Yolda Yürümek

YOLDA YÜRÜMEK

Yolda yürürken ayaklarımı sevdiğimi fark ettim birden Onların bir kunduranın kavrayışına tahammüllerini, beni taşımak yeteneklerini, yere basmaktaki meziyetlerini

Yolda yürürken gözlerimi sevdiğimi fark ettim Onların hiç umurunda değildi ayaklarımın becerisi Onlar tüm becerilerini sergiliyorlardı önüne çıkanı görmek için Yalnız görmekte değil üstelik bu görüntüyü beynime aktarmak için

Yolda yürürken tenimi sevdim birden, onların üşümek, ısınmak, yanmak, okşamak yeteneklerini sevdim Hayata, hayatın onlara sunduklarına verdikleri o muhteşem kendiliğindenlikteki tepkilerini sevdim

Yolda yürürken kulaklarımı sevdim birden Yüzüme bir çok kez kepçe gibi asıldıklarını düşündüğüm kulaklarımı üstelik Onların her müziği dinleyememekteki hünerlerini sevmiştim zaten Hiç sevememişlerdi acı soslu arabesk inletileri Yürek parçalayıcı halk ezgilerine ise nasılda açmışlardı kendi kepçelerini, tıpkı bir anten gibi Ama şimdi yolda yürürken bir başka seviyordum onları Simitçinin "simit" diyen sesini duyuşlarini, pazarcinin iş arkadaşina "fasulyeleri şuraya koy" diyen sesini duyuşlarini, giden trenin timbirtilarini uzaktan alişlarini, yolda yürürken sevdim kulaklarimi

Yolda yürürken bedenimin tüm fonksiyonlarini yerine getiriş becerisini sevdim bu dogru Her şeye ragmen dişlerimde bir sakizin uzamasi olabilirdi pekala hala, damagimda bir yiyecegin tadi Yüregim ben yönetmesem de devam ediyordu hayata Bunu anlamak için gerek yoktu ki grafik göstergelere

Hayattayim işte, hayatta ve yolda yürüyorum Hayati güzel buluyorum Yolu çok çok güzel Iyi ki çikmişim arabanin kafesinden Iyi ki düşmüşüm yollara Daha fazla hayat var yollarda Daha fazla insan "Ne güzel ne güzel, çok şükür çok şükür yaşiyorum" diyecek daha çok gerekçe



Yolda yürürken düşünüyorum