Yasamı Kafese Koymayanlara

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-11-2012

Zamanların birinde, parlak tüyleri, rengarenk kanatları olan bir kuş varmış

Bakanları büyüleyen, yaşam sevinci veren göklerde özgürce uçmak için yaratılmış bir hayvanmış

Günün birinde kadının biri bu kuşu görüp ona aşık olmuş,

Kalbi yerinden fırlarcasına, gözleri heyecandan parlayarak kuşun uçuşunu seyretmiş

Kuş onu yanına çağırmış ve ikisi birlikte, anlatılamaz bir uyumla uçmuşlar

Kadın kuşa tapıyor, onu kutsal sayıyor, yüceltiyormuş

Ama günün birinde düşünmüş kadın:

-Belki de uzak dağları keşfetmek ister" diye korkuya kapılmış

Aynı duyguyu başka bir kuşla yaşamayacağından korkmuş

Ve kıskanmış kuşun uçabilme yeteneğini kıskanmış

Kendini yalnız hissetmiş

"Ona bir tuzak kurayım", diye geçirmiş içinden

"Bir dahaki sefer, kuş tekrar gelirse, artık gidemesin" demiş

Kadın kadar aşık olan kuş, ertesi gün tekrar sevgilisini görmeye gelmiş

Ne var ki, tuzağa düşmüş ve bir kafese hapsedilmiş

Kadın her gün gelip, kuşu seyrediyormuş

Vurgunmuş ona ve onu gösterdiği arkadaşları, "Ne şanslı bir insansın!" diye haykırıyorlarmış

Ne var ki, duygularında alışılmadık bir değişim baş göstermiş

Artık sahibi olduğundan, kalbini çalmasına ihtiyaç kalmadığından, kadının kuşa olan ilgisi azaldıkça azalmış

Uçamayan, hayatının anlamını dile getiremeyen hayvancık da sararıp soluyor, parlaklığını yitiriyor, çirkinleşiyormuş

Kadın da artık karnını doyurup kafesini temizlemekle yetiniyormuş

Günlerden bir gün kuş ölmüş

Kadın son derece üzülmüş

O andan itibaren sevgili kuşunu bir an bile aklından çıkaramamış

Ama kafesi hatırlamıyormuş bile

Aklında hep onu ilk kez, mutluluk içinde bulutlarla yarışırken gördüğü an varmış sadece

Kendinle başbaşa kaldığı yalnızlıkları artmış

Kuşun onu dış görünüşü ile değil, özgürlüğü, enerjisi ve sürükleyici tavrı olduğunu fark edermiş

Sevgilisinin yokluğunda kadının yaşamı da anlamını yitirdikçe, yitirmiş ve sonunda ecel gelmiş kapıyı çalmış

"Niye geldin?" diye sormuş kadın, ölüme

"Tekrar onunla birlikte göklere uçabilesin diye", yanıtlamış ölüm

"Neden ama ölüm?" diyebilmiş kadın

"Yaşamı özgür bırakabilseydin eğer, ona olan sevgin,bağlılığın ve hayranlığın artardı;

ona kavuşabilmek onunla yeniden uçabilmek için artık bana muhtaçsın"

07-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Yasamı Kafese Koymayanlara Zamanların birinde, parlak tüyleri, rengarenk kanatları olan bir kuş varmış Bakanları büyüleyen, yaşam sevinci veren göklerde özgürce uçmak için yaratılmış bir hayvanmış Günün birinde kadının biri bu kuşu görüp ona aşık olmuş, Kalbi yerinden fırlarcasına, gözleri heyecandan parlayarak kuşun uçuşunu seyretmiş Kuş onu yanına çağırmış ve ikisi birlikte, anlatılamaz bir uyumla uçmuşlar Kadın kuşa tapıyor, onu kutsal sayıyor, yüceltiyormuş Ama günün birinde düşünmüş kadın: -Belki de uzak dağları keşfetmek ister" diye korkuya kapılmış Aynı duyguyu başka bir kuşla yaşamayacağından korkmuş Ve kıskanmış kuşun uçabilme yeteneğini kıskanmış Kendini yalnız hissetmiş "Ona bir tuzak kurayım", diye geçirmiş içinden "Bir dahaki sefer, kuş tekrar gelirse, artık gidemesin" demiş Kadın kadar aşık olan kuş, ertesi gün tekrar sevgilisini görmeye gelmiş Ne var ki, tuzağa düşmüş ve bir kafese hapsedilmiş Kadın her gün gelip, kuşu seyrediyormuş Vurgunmuş ona ve onu gösterdiği arkadaşları, "Ne şanslı bir insansın!" diye haykırıyorlarmış Ne var ki, duygularında alışılmadık bir değişim baş göstermiş Artık sahibi olduğundan, kalbini çalmasına ihtiyaç kalmadığından, kadının kuşa olan ilgisi azaldıkça azalmış Uçamayan, hayatının anlamını dile getiremeyen hayvancık da sararıp soluyor, parlaklığını yitiriyor, çirkinleşiyormuş Kadın da artık karnını doyurup kafesini temizlemekle yetiniyormuş Günlerden bir gün kuş ölmüş Kadın son derece üzülmüş O andan itibaren sevgili kuşunu bir an bile aklından çıkaramamış Ama kafesi hatırlamıyormuş bile Aklında hep onu ilk kez, mutluluk içinde bulutlarla yarışırken gördüğü an varmış sadece Kendinle başbaşa kaldığı yalnızlıkları artmış Kuşun onu dış görünüşü ile değil, özgürlüğü, enerjisi ve sürükleyici tavrı olduğunu fark edermiş Sevgilisinin yokluğunda kadının yaşamı da anlamını yitirdikçe, yitirmiş ve sonunda ecel gelmiş kapıyı çalmış "Niye geldin?" diye sormuş kadın, ölüme "Tekrar onunla birlikte göklere uçabilesin diye", yanıtlamış ölüm "Neden ama ölüm?" diyebilmiş kadın "Yaşamı özgür bırakabilseydin eğer, ona olan sevgin,bağlılığın ve hayranlığın artardı; ona kavuşabilmek onunla yeniden uçabilmek için artık bana muhtaçsın"