Eylülde Biter Suskunluğum

Bir masal devinden masum bir dilektir seni sevmek,
Seni sevdikçe, seni yazdıkça kalemim sonsuzdur hep
Görkemli bir bahçe, uzak bir ülkedir belki de yüreğin,
Gözlerin, saçların, ellerin, dudakların ve Eylül dür sözlerin


Aylardan Eylül Ve ben sana suskunluğumun kapılarını açıyorum gül goncası

Çünkü, aylardan Eylül ve bitti benim suskunluğum

Elimdeki çiçekler hep gül, bahçem gül, yüreğim gül ve şimdi Aylardan Eylül
Açtım kapımı ardına kadar, yüreğim mavi, ellerim yıldız ve saçlarım aya tutkulu

Bakışlarım mağrur yüreğin gibi

Gözlerin hüzünlü şarkıları çağırıyor, ellerin soğuk Eylül geceleri gibi,

anıların kayıyor arada bir yıldız gibi
Ve şimdi hüzün vakti gül dudaklım

Zehir zemberek sözler yoktur yıldız tepesinde

Burada sevda, burada aşk ve ihtiras yaşanır alabildiğine

Binlerce resim, binlerce gözyaşı ve bir o kadar da hüzün ihtilali gerçekleşir burada

Dudakların kilitleri kırılır, gözlerin mili akar, yüreklerin rotası hep sevişmeye çıkar
Sevdalarımdan öğrendiğim ne varsa anlattım bir bir sana

Bir ağaca tırmanıp içimdeki coşkuyu anlattım

Coşkuyla konuşmam bundandır, bundandır bulutları kızdırması sevdalarımın

Seni sevdikçe ben, bir masal kahramanı farz ederim kendimi

Az giderim-uz giderim dere tepe sana gelirim

Bu kafesini zorlayan ozan yüreğimi ayaklarının dibine atar, yalnız senin ülkende kalmak isterim
Yürekleri yangınlara dalan, üşüyen bir parmaktır sevdalarım

Sımsıcak merhabalar dökülür dilimden

Yüzüm asıktır, yüreğim çocuktur ve ben her çiçeğe dikenimle sevdalanırım

Yüzümdeki ışıklar geceyi aydınlatır, bir yıldız denizinde aşk a yelken açarım

Ondandır yıldızlara sevdalandığım, ondandır gezegenlerden sözcük topladığım

Bazen uzun süren bir fırtına sonrası ölümü düşlerim, sonra toprak olur, yine ülkeme dönerim
Bataklıklardan çıkardığım tüm umutları sevinç sayarım

Gülüşlerini, öpüşlerini, kokunu ve sarılışlarını anımsayarak gizlice dudaklarına değerim

Ansızın başlar dünyayla ilintisizliğim

Ben gökyüzü olurum, yıldız olurum, rüzgar ve güneş olurum, seni bulurum

Düşlerindeki göllere dalarım, sofranda bir peri olurum, saçlarına değer, saman yolunu bulurum

Sen ki ey acıların, sevinçlerin, gizemin kraliçesi, ben seni görmeden de, bilmeden de, dokunmadan da sevdalın olurum
Duvar gibi örülürken içimde bekleyişler, bembeyaz bir gül demeti büyür bahçemde

Belki sesini duyarım uzak ülkelerden Belki gittikçe ağırlaşan bir sis olursun ülkeme yol alan

İçimde artar aşkının ağırlığı ve kilitlenir zaman, donuklaşır gülüşlerin, öfkem olursun, mavi denizlerimde yüzemez balıkların, belki de boğulurum upuzun çöllerinde
Sen ki, bir avuç su olursun yüzüme çarptığım

Her şafakta seninle uyanırım, güneşinin ışıltılarından görkemli bir sofraya otururum

Eylül olur bağdaş kurarım sevdana

Bir türkü olurum, dağlara yürürüm, ormanlarında bir çam kozalağı gibi ayaklarının dibine düşerim
Anlayacağın gül dudaklım bu rengarenk elmalar yetişen yaşam bahçesinde içimizdeki ışık seliyle birbirimizi arayışımız hiç bitmez

Çiçeklere açmayı, kirazlara olgunlaşmayı, elmalara renk vermeyi ve dağlardaki isimsiz çiçeklere isim koymayı biz öğrettik

Bu güleç yüzlü dünyanın, bu lekesiz yüreklerin rotası hep bizdedir
Sevda uğruna yıkıp, yakıp içimdeki tüm kentleri sana yürüyüşüm de bundandır

Yosun gözlerin yerle bir etse de içimdeki tüm çadırları, bir yankı olur bulurum seni

Baktıkça hiçbir yeri göstermeyen haritalar, rotasız ilerleyen gemiler gibidir yaşam

Bu yıldız denizlerinde dünyayı seyre dalmışken, gizemiyle sönmüş birçok gezegenin tam orta yerinde evrenin yüce ruhunu arıyorum seni sevdikçe

Ölüm uzunca esen bir fırtına sonrasıdır belki

Belki de Ramses in gözleridir Ölesiye sevmeden, sevdayla yaşamadan ölmek onu bile kızdırır

Tüm gövdeni yıldızlarıma çevirdiğinde tanrıların altın oklarını bekle

Gül ve ipekten yüreğinle, Eylülde gir şu masalsı düşlerime