Baharın Ölümü

Bir yaprak düştü toprağa

Sonra bir başkası

Sonra peş peşe döküldü bütün yapraklar

Ağaçlar soyundukça toprak giyindi:

Önce altın sarısına döndü,

Sonra altınlarıyla beraber beyaz kefenine büründü



Çiçeklerden eser yok

Kelebekler uçup gitmiş

Güller kurumuş, bülbüller susmuş

Sevilenler, elveda demeden sevenleri terk edip gitmiş

Yemyeşil ormanlar iskeletlerle dolmuş

Daha dün cıvıl cıvıl hayat kaynayan bu yerlerde,

şimdi firak hıçkırıkları bile yankılanmıyor

Çünkü geride ağlayacak kimse de kalmamış



Hani, nerde o güzelim gelincikler?

Nerde elma çiçeklerine doluşan arıcıklar?

Nerde gün âşıkı çiçekler?

Gün nereye koşturuyor sahi?