Mutluluğun Kokusu

Dostum (Halil Hoca) birden soruverdi:
Bir insanın mutlu olduğu nasıl anlaşılır?
Şöyle düşünmüş olmalıyım:
Bilmem gözlerinin parlaklığından, neşesinden, belki yüzüne vuran iç aydınlığından
Dostum hepsini Kabul eden ama yeterli bulmayan bir el işareti yaptı:
Bunlar doğrudur Mutluluk saklanamaz Mutluluk insanın içinden sızar, bir yerlere girer, orayı değiştirir Bir de kokusu vardır Bilir misin? Mutluluk kokar
Mutluluğun kokusu mu? Doğrusu duymamıştım
Dostum anlayışla baktı:
Doğrudur, duymamışsındır İnsanlar pek fark etmezler Oysa, her ruh halinin kendine özgü bir kokusu vardır Eğer insanlar koku duygularını kaybetmeselerdi, bunları da bilirlerdi Ama bir çok şey gibi bunu da kaybettiler
Yani, önceden biliyorlar mıydı?
Elbette, biliyorlardı Bak hayvanların birbirleriyle iletişim kurmalarında koku nasıl önemli bir rol oynar
Evet, ama konuşamadıkları için Dostum biraz sabırsız, sözümü kesti:
İnsanlar konuştukları için artık kokuya gerek duymuyorlar değil mi? Şimdi sen bana insanların konuştuklarını mı söylüyorsun?
Artık yanıt vermiyordum Dinlemeyi sürdürdüm Dostum:
Sen de biliyorsun ki insanlar gerçekte konuşmuyorlar Konuşur gibi yapıyorlar Öğrendikleri sözcükler var Birbirlerine onları söylüyorlar Gerçekte çok azı, çok az zaman için konuşuyor Onlara da dikkat et, duygu sözcükleri yoktur Birbirlerine söylemeleri gereken sözleri söylerler Onun için de çoğunlukla birbirlerini dinlemezler Gerçekte konuşmayan, gerçekte dinlemeyen insanlar iki önemli iletişim aracını da kaybettikleri için artık anlaşamıyorlar Koku ve dokunma İşte gerçek iletişimin iki yolu İnsanlar ikisini de unuttu
Onu biraz kışkırtmayı denedim
Şimdi insanların birbirlerini koklamalarını mı söylüyorsun?
Umutsuz ve kırgın bir bakışla baktı:
Keşke ne dediğimi anlasalardı da söyleseydim Koklamak, öyle incelikli bir duygudur ki, bugünün insanına öğretilmesi gerekir Zavallı koku alma duygumuz Öylesine kötü kokularla bozuldu ki, yeniden eğitilmesi gerekiyor Biliyor musun, insanlar insan kokusunu bile alamıyor Bir kadının kokusu Bir erkeğin kokusu Çocuğun kokusu Yaşlı insanın kokusu Umudun kokusu Bezginliğin kokusu Hayata kırılmanın kokusu Mutluluğun kokusu İnsanlar bütün bunları unuttular Dokunma da öyle insanlar bunu da unuttu Bir elin el üstüne konması Bir omuzun omuza dayanması Bir sırtın sırta dayanması Ayakların birbirine sarılması Bedensel dokunma Unuttuğumuz ne çok şey var
Günümüz insanını savunmak istedim:
Ama sözcükler var, yazı var Belki o yüzden unutmuşuzdur
Dostum biraz dalgınlaştı:
Evet, yalanların aracı sözler, yalanların aracı yazılar Bir türlü içimizden geleni söylemeyi, yazmayı bilemediğimiz için yalanlarımızın aracı olanlar Beden yalan söylemez, dokunuşun yalan söylemez Bunlar gerçekleri iletir Sadece gerçekleri
Acaba ben sadece ve sadece gerçekleri biliyor muyum?
Sence ben mutluluğun kokusunu alabiliyor muyum?
Ne dersin?
yemen mustafa polat