Yitirdiklerim 1

ANNEME SESLENİŞ,

Karmakarışık bir ağ tabakasında yaşarken, yaprak dökümü gibi dökülüyoruz bir bir; ben, sen, o ve biz Ansızın yitiriyoruz sevdiklerimizi, annemizi, babamızı, dostlarımızı ve aşklarımızı

Tam yakalamışken birbirimizi, sımsıkı sarılacağımız yerde kaçıyoruz adeta yarışırcasına birbirimizden Sanki başka gezegenlere doğru uçarcasına yol alıyoruz Sonuçta akıp gidiyor gönlümüzden bütün değerler, yitip gidiyor güzellikler

Senin gitmeni istememiştim anne,
Senin gitmeni istemiyorum baba

Yaşayacaklarımız vardı daha
O koskoca devasa evimizin içinde eksik kaldı anılar Her köşesine başımı yasladığımda duyduğum huzuru duyamıyorum artık

Oysa ben yitirdiklerime yenilerini eklemek istemiyorum artık Sen gittin gideli başımı kimseye yaslayamıyorum, tutunamıyorum annem, tutunamıyorum Çocuklar arasında tıpkı çocuklar gibi renkleri yaşıyorum ama çocuklarımda yaşadığım o engin sevgiyi yaşanmışlıklarımda yaşayamıyorum annem Dedim ya yitirdiklerimi üst üste dizip katlamak istemiyorum anne Sen gittin gideli daldan dala savruldum zaten Şimdi de babam, babam gidiyor annem Oysa ben gitsin istemiyorum Yaşayacaklarım bitmedi daha Başımı yaslayıp babama doya doya ağlamak, ağlamak istiyorum anne Çocukluğumdaki gibi elinden tutup çakıl taşlarına yalın ayak basarak babamla yürümek istiyorum annem

Ve karşıma çıkan kayalara sımsıkı sarılarak doğallığı yaşamak istiyorum Melek annem!
Başka gezegenlere gitmeden başarır mıyım annem ne dersin?