Muhteşem Hayat

Stewart

Stewart, minik bir kasabadaki fakir bir işadamıydıÇocukluğundan beri bütün hayali dünyayı dolaşmaktı ama art arda gelen olaylar yüzünden kasabasını terk edememiş, sonunda babasının pek de parlak olmayan işini devralmak zorunda kalmıştı Sevdiği bir karısı ve çocukları vardıAma işler iyi gitmiyordu

Borçlar birikmiştiYaşadığı hayal kırıklığına bir de borçlar eklenince dayanacak gücü kalmamıştıKarlı bir gece arabasına binip, kasabanın biraz ötesinden akan nehrin kıyısındaki bara gidip iyice sarhoş olana kadar içtikten sonra kendini

köprünün üzerinden atıvermişti Stewart sulara düşerken, karanlık göklerden gelen bir konuşma duyuldu Tanrı, "ikinci sınıf meleklerden" birine görev veriyordu - Eğer bu ümitsiz adama yeniden yaşama isteği vermeyi başarırsan, ben de sana çok istediğin o iki kanadı verir, seni birinci sınıf melek yaparım

Ve, yeryüzüne tonton, yaşlı bir adam kılığında "başarısız" bir melek

düşüyordu O güne dek bir türlü verilen görevleri doğru dürüst yerine getiremediği için istediği kanatlara kavuşamayan, kederli bir melekti bu

Görevi ise çok zordu Tümüyle çaresiz, borçlar içinde yüzen, hayallerini kaybetmiş, istediklerinden hiçbirine kavuşamamış, dünyayı gezmek isterken önemsiz bir kasabaya sıkışıp kalmış bir adama hayatı yeniden sevdirecek, onu

intihardan vazgeçirecekti Melek yeryüzüne indiğinde, bir polis Stewart'ı sulardan çıkarıyordu Onu, kendini sulara atmadan önce son içkisini içtiği bara götürüyordu ama orası şimdi çok değişikti

Serserilerin toplandığı, pis bir batakhane olmuştu Kimse Stewart'ı tanımıyordu

Stewart kasabaya dönüyordu ama orada da eski dostları onun kim olduğunu

bilmeyen gözlerle ona bakıyorlardı Kasaba bakımsızdı, çirkindi, karanlıktı

Eski bir okul arkadaşı arka sokaklarda fahişelik yapıyordu Karısı ise bir kütüphanede çalışan zavallı bir yaşlı kızdı O sulara atlamadan önce ünlü bir adam olarak dünyayı dolaşan erkek kardeşinin ise bir kilisenin bahçesinde mezarı duruyordu Stewart, suya düşmesiyle çıkması arasında geçen bu beş dakikada her şeyin nasıl bu kadar değişebilmiş olduğunu anlayamadan etrafına bakarken "ikinci sınıf melek" yanına yaklaşıyordu Ona anlatmaya başlıyordu - Sen hayatına son vermek istedin ya, ben daha iyisini yaptım, sen hiç bu dünyaya gelmemiş gibi oldun Sen olmamış olsaydın ne olacaktı, gör Kardeşim ne zaman öldü, diye soruyordu Stewart

- Sen dokuz yaşındayken o kuyuya düşmüştü ve sen onu kurtarmıştın Ama

ben senin doğumunu iptal edince ve sen hiç doğmayınca onu kurtaracak kimse

de olmadı O çocukken öldü

- Peki sınıf arkadaşım ne zaman fahişe oldu?

- Bir gün o çok parasız kalmıştı, para bulabileceği hiçbir yer yoktu ve

sen ona borç vermiştin Ama sen olmayınca o gece kendini sattı ve sonra

fahişe olarak kaldı

- Kasaba niye böyle bakımsız ve korkunç gözüküyor?

- Çünkü sen babanın yerini aldıktan sonra insanlardan para toplayıp

kooperatifler kurmuştun, binalar yapmıştın, kasaba gelişmişti Sen hiç

olmadığın için o kooperatif kurulmadı, o binalar yapılmadı, kasaba

bakımsız kaldı, o inşaatta çalışıp para kazanan birçok insan para

kazanamayıp serseri oldu

Bütün seyircilerle birlikte Stewart da, bir insanın farkına varmadan ne

kadar çok başka insanın hayatına değdiğini, o hayatları varlığıyla

değiştirdiğini, en sıradan insanın bile bu hayatta tahmin edemeyeceği

ölçüde önemi olduğunu görüyordu

Tavana asılmış, birçok değişik parçadan oluşmuş oyuncaklar vardır, her bir

parça başka bir parçaya dokunarak bir rüzgar yaratır ve oyuncak dönüp

durur O parçalardan birini çıkardığınızda bütün rüzgarı kesersiniz

Oyuncak kımıltısız kalır Frank Capra'nın o filminde de, hayatın aynen o oyuncak gibi birbirine değen insanlarla döndüğünü, aradan bir tek insanı bile çıkarıp aldığınızda hayatın dönüşünü etkilediğinizi, birçok olayın farklılaştığını, herkesin sandığından daha büyük bir rolü ve değeri olduğunu anlıyordunuz Değersiz ve işlevsiz kimse yoktu Stewart, o yaşlı ve tonton "ikinci sınıf" melek sayesinde bu gerçeği görünce intihar etmekten vazgeçiyordu Kendisine o kadar manasız ve değersiz gözüken hayatının aslında birçok insan için ne kadar değerli olduğunu kavrıyordu

O intihar etmekten vazgeçince yeniden her şey eskisine dönüyordu

"Bu muhteşem bir hayat" isimli film, mutlu sonla biterken de gökyüzünde

bir "çın" sesi duyuluyordu Tonton meleğe, Tanrı çok arzuladığı kanatlarını veriyordu Kendimizi manasız ve yararsız bulduğumuz zamanlar vardır

Değersiz olduğumuzu, sevilmediğimizi düşünürüz Hayalkırıklıklarıyla dolu hayatımızda neden istediklerimizin hiç gerçekleşmediğini merak ederiz

Cevaplar ararız Bulamayız genellikle Cevaplar vardır aslında

Kendimizi yararsız bulduğumuzda çok yararlı işler yapmışızdır,

sevilmediğimizi sandığımızda sevilmişizdir, değersiz olduğumuzu

düşündüğümüzde değerimizi bilenler çıkmıştır

Birçok hayatı aynı anda kımıldatan o sihirli rüzgarı yaratmakta bizim de

farkına varmadığımız büyük bir rolümüz olmuştur

Eğer Tanrı "ikinci sınıf" meleklerinden birini bize gönderse ve bizsiz bir

hayatın nasıl olacağını gösterseydi, sanırım hepimiz kendimize de hayata

da başka türlü bakardık Hatta, o melek bize "istediklerimiz gerçekleştiğinde nasıl bir hayatımız olabileceğini" gösterseydi belki istediklerimizin gerçekleşmemesi için dua ederdik Bu muhteşem bir hayattır Cevabı ve sırrı kendi içinde saklıdır Ve, o hayatı hep birlikte yaparız Bazen rolümüzden şikayet ediyorsak, bu da rolümüzün kıymetini bilemememizdendir

-Ahmet Altan-