Yine Aynı Noktadayım

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-11-2012

Yine aynı noktadayım sanki

Yaşamla başa çıkamadığımı düşündüğüm

anlarda hep başka bir yaşamda olmayı arzuluyorum

Biliyorum,bu bir

korkaklık!Ama böyle olsun istiyorum işte

Mücadeleden yıldım artık!

Kimselerin fark etmediği ve fark etmek istemediği zavallı mücadelem

Yaşam üstüme üstüme geldiğinde,yerime bir kopyamı bırakıp,kaçasım

geliyor

Evet ,resmen kaçmak istiyorum

Herşeyi özleyene kadar kalmak

istiyorum tamamen yabancı insanların olduğu bir yerlerde

Kimse beni

tanımasın

"Neyin var?"diye sormasın

Ve nedense hep böyle zamanlarda geliyor aklıma yarım bıraktığım,

ertelediğim,iptal ettiğim düşlerim

Bir arkadaşın "yaşamımı sevmediğim"

hakkındaki iddiası doğru

Şu anlarda gerçekten yaşamımı sevmiyorum

Eğer yarım bıraktıklarımı sonlandırabilseydim ne olurdu?Nasıl

bir yaşamım olurdu?diye düşünmekten kendimi alamıyorum

Bazen başa

çıkamıyorum yaşamla ya!Sabrım tükeniyor sanki çarelerin tükendiği gibi

Tam mücadelem sonlanıyor diye düşünürken bir anda başladığım noktada

buluyorum kendimi

Bu anlarda çevremde olup bitenler hiç ilgilendirmiyor

beni sanki

Komşu ülkedeki savaş bile beni ilgilendirmiyor

Kendi

yaşam savaşım daha önemliymiş gibi geliyor

Neden sanki yaşamın diğer

yüzlerini göremiyoruz?Hep bu böyle mi olacak?Halbuki ben 80 yaşıma

geldiğimde mutlu bir insan olmak istiyorum

Mutlu,neşeli öyküler

anlatan,yaşamla başa çıkabilmiş,aldığı dersleri sevdiklerine aktarabilen

mutlu bir insan

Herkes beni aynı anda unutsun istiyorum mesela

Ve ben sonsuz bir

özgürlükle hareket edeyim

Kendimi sahilde bulayım

Ayaklarımı dalgaların

taşıdığı kumlar gıdıklarken ben ufka bakıp öylece kalayım

Derin derin

aldığım nefesler özlediğim birinin kokusunu getirsin beraberinde

mesela

Gözlerimi kapatayım

Açtığımda özlediğim biri yanımda olsa

Müşfik bakışlarını hissetsem üzerimde

"Herşey yoluna girecek,üzülme

artık!"diyen sesini duysam kulaklarıma inanamayarak

An uzasa

Sonu gelmese

Hep böyle zamanlarda mı gelir eski duyguları insanın aklına acaba?

Giden böyle zamanlarda mı anımsanır?Gitmeseydi nasıl bir yaşamımız

olurdu diye niçin düşünülür ki?Neden elindekilerin değerini bilemezsin?

Neden başka hayaller kuşatır seni gerçekler varken?Neden elini tutan eli

sımsıkı tutmazsın,tutamazsın?Neden yetmez verilen sevgi?Ne istenir,senin mutluluğun için çabalayan insandan?Ne istersin de alamazsın acaba?Niye sadece yaşamın ilk yarısını paylaşırsın?Ya paylaşılmayan ikinci yarısı ne olacak?Neden istemediğin anlarda bu soruların yanıtlarını düşünür bulursun kendini?Peki,yanıt bulabilir misin?

Bazen hayaller gerçek olsaydı diyorum

Yaşadığımız kötü anılar da sadece

uyandığımızda unuttuğumuz kabuslar olsaydı

Problemlerin çözümleri kolay

bulunabilseydi

Çocukluğumuzdaki gibi sorumsuz gülebilseydik yaşama

Var

olan mutsuzluğun,çözümsüzlüğün sebebi çocukluktaki mutluluk mu acaba?

Çocukluğunu mutlu yaşayanlar hep o mutluluğumu özlerler acaba?Yoksa

yaşamayı mı beceremiyoruz?Ah şu yanıtlarını kimsenin tam bilemediği

sorular

Birgün çözeceğim yaşam denilen bilmeceyi

Ve yanıtlarını dağıtacağım

herkese

Ruhum huzuru bulacak ve bırakmayacak

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-11-2012

Sabrım tükeniyor sanki çarelerin tükendiği gibi

Tam mücadelem sonlanıyor diye düşünürken bir anda başladığım noktada

buluyorum kendimi

Mutlulugu huzuru bulmak gercekten cok zor

acaba hangimiz 80 yasinda hala bu hayati kaldiriyor olabilecegiz

hangimiz mutlu bir hayat sürdürdüm diyecegizki

dilerim bu gerceklesir herkes icin ama

sadece umutlarda ve dileklerde kaliyor

yüregine saglik özlem

07-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Yine Aynı Noktadayım Yine aynı noktadayım sankiYaşamla başa çıkamadığımı düşündüğüm anlarda hep başka bir yaşamda olmayı arzuluyorumBiliyorum,bu bir korkaklık!Ama böyle olsun istiyorum işteMücadeleden yıldım artık! Kimselerin fark etmediği ve fark etmek istemediği zavallı mücadelem Yaşam üstüme üstüme geldiğinde,yerime bir kopyamı bırakıp,kaçasım geliyorEvet ,resmen kaçmak istiyorumHerşeyi özleyene kadar kalmak istiyorum tamamen yabancı insanların olduğu bir yerlerdeKimse beni tanımasın"Neyin var?"diye sormasın Ve nedense hep böyle zamanlarda geliyor aklıma yarım bıraktığım, ertelediğim,iptal ettiğim düşlerimBir arkadaşın "yaşamımı sevmediğim" hakkındaki iddiası doğruŞu anlarda gerçekten yaşamımı sevmiyorum Eğer yarım bıraktıklarımı sonlandırabilseydim ne olurdu?Nasıl bir yaşamım olurdu?diye düşünmekten kendimi alamıyorumBazen başa çıkamıyorum yaşamla ya!Sabrım tükeniyor sanki çarelerin tükendiği gibi Tam mücadelem sonlanıyor diye düşünürken bir anda başladığım noktada buluyorum kendimiBu anlarda çevremde olup bitenler hiç ilgilendirmiyor beni sankiKomşu ülkedeki savaş bile beni ilgilendirmiyorKendi yaşam savaşım daha önemliymiş gibi geliyorNeden sanki yaşamın diğer yüzlerini göremiyoruz?Hep bu böyle mi olacak?Halbuki ben 80 yaşıma geldiğimde mutlu bir insan olmak istiyorumMutlu,neşeli öyküler anlatan,yaşamla başa çıkabilmiş,aldığı dersleri sevdiklerine aktarabilen mutlu bir insan Herkes beni aynı anda unutsun istiyorum meselaVe ben sonsuz bir özgürlükle hareket edeyimKendimi sahilde bulayımAyaklarımı dalgaların taşıdığı kumlar gıdıklarken ben ufka bakıp öylece kalayımDerin derin aldığım nefesler özlediğim birinin kokusunu getirsin beraberinde meselaGözlerimi kapatayımAçtığımda özlediğim biri yanımda olsa Müşfik bakışlarını hissetsem üzerimde"Herşey yoluna girecek,üzülme artık!"diyen sesini duysam kulaklarıma inanamayarakAn uzasa Sonu gelmese Hep böyle zamanlarda mı gelir eski duyguları insanın aklına acaba? Giden böyle zamanlarda mı anımsanır?Gitmeseydi nasıl bir yaşamımız olurdu diye niçin düşünülür ki?Neden elindekilerin değerini bilemezsin? Neden başka hayaller kuşatır seni gerçekler varken?Neden elini tutan eli sımsıkı tutmazsın,tutamazsın?Neden yetmez verilen sevgi?Ne istenir,senin mutluluğun için çabalayan insandan?Ne istersin de alamazsın acaba?Niye sadece yaşamın ilk yarısını paylaşırsın?Ya paylaşılmayan ikinci yarısı ne olacak?Neden istemediğin anlarda bu soruların yanıtlarını düşünür bulursun kendini?Peki,yanıt bulabilir misin? Bazen hayaller gerçek olsaydı diyorumYaşadığımız kötü anılar da sadece uyandığımızda unuttuğumuz kabuslar olsaydıProblemlerin çözümleri kolay bulunabilseydiÇocukluğumuzdaki gibi sorumsuz gülebilseydik yaşamaVar olan mutsuzluğun,çözümsüzlüğün sebebi çocukluktaki mutluluk mu acaba? Çocukluğunu mutlu yaşayanlar hep o mutluluğumu özlerler acaba?Yoksa yaşamayı mı beceremiyoruz?Ah şu yanıtlarını kimsenin tam bilemediği sorular Birgün çözeceğim yaşam denilen bilmeceyiVe yanıtlarını dağıtacağım herkeseRuhum huzuru bulacak ve bırakmayacak

07-11-2012	#2
Prof. Dr. Sinsi	Yine Aynı Noktadayım Sabrım tükeniyor sanki çarelerin tükendiği gibi Tam mücadelem sonlanıyor diye düşünürken bir anda başladığım noktada buluyorum kendimi Mutlulugu huzuru bulmak gercekten cok zor acaba hangimiz 80 yasinda hala bu hayati kaldiriyor olabilecegiz hangimiz mutlu bir hayat sürdürdüm diyecegizki dilerim bu gerceklesir herkes icin ama sadece umutlarda ve dileklerde kaliyor yüregine saglik özlem