Hüznümün Rüzgarlı Yanı

Hüznümün rüzgarlı yanı



Kırgın durduğuma bakma, aslında bende her şey aynı Hüzünlere olan bu bağlılığım, eskiden kalma Hüzünler biraz daha sanki bana benziyor

"Hiç değişmeyeceksin" diyor bir dostum Bu söz, tarifi imkânsız bir mutluluk veriyor bana Aslında yeni bir başlangıç için; yaşım ve rüzgâr müsait Ama gerekli dermanı dizlerimde ve yüreğimde bulunamıyor Yokuşları çıkarken yaşıma yakışmayan bir damla oluyor nefesimde Bu darlıkta neyi değiştirebilirim ki?


Yaşım daha küçük yüreğimden


Ben aslında rüzgâr olsam, hep doğudan eserim

Ben aslında, bir gün kapımın umuttan yana çalınacağına eminim

Ben aslında, hayat ile hayali hep birbirine karıştırırdım

Ben aslında anladım, cami avlusuna terk edilen kundaklı bir çocuktan bir farkım olmadığını

Ben aslında anladım, hayatımın hep yamalardan ibaret olduğunu

Ben aslında, cürmün kadar yer yakardım

?

'Neyse' deyip toparlanmalıydım artık Dökülen cümlelerimi, kırılan gençliğimi, darmadağın olan hayatımı anlamalıydım ve yeniden kalkabilmeliydim düştüğüm yerden Bu kadar hassas olmanın vakti değildir artık

Küçük yaralarımla uğraşarak kaybedecek vaktim yoktur Zira hayatın tutunacak dalları vardı Asılmalıydım ben de zayıf kollarımla hayata; sabrı öğrenmeliydim sıkca tutmalıydım bana uzanan elleri

?

Değişmem zor aslında Acılar hep aynı çünkü Acılarım hep aynı?

?

Yine değişmeliyim, ey rüzgarlı hüznüm Ne tarafa eseceğin belli değil, biliyorum Biliyorum, denizi özlemem de kar etmez Kim bilir belki masal olsaydı yaşadıklarım, bir umut olurdu hep Kafdağı'nın ardında Ama masal değil yaşadığım, biliyorum

Belki de oturup ağlayarak başlayalım değişmeye?

Oturup ağlayalım halime

?

Belki tebessümlerimin bereketsizliği de terk eder beni böylece, kim bilir?