Elimi Bile Farklı Tutsun Biri İstiyorum

Bazen damarlarımda aktığını düşünüyorum hayatın o sıvısınınİntahar değilki bu çırpınışlarımYok oluşların içinde varoluş çabalarımKimse yokki burda karşımda durabilecekBir söz yokki beni durdurabilecek ve hiç biri yokki beni sarsabilecekSadece ben varım bomboş odamda sessizliğimleBoş insanların arasında nefesimleDaha ne kadar soluyabilirim ki sizi?Unutulmuş bir enkazın içindeyim daha ne kadar dayanabilirim?


Sıkışmış durumdayım kanayan duvarların arasındaYokki kanı durdurabilecek çekip beni götürebilecekVe birinden başka kimse yokki sonuna kadar beni bu hayatta tutabilecek


Sonsuz hikayelerim yok benim yazıp oynayabileceğim ve bir ailem yok benim arkadalarına geçip korunabileceğimKalkanlarım yok benim yalanlarınız karşısında durup gülebileceğim


Hiç yalanım yokki benim sizden biri olabileceğim uçabilirim bazen çok yukarıya

ve çoğu kez inebilirim boşluğaUtanabilirim bazen kendimden seni hala düşlemelerimden kendimden vazgeçmelerimdenKimse bilmiyorİçimin kanadığını kayboluşlarımdaki yalnızlığı ve içimdeki karartıyı

Kimse anlamıyorÇabalar ve vazgeçişlerle bu kaosHerkes beni ulaşılmaz zannediyorKimse benim yıkılmış sarayımın bir kişi daha kaldıramayacağını

bilmiyorKimsenin kan akıtacak cesareti yok benim mezarımda!Ve herkesin sadece bir sözü var yaşayan ölü bedenlerin cehenneminde


İşte bu gün kusuyorum çiğnemeden yuttuğumuz tüm kehanetleriBelki bu andan itibaren çabalarımın çabasızlığını önemsemiyorum ve aşklarımı kendime tek tek itiraf ediyorumOysa bendim dimi kimseyi sevmeyen umursamayan alamayan boşluklar için yalnızlığıyla konuşamayan?Aslında benim herşeyi yalnızlığa boğan neyse benim zaten tek hiç sizde melekler

Siz kanatlarınızı takarken bendim ağladığım belli olmasın diye yağmuyu bekleyenIslanan hepiniz teker teker

yok oldunuzYok oldunuz yitip gittiniz cesetleştiniz benim için leşleştinizYok oluşlarınız bir varlık ve sessizlikleriniz bir çığlık etkisinde hala bendeİki ölü beyni daha bitirdim en son çöplüğümde iki yalansız yalanıİki delik daha açtılar param parça bedenimde ve daha çok kanadım bu sefer gözlerimde kanadı benle birlikte süzüldüler çıplak tenimde ışıltılar bir

süre

Geçici bir travma belkideYine kan kaybettimSarılamaz değilim belkide ama kimseye ihtiyacımda yokSargılarım eskidi sadece çok sorar oldum neden diye neden sevemez oldum o hisleride mi beraberinizde götürdünüz?Ve neden her sevildiğimde

çizik oldum kanattımİstemsizce?Niye herkez ben olmak istedi!tabutumun içindeyken nefessiz kalmışken seni bile soluyamıyorken?Ve niye onlar tekrar gelip beni istediBen seni çalarken?Ne de olsa biz kaybettik neyse benim oyunlarım yokki yalnış hamle benden

gelsin karşımdakini mat etsin veya buna benzer bişeyHiç insanım yokki mazbaamda

Ve artık hiç umudum yokki beni besleyebilecek veya siz beni küçülttünüz umut bekletecek kadarVe önce sen beni yaratıp çektin gittin hayatımdan bundan uzun bir süre önceVe devamıda geldiortak bir bedene sahip çıkamadın!şimdi yavaş yvaşa kayboluyorum silikleşiyorum sanırımVe evet kimseyi sevmiyorum doğru dedin kimse bilmiyor sevipte söylemediğimi

Susabiliyorum sadeceKendimi acayip kötü hissediyorumherkezi iten benim!

Elİmİ BiLe FaRkLı TuTsUn BiRi İsTiYoRuM