuştum
Gök yüzünde insana en yakın gelen ve en çok ışıldayan göz kırpan sevgilinin yıldızıymış diyordu okuduğum kitap senden ayrı olduğum günlerin birinde okumuştum o kitabı
Ve bir gece yarısı yıldızlar altında sabahladım
bana en yakın olan cıvıl cıvıl göz kırpan ve tebessüm eden yıldızı buldum
ve o yoldıza bağladım kendimi
Kendimi artık senin yıldızına bağlamıştım senden önce veya senden sonra ölmek yoktu
Yanımda olmadığın zaman o eşlik edecekti bana ve o duyacaktı ilk kez şiirlerimi onunla beraber yiyecektim yemeğimi
Birgün aniden her yönünle değiştin şiirlerimle alay eder beni küçümser incitmeye yaralamaya kalkar bi hale geldin ve sen sebebini bilmediğin hareketlerden dolayı nereye gittiğini bilmeden kendinden tiksindirerek gittin
Birgece sana yazıpta okuyamadığım şiirlerimde aklıma kendimi bağladığım yıldız geldi yıldızı aradım hala yerinde cıvıl cıvıl ve pırıl pırıl yine göz kırpıyor gülümsüyordu
İşte o an anladım
Ben seni onlaştırmış sen yerine onun yıldızına bağlamıştım kendimi Sen o değildin ve ben seni onlaştırmanın cezasını çekiyordum o vardı ve birgün karşılaşacaktım ve onu sevecektim