Kendi Dünyamı Zindan Ettin Bana

Kendi dünyamı zindan ettin bana

Zalim bir gardiyan gibi kapattın demir kapıları üzerime

Şimdi nefretle bakıyorum parmaklıklar arasından,

Bir zamanlar bakmaya kıyamadığım yüzüne

Etrafım nice sevda mahkumuyla dolu artık; kime baksam kimi görsem hep kederli

Beni hapsettiğin bu uzak dünyada herkes bana benziyor, hepsinin yüzü tanıdık

Kime sorsam neden burada olduğunu, insanlardan kaçtığını söylüyor; sonra düşünüyorum, demek sandığım kadar yalnız değilim bu dünyada

Benim gibi insanlardan kaçıp, kendini bir çok benzer kaçakların arasına atan, acılarını sineye çeken, yalnız kaderiyle bir başına kalmak isteyen, yalnızlığını ve inzivasını bir hücre misali bir yerlerde yaşayan yüzlerce insan var

Hepsinin hikayesi farklı, ama sebebi hep aynı

Hepsinin kendi dünyalarını zindan eden başka insanlar var uzaklarda bir yerlerde

Sense; kendi dünyamı zindan ettin bana

Acımasız bir gardiyandan farkın yok gözümde,

Mecburum boyun eğmeye işkencelerine; mecburum ve tutsağım sineye çektiğim sevgime

Ve her defasında kalbimi hançerlediğin nefretine

Şimdi, kendimi hapsettiğim, beni hapsettiğin bu hücrenin penceresinden baktığımda; masmavi, dalgalı ve sonu olmayan bir deniz görüyorum

Her şeyin bir sonu vardır ya, benim gördüğüm bu engin denizin bir sonu yok

Tıpkı senin ve benim bir sonumuz olmadığı ve olamayacağı gibi

O denize her baktığımda, kendilerini acımasızca ve özgürce bırakan insanlar geliyor aklıma

O insanları düşündükçe, gerçek özgürlüğün ne demek olduğunu anlıyorum
Beni hapsettiğin bu soğuk hücreden, bir gün dalgalara atlayarak çıkacağım, biliyorum

Ve sonra, özgürlüğümü, ruhumu, kalbimi benden alıp, yine bana hükmedecek, hüküm giydirecek ve beni tekrar başka bir hücreye atacak başka bir zalim bulacağım

Yaşamım hep tutsaklık yaşayarak geçti, birilerinin sevgisine, ilgisine, şefkatine esir olarak

Ve ben bu tutsaklığı hep içimde yaşadım, nereye gitsem benimle geldi; dışarıda özgürce akan dalgalara inat

Şimdi bir ben varım soğuk hücremin içinde,

Bir de sen varsın, parmaklıkların ötesinde

Sana baktıkça tutsaklığıma olan tutsaklığımı hatırlıyorum

Tutsaklığımı hatırladıkça, kaçışlarla, uzaklaşmalarla, inzivalarla geçen ömrüme isyan ediyorum

İsyan ettikçe, kalbimdeki boşluk büyüyor, yüreğimdeki acıyla haykırıyorum

Haykırdıkça, susmamı, sakin olmamı söyleyen; bana kendi elleriyle işkenceler yapan o zalim gardiyanı görüyorum

Ne yaptım ben sana? demiştin, o acımasız yüzünü en son gördüğümde;

Daha ne yapacaktın?

Kendi dünyamı zindan ettin bana


HATİCE MİNE BAHADIR